Truth is always strange — stranger than fiction. Lord Byron

Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013

ο ξένος


Ανάμεσα πόθου και συνείδησης.

Σε κάθε αρχή υπάρχουν προσδοκίες και στόχοι. 
Νέα βήματα, νέες αφετηρίες. 
Ευκαιρίες να ξεφύγεις απ' το στοιχειωμένο σου παρελθόν.
Υποσχέσεις νέων ανθρώπων. 

Ελπίδες ξένου να βρει οικείους.

Μικρές δροσοσταλιές στης ερήμου την όαση κυκλάμινα δεν ανθίζουν, φυσικά.

Τώρα τι; Ένας υπαλληλίσκος που αφήνει πίσω τα όνειρα του, τις φιλοδοξίες του, την νιότη του.. τα θέλω του. Ακούγετε εγωιστικό αυτή η επανάσταση ε; Ποίος είμαι εγώ που θα σπάσω τα «πρέπει»; Ναι σωστά, η ζωή είναι αγώνας. Να αγωνιζόμαστε για να ενταχθούμε στο σύνολο, στην μόδα, σε αυτό που πουλά, σε προβάλει και προωθεί.
Όλα αυτά γιατί;
Για να έρχονται οι ιδεολόγοι, οι πολιτικοί, οι κάθε της ακραίοι και να σου κάνουν και κήρυγμα.

Η πραγματικότητα.
Θέλω… πολλά. 
Ο πόθος όμως δεν είναι και υπόσχεση ευτυχίας. Αυτό που συμβαίνει είναι μονάχα πόνος.
Πόνος.


Και φθάνεις στο τέλος του κάθε μονοπατιού, στο τέλος ενός κύκλου. Εκεί που ξεκίνησες σχεδόν ξαναβρίσκεσαι. Σχέσεις ανθρώπων. Αλλά. Εσύ. Ωριμάζεις, σκληραίνεις, απογοητεύεσαι και μεγαλώνεις.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

πέτε μου τα λλίο: