Θεο - λογία

Σήμερα καθώς επήεννα στο κολλέγιο, εσταματήσαμε θκιο μορμόνισες μέσα στο πάρκο του Χάυδ μπροστά από το άγαλμα του Αλβέρτου.

Νεαρές, χαμογελαστές, ενθουσιασμένες με μια ταπελλούα πάνω από την καρδιά τους που να γράφει "The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints". Άβαφτες με μακρυά φορέματα που επαραπέμπαν σε μια υπερσυντηρητική κοινωνική δομή.

Ερωτήσαμε, αν πιστεύω στο Θεό.

Εγώ απάντησα ότι είμαι Χριστιανός ορθόδοξος.

Τζίνες εχαρήκαν (ή εκαμαν ότι εχαρηκαν) και είπαν μου "Wonderful".

Η επόμενη ερώτηση τους ήταν αν πιστεύω ότι ο Θεός είναι η αλήθεια.

Εζήτησα διευκρίνιση πάνω στην ερώτηση και όταν την πήρα, απάντησα, αυτά είναι πολυ φιλοσοφικά θέματα, δεν με ενδιαφερει. Just believe and live, have a nice day.

Εκκλήσιες ποτζιεί, εκκλησίες ποδά, ούλλοι προσπαθουν να σου πουν πως να ζήσεις την ζωή σου με τον φόβο της μη κοινωνικής αποδοχής και τον φόβο της αιώνιας κόλασης.

Ήθελα να τους πω ότι παρόλο που είμαι Χριστιανός, εγώ επιλέγω πως να εκφράσω την πίστη μου ή αν θα την εκφράσω καν. Εγώ επιλέγω αν θα είμαι κοντά η μακριά στο Θεό. Είναι ένα δικαίωμα που μου το έδωσε ο Θεός ο ίδιος.

Touch me

Come on, come on, come on, come on,

Now, I'm gonna love you
Till the heavens stop the rain
I'm gonna love you
Till the stars fall from the sky for you and I

Come on, come on, come on, come on
Now touch me, baby..

l'amour fou

όμορφα...

Πάλε πολιτικά - Έχουν το οι μέρες

Άκουω τούτους του ΕΥΡΩ.ΚΟ, του Ε.ΛΑ.Μ, του Μετώπου και άλλα παρόμοια να λεν ότι η λύση στη χώρα μου δεν είναι η ομοσπονδία και ότι η ομοσπονδία είναι διχοτομική και ρατσιστική. Λένε ότι δεν κάνει καλο στην Κύπρο γιατί η μειοψηφία θα ελέγχει την πλειοψηφία και ότι είναι αντίθετη στο ευρωπαικό κεκτημένο και δίκαιο.

Μετά όμως τους ακούω να λένε ότι πάνω από όλα είναι ο ελληνισμός, ότι Τούρκος καλός μόνο νεκρός, ότι πας μη έλλην βάρβαρος και ότι οι αριστεροί είναι και αυτοί Τούρκοι, και αναρωτιέμαι:

Πως γίνεται να διακυρήττεις ότι ένα κράτος που είναι χωρισμένο σε κομάτια με το νόμο είναι κακό, ενώ από την άλλη συνειδητά να χωρίζεις την κοινωνία του κράτους σε ιδεολογικά κομάτια; Εκ πρώτης όψεως υπάρχει μια αντίφαση.

Η αντίφαση ξεπερνιέται όταν καταλάβουμε ότι αυτοι οι ανθρώποι θέλουν να δημιουργήσουν πολίτες δύο και τριών κατηγοριών βασισμένοι σε εθνικότητες και πολιτικές ιδεολογίες.

Θέλουν ουσιαστικά να χωρίσουν με το έτσι θέλω τους ανθρώπους σε Έλληνες, δεξιούς, αριστερούς και Τούρκους και να κρατήσουν για πάντα υπό τις διαταγές τους τις μειοψηφίες, αφου από την μια επικαλούνται την δημοκρατική απόλυτη πλειοψηφία, ενώ από την άλλη επικαλούνται τα χαρακτηριστικά του καθενός τους.

Ξεχνουν όμως δύο πράγματα:

1) Σε ένα σύγχρονο ευρωπαικό κράτος ο καθένας είναι αυτός που είναι.
2) Κανένας δεν έχει δικαίωμα να σου πει ποιος είσαι και τι κάνεις στη ζωή σου.

Εχώ και εγώ έθνος, έχω και εγώ ιδεολογία έχω και εγώ βλέψεις για το μέλλον αλλά το πρώτο που θέλω είναι η ευημερία η δική μου να ταυτίζεται με την ευημερία των ανθρώπων γύρω μου. Και πάνω από όλα δεν ανέχομαι να μου λεν ποιος είμαι και ποια είναι η θέση μου σε αυτό τον κόσμο.

Αλλά όποιος και να είμαι, σίγουρα είμαι ακόμα μια φορά μαλάκας να βλέπω τους ανθρώπους να προσπαθεί ο ένας να επιβληθει στον άλλο σε μια αιώνια σύγκρουση συμφερόντων, δύναμης και εξουσίας. Ακόμα και αν ένα οποιοδήποτε έθνος/ιδεολογία επικρατησει σε ολόκληρη τη γη, πάλι θα βρεθούν λόγοι και αιρέσεις για να υπάρχουν συγκρούσεις.

Ευρωπαική Κύπρος - Μεσαιωνική κυπριακή νοοτροπία...

Κυπριακο και διαλεκτικη του υλισμου

Ο εθνικισμός είναι εφεύρημα της άρχουσας τάξης για να συσπειρώσει μια κοινωνική μάζα έναντίων μιας άλλης κοινωνικής μάζας. Η ανταγωνιστική αυτή τριβή οδηγεί την άρχουσα τάξη στο να αναλαμβάνει την ηγεσία και να απολαμβάνει αιωνίως τα ωφελήματα και τον κόπο της μάζας.

Στην Κύπρο η αστική τάξη, καλιέργησε τον τουρκικό και ελληνικό εθνικισμό, διαχωρίζοντας το νησί. 37 χρόνια μετά βλέπουμε τους αντιπροσώπους του έθνους να απολαμβάνουν φοβερά υπερωφηλήματα έναντι του λαού και στις δύο κοινότητες.

Κατά συνέπεια εξυπηρετούνται και τα συμφέροντα του πρώην αποικοιοκράτη που έδωσε αυτονομία αλλά εξακολουθεί να απολαμβάνει οικονομικά ωφέλη από την πρώην αποικεία του. Τακτική διαίρει και βασίλευε...

Η λύση του κυπριακού μέσα από ένα περίπλοκο σχέδιο διαχωρισμού/επανένωσης γίνεται για να εξυπηρετηθούν για ακόμα μια φορά τα μεγάλα οικονομικά αστικά συμφέροντα, χωρίς να χρειάζεται να ανατραπεί από τη βάση του το υπάρχων σύστημα εκμετάλλευσης.

Η πραγματική λύση του κυπριακού θα έρθει από μια παγκύπρια προσπάθεια όλων των ταυτοτήτων/εθνοτήτων του νησιού εναντίων της υπάρχουσας αστικής τάξης. Αυτό θα επανενώσει και γεωγραφικά και κοινωνικά και ηθικά τον τόπο.

Εν συντομία: η άρχουσα τάξη της Κύπρου διαχώρισε την Κύπρο για να αποκτήσει την εξουσία. Αφού την απόκτησε, προσπαθεί να την επανενώσει όπως τη βολεύει.

Καημένε κοσμάκη, ψηφοφόρε...

ΥΓ: Δεν μπήκα σε ιστορικές λεπτομέρειες, γιατί θα μακρυγορούσα..

Το στυλ της Αλίκης

Ειλικρινά σπάζει μου την.

Πόσα χρόνια ακόμα εν να πάει τούτο το ναζιάρικο στυλ της γατούλας;

Τούτο το ανάλαφρο, γλυκοκάπως ύφος που θυμίζει (μάλλον ορίζει) χαζογκόμενα;

Που περιμένει τον μάγκα της να έρθει που το ηλιοβασίλεμα και να την "ανεβάσει" (μάλλον να την ρίξει) εκεί που την αξίζει;

Εντάξει, εισήγαγε το η Βουγιουκλάκη το 50 και το 60. Εγίνηκε μόδα, εμιμηθήκαν το οι γυναίκες, επαίξαμε, εγελάσαμε, κανεί.

Αντι αυτού εξεκινήσαν και μιμούνται το και οι κόρες τους για να υποφέρουμε εμείς σήμερα.

Έλεος, οι εποχές αλλάζουν, τα στερεότυπα αλλάζουν!

Κυπριακέ γυναικείε πληθυσμέ grow up επιτέλους! Η ζωή δεν έμεινε στο 60 και η ζωή δεν είναι κινηματογράφος.

9 στους 10 άνδρες συμφώνουν ότι εκατάντησε πρήκτικο...

ΥΓ: Για εκείνους (εκείνες περισσότερο) που μπορεί να θικτούν, εν χωρίς παρεξήγηση που τα γράφω. Απλά θέλω να ξεσπάσω...