Το οριο της ανθρώπινης διάνοιας (2)

Συνεχιζω απο εκει που εμεινα. Ας παρουμε την προταση: "Στην φιλοσοφια δεν υπαρχουν δογματα" Μηπως αυτη η προταση δεν ειναι η ιδια δογμα; Απο την στιγμη που υπαρχει και καποιος διεκδικει την αληθεια της, τοτε δεν μπορει παρα να ειναι ενα αξιωμα(*) λογικης σκεψης. Ναι αλλα αυτη η προταση ερχεται σε πληρη αντιφαση με το γεγονος οτι διεκδικειται η αληθεια της προτασης χωρις περαιτερω επιχειρηματα. Γιατι αν δεν υπαρχουν δογματα προφανως και η προταση αυτη δεν μπορει να θεωρηθει σαν αληθης. Ναι αλλα η αληθεια της διεκδικειται και αρα ειναι αληθης. Δηλαδη απο την μια υπαρχει και απο την αλλη δεν υπαρχει. Πραγμα που ειναι ατοπο. Φυσικα υποθεσαμε οτι καθε επιχειρημα πρεπει να ειναι συνεπες μεσα στην λογικη(**). Δεν μπορουμε κατ ουδενα λογο να ξεφυγουμε απο την λογικη. Αν δεν λαβουμε υπ οψη την λογικη τοτε μιλουμε για μονιμως παραλογα ασυνεπες συστηματα και δεν εχει καν νοημα να συζητουμε για μαθηματικα και φιλοσοφια. Ουσιαστικα καμια επιστημη δεν θα αναπτυσσοταν. Ακομα και τα ζωα εχουν μεσα τους μια εννοια ενστικτωδους λογικης. Για να αποφυγουμε αυτο το παραδοξο. Θετουμε ως ακρογωνιαια αρχη της φιλοσοφιας (και των μαθηματικων) οτι πρεπει να υπαρχουν αναποδεικτες προτασεις που ονομαζονται αξιωματα πανω στα οποια να μπορουμε να με λογικη να επιχειρηματολογησουμε. Μπορουμε να αξιωνουμε την φυση των αξιωματων. Μπορουμε να φτιαχνουμε πολλες αντιθετες θεωριες. Μπορουμε να δινουμε διαφορετικες ερμηνειες μεσα μας σαν ανθρωποι στα διαφορα αξιωματα φτιαχνοντας ετσι ενα φασμα απο συγγενη δογματα και αιρεσεις. Αλλα: Ολο μα ολο αναιξερετως το φασμα των φιλοσοφικων δογματων αποτελειται απο αξιωματα. Και ολο το φασμα της φιλοσοφιας υπακουει στην λογικη συνεπεια. Μια αλλη οχι τοσο προφανες αλλα εξισου σημαντικη παρατηρηση ειναι οτι τα αξιωματα και τα θεωρηματα μιας θεωριας (μαθηματικης η φιλοσοφικης) ειναι απειρως αριθμησιμα πραγμα που ενισχυει στην διακριτοτητα της λογικης σκεψης. Στην ουσια δεν μπορεις να χρησιμοποιησεις λογικη χωρις να υπαρχει αξιωμα. Η λογικη και κατεπεκταση σκεψη ειναι διακριτη, οσο ευρυ και να ειναι το φασμα της και η εννοια του απειρου υπαρχει σαν απαριθμημενη εννοια. Δεν εχει σημμασια ποιο ειναι το "σωστο" δογμα. Δεν εχει σημμασια πως "διαστρεβλωνει" το καθε δογμα μεσα του καποιος. Σημμασια εχει το αξιωμα οτι δεν μπορεις να ξεφυγεις απο την αξιωματικη θεμελιωση ενος δογματος. Αυτο ειναι ενα οριο στην ανθρωπινη διανοια. Η αναγκη του να γινει υποθεση για να μπορεις να επιχειρηματολογησεις και ειναι πληρως συνεπες σαν οριο. Ισως σε καποιο αλλο πλανητη η σε μια μελλοντικη μετεξελιξη καποιου ειδους να καταφερουν να ξεφυγουν και να δουν περα απο αυτο τον κοσμο. Ο ανθρωπος δεν μπορει. Οποιος αμφισβητει αυτα που λεω ας μου δωσει ιδεες που δεν αντιφασκουν (δεν ειναι αξιωματα) και "αποδεικνυουν" τον κοσμο της φιλοσοφιας. Μια διαφορετικη, μη αξιωματικη, θεωρηση του κοσμου της φιλοσοφιας θα με πεισει οτι στην φιλοσοφια δεν υπαρχουν αξιωματα. Αλλα αφου καποιος δεν μπορει να ξεφυγει απο την λογικη δεν μπορει να ξεφυγει και απο την αξιωματοποιηση της σκεψης. Μαλλον θα υπαρχει και νουμερο 3... Ορισμοι: (*) Αξιωμα ειναι η προταση που θεωρειται αληθης, χωρις περαιτερω εξηγησεις. (**) Λογικη συνεπεια εχουμε οταν μεσα σε ενα συστημα μετα απο πεπερασμενα βηματα, αποδεικνυεται οτι μια προταση η η αρνηση της ειναι αληθης.

ε λοτ λάικ λαβ

ανοίω την κουρτίνα, ουρανός δίχως άστρα, δίχως φεγκάρι, θαμπός, όπως τον ψεύτικον, σαν ένας καμβάς που εσιενώστηκε πάνω το λερωμένο νέρο του δοχείου που χρησιμοποιείς για να καθαρίζεις τα πινέλλα..

στο Λονδίνο ποττέ εννεν κατασκότεινα τζιαι έσιει νύχτες σαν την αποψισινή που βαθκιά στον ορίζωντα η θαμπάδα γίνεται πιο γκρίζα, βισσινιά, κότσιηνη.... σαννά τζιαι ο ήλιος εξίασε να δύσει..

τούτες οι αυπνίες πρέπει να σταματήσουν κάποτε..

μόλις είδα το a lot like love, ξανά. 

πολλά ωραία ταίνια, 

χαλαρή, 

με ψέματα, αλλά ωραία ψέματα :) 

Το οριο της ανθρώπινης διάνοιας (1)

Είχα μια συζήτηση με τον νηπενθές τουτες τες μέρες σχετικά με την φύση των διαφόρων ιδεολογιών. Στο νου του νηπενθές όλοι οι -ισμοί είναι κατώτεροι του ανθρώπου. Εγω επιχειρηματολογούσα ότι το επιχείρημα του ήταν λογικά άτοπο. Δεν βρήκαμε άκρη και ομολογώ ότι ακόμα να καταλάβω πλήρως το αντίθετο επιχείρημα.

Μετά από λίγη σκέψη σκέφτηκα ότι το πρόβλημα είναι στο τρόπο που ο άνθρωπος προσεγγίζει την ίδια την φιλοσοφία σαν "επιστήμη"(η λέξη επιστήμη σε εισαγωγικά γιατί η φιλοσοφία δεν είναι απλά μια επιστήμη). Έτσι για να βάλω τον δικό μου κόσμο σε τάξη μέσα στο νου σας, αποφάσισα να γράψω αυτό το ποστ σαν ένα εισαγωγικό μέρος της απάντησης μου στο επιχείρημα.

Ένας μεγάλος γνωστός μαθηματικός που το όνομα του μου διαφεύγει είπε:

"Η φυσική λογοδοτά στα μαθηματικά και τα μαθηματικά λογοδοτούν στο Θεό..."

Ίσως αυτή η φράση περιλαμβάνει όλη την αλήθεια για την ανθρώπινη διανόηση.

Δύο είναι οι κύριες "επιστήμες" στο νου του ανθρώπου. Τα μαθηματικά και η φιλοσοφία. Όλες οι άλλες επιστήμες είναι εμπειρικά στιγμιότυπα αυτών των δύο.

Τα μαθηματικά και η φιλοσοφία είναι η δυαδική αναπαράσταση του ιδίου πράγματος. Το ένα ανάγεται στο άλλο δίνοντας μια τέλεια ισότητα.

Η βασική δομή των μαθηματικών και αντίστοιχα της φιλοσοφίας είναι η ιδέα. Η λογική χρησιμεύει σαν την γόμμα μεταξύ των βασικών δομών/ιδέων για να κτιστούν πιο περίπλοκες δομές/ιδέες.

Στα μαθηματικά υποτίθεται η ύπαρξη ιδεών που είναι βασικές και δεν επιδέχονται περαιτέρω ανάλυσης σαν αξιώματα. Γύρω από τα αξιώματα με την λογική αποδεικνύονται τα θεωρήματα που είναι συνεπές ως προς τα αξιώματα.

Για παράδειγμα τα βασικά αξιώματα της πρόσθεσης είναι οι αριθμοί (κάθε αριθμός αποτελεί ένα αξίωμα) και το αποτέλεσμα του κάθε αριθμού όταν σε αυτό προστεθεί ένα. Με αυτά τα άπειρα αξιώματα μπορούν να αποδεικτούν οι ιδιότητες των αριθμητικών πράξεων.

Στη φιλοσοφία το σύνολο των αξιωμάτων μαζί με τα λογικά συμπεράσματα του ονομάζεται δόγμα. Ένα δόγμα για να μπορεί να εφαρμοστεί με επιτυχία από τον άνθρωπο πρέπει να είναι συνεπές και ολοκληρωμένο. Συνέπεια έχουμε όταν δεν υπάρχουν λογικές αντιφάσεις μεταξύ των συμπερασμάτων, ενώ ολοκλήρωση έχουμε όταν το δόγμα μπορεί να προβλέψουν κάθε πτυχή της ανθρώπινης φύσης (αυτό το σημείο είναι συζήτηση για τους αιώνες).

Αυτά για σήμερα για να μην σας κουράσω. Και έτσι για να παιξω και λίγο με το μυαλό σας μέχρι την επόμενη φορά, σκεφτείτε ότι η περιγραφή μου μπορεί και αυτή να χαρακτηριστεί σαν δόγμα αφού χρησιμοποιώ αξιώματα για να βγάλω λογικά συμπεράσματα.

ένταση

τι γίνεται όταν ο ύπνος δεν σε παίρνει;
υπάρχει ένταση στο σώμα, οι φλέβες στα χέρια ερεθισμένες, ανάσες βαριές και αναπνοές αναγκαίες.
η μουσική είναι οι κτύποι της καρδιάς, το μπάσο κάνει το δάπεδο να δονείται... οι πατούσες αγωγοί της ατμόσφαιρας και σαν κύμα μετακινείται στο κορμί.. ένας ηλεκτρισμός κάνωντας την κίνηση σου αδιάκοπα εθιστική, γυμνή..

μέχρι τελικής πτώσεως, σου λέω είμαι εδώ

καληνύχτα.

Ella enciende una vela en muestra del camino*

πως περνά έτσι γρήγορα ο χρόνος.. - τυπικό αλλά αλήθεια

εχτές τέλειωσαν τα μαθήματα της φετινής χρονιάς, τώρα μένουν οι εξετάσεις τζιαι κάτι πρότζιεκτς μέχρι τέλη του Ιούνη.. - ασχετό αλλά αυτό αποτελούσε αφορμή για την εψεσινή έξοδο.

Μαζευτήκαμε για πάρτι στο σπίτι του Ισπανού. Το σπίτι αυτό σίγουρα άνοικε σε κάποιο καλλιτέχνη παλίοτερα πριν να το νοικιάσει ο φίλος Ισπανός μαζί με τον Νορβηγό και την Βραζιλιάνα. 

Κάθε δωμάτιο ήταν τόσο διαφορετικό σε χρώματα και χαρακτήρα που αποτελόυσε έργο τέχνης. Από τα έπιπλα, όπως τα κρεβάτια που δεν ήταν φτιαγμένα με το παραδοσιακό σχήμα του ορθωγόνιου, μέχρι και τις ζωγραφιές στους τόιχους και τα τταβάνια.. δημιουργούσαν μια ατμόσφαιρα εντελώς εξωπραγματική ειδικά και με τον κατάλληλο φωτισμό..

Το σαλόνι όμώς ήταν το αποκορύφωμα, ψηλοττάβανο με στέγη τρίγωνη και δοκούς λεπτούς να ενώνουν τις γωνιές του δωματίου σε χρώμα ασημί, περισσότερο για ομορφιά τοποθετημένοι έτσι.

Ο καθένας μας σχεδόν έφαιρνε και απο ένα ποτό, κυρίως κρασί. Τα άσπρα τα άνοιγαν και τα έριχνα μέσα σε μια κούππα άσπρη με μήλα, μπανάνες και μανταρίνια, ενώ τα σκούρα σε μια κόκκινη με φράουλες, κεράσια, πορτοκάλια και ανανά.. 

Τα τραγούδια ήταν κυρίως ισπανόφωνα και η σάλσα έπαιρνε και έφαιρνε, βάλθηκε και η κολομβιάνα να μου μάθει τα βήματα. Μετά από 2-3 άσπρα και 1-2 κόκκινα άρχισα να τα καταφέρνω θέλω να πιστέυω..

μετά για να είμαι ειλικρινής δεν πολυθυμάμε τι έγεινε γιατί αποκοιμήθηκα εκεί την νύχτα και βρήκα τον εαυτό μου να ξυπνάει στη πολυθρόνα του ισπανού.. παράξενο αλλά δεν είχα ζάλη, δεν είναι ότι είχα μεθύσει (πολύ) και έμεινα εκεί αλλά η κούραση της εβδομάδας (και όχι μόνο)  με είχε τελικά κυριεύσει..! σηκώστηκα χαράματα όμως και ήρθα σπίτι. η κολομβιάνα ακόμα κοιμώταν.

νοιόθω ξαφνικά πολύ ήρεμος μετά το εχτεσινό.. 

όμως με εξάρσεις θυμού..

θυμήθηκα, άλλοι προσπαθούν να αποφύγουν την φυλακή και εμέις παραπονιούμαστε για μαλακίες, ελπίζω να παν όλα καλά..

* άναψε το κερί και μου έδειξε τον δρόμο

Νηπενθή

από τη συλλογή Νηπενθή του Κώστα Καρυωτάκη

νηπενθή να ερτείς πόψε στ' ονειρά μου

χρειάζουμαι το.

επεθύμησα σε, τζιαι ο λόγος εν ανύπαρκτος, εν να να μου πεις τούτα τα πράματα έτσι ένει.

να εχώ να σε θορώ να βουράς πάς το τζιήμαν μπροστά.. τζιαι εγώ να σε θαυμάζω.. να χαμογελώ.

το δειλινό να τα κάμνει ούλα μωβ τζιαι η σκϊά μου να φτάνει την δική σου τώρα πκιον..

να σταματάς βουλιάζοντας στη άμμο τζιαι να μου ψυθιρίζεις που μακριά..

να σε ακούω όμως καθαρά.. 

- έλα.. έλα να μου κρατάς το σιέριν..

Σ΄αρέσει να λες είσαι ωραίος

Χαράζει.
ηλιαχτίδες μου στραβώνουν τα μάτια.
κλείνω την κουρτίνα και παραμένω στα σκοτεινά.

κοιτάζω τον καθρέφτη βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό μα αγέλαστο, αδιάφορα το αποφεύγω και νευριάζω.

ξαναβηθίζομαι εκεί που μ'αρέσει.
αρχίζει δίχα σκέψη, δίχα συνέχεια

βάζω την βελόνα να παίξει, περνούν τα δευτερόλεπτα φωνάζει 'πάμε; πάμε; ΠΑΜΕ; ΠΑΜΕ; ... ΠΑΜΕ' και ξανά το ίδιο το κομμάτι για 'κόμα 3-4 φορές μπας και ξυπνήσω.. αλλά αμ δε.. δεν είναι που ξυπνάνε..

προχθές βγήκα ήμουν με φίλους καρδιακούς, μπασμένα πάντα δικούς σου αλλά μονάχα υποταγμένοι σε κάτι μοιραίους κριτές..
έλεγα τώρα είσαι καλά. είσαι με άτομα δικά σου.
πάλε ψέματα ελέγα.
πάλι μοναχός μου ήμουν.

αεικίνητος, καθόμουν στο πεζούλι, εκεί στην πλατεία σάββατο απόγευμα ο τύπος στην γωνειά τραγουδουσε το blue eyes και όλα πάγωναν.. τα περιστέρια άφειναν πούπουλα στο κενό νεκρά δίχως βάρος, δίχως προορισμό.. τα χρώματα θόλωναν και οι μυρουδιές ενός κινέζικου φαγητού μου έκαιγε τα ρουθούνια..
λαχτάρα δίχως πάθος.

εγώ είμαι εδώ και εσύ εκεί.

Σατραπεία a la Informatica

Μόλις παράλαβα δυο email που με πληροφορούν ότι η δουλειά μου έγινε αποδεκτή για παρουσίαση σε συνέδριο θεωρητικής επιστήμης υπολογιστών.

Πρώτη αντίδραση: Γιουπιιιιιιιι.... Γιαπα νταπα ντου... Γιειιιιιιιιι.... Γιες γ@μωτο...

Πρώτη σκέψη: Σκληρή δουλειά, αλλά εκαταφέραμε τα.

Δεύτερη σκέψη: Ωραία όλα αυτά, αλλά δεν επαναπαυόμαστε. Έχουμε πολλή δρόμο ακόμα.

Σιγά σιγά πάμε στην τρίτη και στην τέταρτη σκέψη.

Στα 6 πρωτοπήγα σχολίο για να μάθω να διαβάζω, να γράφω και να μετρώ. Θυμάμαι το "Να Λόλα ένα μήλο", το αλφαβητάρι και τις πολύχρωμες κάρτες με τους αριθμούς μέχρι το 10. Μικρός και ενθουσιασμένος που πήγα στο σχολίο με τους "μεγάλους".

Μέχρι τα 9 μου μπορούσα να μαζέψω τις σκέψεις μου και να τις γράψω στο χαρτί και έπαιζα στα δάκτυλά μου τις 4 βασικές πράξεις της αριθμητικής. Στα 11 έριξα φως σε πιο σκοτεινές γωνιές της αριθμητικής και ξεκίνησε η πρώτη τριβη με θέματα όπως η ιστορία και η επιστήμη.

Απο τα 12 μέχρι τα 15 οι τομείς της γνώσης άρχισαν να ξεκαθαρίζουν μέσα μου. Από την αριθμητική προχώρησα στα μαθηματικά και οικειοποιήθηκα με έννοιες όπως αρχαία ελληνικά, φυσική και βιολογία. Ο 16ος και ο 17ος χρόνος της ζωής μου διεπόταν από την φιλοσοφία του πρέπει να διαβάσεις για να μπεις στο πανεπιστήμιο, για να πιάσεις πτυχίο, για να βρεις δουλειά, για να βγάζεις λεφτά, για να ζεις καλύτερα από τους άλλους.

Ατομικίστικη θεωρία, προσωπικής επιφανειακής καταξίωσης την οποία σήμερα αναθεωρώ γιατί το τίμημα της είναι πολύ μεγάλο. Θέλω να ενστερνίζομαι τον Καβάφη που είπε για τον Δημάρατο στην Σατραπεία:

"...Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι’ άλλα κλαίει,

τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών,

τα δύσκολα και τ’ ανεκτίμητα Εύγε..." (*)

Δεν κάνει να θέλεις τα λεφτά και την καλοπέραση. Τα ανεκτίμητα εύγε να θέλεις και αν αυτά σου φέρουν και λεφτά, καλοδεχούμενα...

Από τα 18 μέχρι τα 20 το απόλυτο γνωσιακό κενό και η πρώτη μου αληθινή εμπειρία αντιμέτωπος με την σκληρότητα της κοινωνίας. Ακόμα δεν ξέρω σε ποια τσέπη πήγαν τα δύο χρόνια στο στρατό. Ακόμα δεν ξέρω αν ο κόπος που έκανα θα με ανταμείψει αργότερα. Ας ελπίσουμε ότι μια μέρα θα πω ότι δεν πήγαν χαμένα.

Μετά προπτυχιακό μέχρι τα 23. Φοιτητική ζωή, διάβασμα, έξω, μεταμεσονύχτια πιλόττα, φλερτ, έρωτας και φυσικά ακαδημαϊκό πνεύμα. Να μην δέχεσαι τίποτα ότι ισχύει αν δεν το έχεις καταλάβεις πλήρως πρώτα. Στα 24 ξενιτιά και μεταπτυχιακό-ειδίκευση τάχα. Με το momentum του μεταπτυχιακού έρχεται και ο τίτλος του υποψήφιου διδάκτορα.

Ακαδημαϊκό πνεύματος σε πλήρη ένταση, απομόνωση, διάβασμα για ώρες και κατανόηση περίπλοκων μαθηματικών μοντέλων και ιδεών, νέες ιδέες, πειραματισμοί, συζητήσεις, παρουσιάσεις, δοκιμή και αποτυχία, απογοήτευση και ξανά από την αρχή. Ώσπου έρχεται μια νύχτα σαν και αυτή.

Και συνειδητοποιείς ότι όλη σου τη ζωή δούλευες για κάτι νύχτες σαν και αυτές. Το ταλέντο, οι γνώσεις, ο κόπος, η απογοήτευση, η εμπειρία τόσων χρόνων, όλα εκτονώνονται σε τέτοιες στιγμές. Στιγμές που μια αυθεντική ιδέα σου αποκρυσταλλώνεται, εκφράζεται και γίνεται αποδεκτή από τους γύρω σου με κάθε επισημότητα.

Για μένα ναι είναι ένα ανεκτίμητο εύγε από τους σύγχρονους σοφιστές και θα έχω το προνόμιο να πάω στο συνέδριο (αγορά) να παρουσιάσω τις ιδέες μου. Θέλω να πιστεύω ότι ακόμα δεν άφησα τον εαυτό μου να ενδώσει. Αν και πιστεύω ότι μια φρικτή μέρα θα τον αφήσω...

(*)

Η Σατραπεία

Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος

για τα ωραία και μεγάλα έργα

η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα

ενθάρρυνσι κι επιτυχία να σε αρνείται.

να σ’ εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες,

και μικροπρέπειες κι αδιαφορίες.

Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις

(η μέρα που αφέθηκες κι ενδίδεις),

και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,

και πιαίνεις στον μονάρχην Αρταξέρξη

που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,

και σε προσφέρει σατραπείες και τέτοια.

Και συ τα δέχεσαι με απελπισία

αυτά τα πράγματα που δεν τα θέλεις.

Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι’ άλλα κλαίει.

τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών,

τα δύσκολα και τ’ ανεκτίμητα Εύγε.

την Αγορά το Θέατρο και τους Στεφάνους.

Αυτά πού θα σ’ τα δώσει ο Αρταξέρξης,

αυτά πού θα τα βρεις στη σατραπεία.

και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις.

Κ. Π. Καβάφης

Σενάρια αναγέννησης και τα παιδιά του μέλλοντος

Ζούμε σε ένα κόσμο φτιαγμένο για μας ή για εκείνους.
Οι 'εκείνοι' όμως ποιοι καν είναι; για τον καθένα μας ίσως διαφορετικοί.

Ζούμε σε ένα κόσμο όπου το περιβάλλουν όχι μολλύνεται αλλά πλέον καταστρέφεται.
Φαίνεται, σαν να η ίδια γη μας έχει βαρεθεί, αγανακτήσει και θέλει να μας ρουφίξει.
Το είχε κάνει και θα το ξανακάνει!

Απλοιστίες ανθρώπων που νομίζουν θα βαδίζουν για πάντα τα χώμα της, θεοποιούντε και γίνουντε αρχηγοί ενός όχλου.
Αμ δε, λανθάνοντε! για αυτούς το τέλος μόλις έχει αρχίσει.

Ο πλανήτης γη μόλις έχει αρχίσει να αντιδρά για ακόμη μια φορά.
Η ανικανότητα μας να ζούμε και να συμβιώνουμε σ'αυτά τα εδάφη, τα τελευταία χιλιάδες τόσα χρόνια που μας άφησε μοναχούς, αποδικνύει την δραστικότητα για πιο έμμεσα έργα.

Σαν ένας γίγαντας πλέον ο Άτλας στην ράχη του να κουβαλά την γη, κουράστηκε πλέον, βαρέθηκε τις φωνές, τις φωτιές, τις αναθυμιάσεις, του πόνεσαν τα χέρια.
Θέλει, τώρα, να βάλει την υδρόγειο κάτω και να μοιράσει ξανά τις περιοχές και θάλασσες δημιουργώντας έτσι νέους κόσμους, νέες αρχές.

Η γη θα λέγε κάποιος άρχισε ήδη να μοιράζετε.
Στην Ιαπωνία και Σουμάτρα είδαμε τελευταία, δύο απο τους μεγαλύτερους σεισμούς που μετρηθήκαν ποτέ στην μοντέρνα ιστορία. Σενάρια λένε ότι και το Αιγαίο άρχισε να σιγοβράζει και τα υπεδάφη του να κουνιούντε σε ανησυχητικούς ρυθμούς.
Ξυπνάει το μεγάλο ηφαίστειο της Θήρας;
Καιρός του είναι λένε, αφού οι προηγούμενες του γραμμένες 'ονειρόξεις'  συνέβησαν γύρω στο 300 μΧ και 1100 μΧ. Μα αυτό το 'ξύπνημα' λένε θα είναι πολύ μεγαλύτερο δημιουργώντας τεράστια παλιροιακά κύματα - όπως έχουν γίνει και στο παρελθόν.
Μα αυτά τα γεγονότα στις αντίθετες πλεύρες του πλανήτη μας, συνδέοντε και δεν είναι απλά τυχαία γεγονότα, αλλά το έναυσμα της μοιρασιάς του κόσμου και οι τεκτονικές πλάκες να δώσουν νέες οροσειρές, παραλίες, κοιλάδες. Νομίζετε πως σας κοροιδεύω; Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να βρείτε το επίκεντρο του σεισμόυ στην Ιαπωνία και να περάσετε μια μακρινή βελόνα σε μια κούφια υδρόγειο, θα δείτε ότι θα βγει ακριβώς στο κέντρο της Σαντορίνης, το κέντρο του ηφάιστειου της Θήρας. Αυτό δίχνει ότι ένα υπόγειο ρήγμα με αρχή τον πυρήνα της γής ενώνει αυτές τις δυο περιοχές δημιοργώντας έτσι νέα στρώματα μάγματος και ολισθήσεις των τεκτονικών πλακών.

Μα γιατί όμως όλα αυτά;
Ας τελειώσω όπως ξεκίνησα.
Υπάρχουν κάποιοι υπαιτιοί. Σαφώς οι ίδιοι εμείς.
Εμέις που καίμε τα παιδιά μας. Δεν κάνουμε τίποτα για ένα αειφόρο μέλλον.
Τα παιδια είναι ίσως η μόνη μας ελπίδα μα και αυτά τα έχουμε καταστρέψει, φανατίζωντας τα, περιορίζουμε και χαράζουμε ένα μέλλον δικό μας, για αυτά, δίχως ελπίδα και αύριο.
Η γη βαρέθηκε την ματαιόδοξη ανέλπειδη κατάντια μας, θέλει πλέον να δώσει ευκαιρία στα παιδιά...

Τα κανονικα παιδια γεννιούνται κανονικά,
                                  μεγαλώνουν κανονικά,
                                     ονειρεύονται κανονικά,
                                       ερωτεύονται κανονικά,
                                         και
                                          πεθαίνουν κανονικά!

σκληρές εικόνες από ένα ακόμα πιο σκληρό κόσμο,

Εγώ γεννήθηκα παιδί, παίδι θα παραμείνω και παιδί θελώ να φύγω!

Δεν γαμμιέστε όλοι εσείς που βαλθήκατε να μας αλλάξετε...

Ελ Σαλβαδόρ Πρότζιεκτ

Εν είμαι καλά.
Εγύρισεν μου.
Επέιρεν με που κάτω.

Ας τα αρκέψω όμως, που την αρχή.
Στο πανεπιστήμιο, στο τμήμα των πολιτκών μηχανικών, υπάρχει μια ομάδα που πηγαίνει κάθε χρόνο για ενάμισι με 2 μήνες, εδώ και 10 χρόνια περίπου, ακτιβιστηκά σε περιοχές του Ελ Σαλβαδορ να βοηθήσει κτίζωντας υποδομές, σπίτια, σχολεία κ.α για τους σεισμόπληκτους - θεομηνόπληκτους και μια χώρα που πέρασε μεγάλο εμφύλιο πόλεμο.
Πληροφορίες [δαμε] τζιαι [δαμέ].
Φέτος εδιαλέχτηκα τζιαι εγώ σε τούτη την ομάδα των 11 ατόμων. Είμαι ο μόνος Κυπραίος τζιαι ο μόνος που την χρονία μου, οι παραπάνω εν δοκτοράες ή ποστ ντοκ.
Ένιγουεις που την αρχή μόλις εδιαλέχτηκε η ομάδα προσπαθούσε να μαζέψουμε λεφτα. Ήτε διοργανώνουμε events όπως γιούνιον nights - πάρτυ βασικά ή ότιδηποτε άλλο.. ήταν να κάμουμε τζιαι naked centerfold τζιαι να μας δώκουν 500 λίρες για την εφημερίδα του πανεπιστημίου αλλά τελικά εν έγεινε.. ακόμα.. Ή μαζέφκουμε λεφτά που εταιρίες 'ευαισθητοποιημένες'.  Έχουμε τζιαι κάποια λεφτά ευτυχώς που πιο παλιές δωρεές αλλά πρέπει να συνεισφέρουμε τζιαι εμέις έτσι ώστε το προτζιεκτ να μπορεί να συνεχίσει τζιαι στο μέλλον τζιαι φαίνεται πολλά δύσκολο τελευταία να μας σπονσάρουν.
Τα χρήματα θέλουμεν τα γιατί τζιαι τα υλικά σαν τσιμέντο, εργαλεία εμείς τα παρέχουμε τζιαι στοιχίζουν.
Συνεργαζόμαστε με έναν NGO-non governmental organisation (όπως την Unicef αλλα για κεντρική Αμερική που εν υπεύθυνη για έτσι πράματα κυρίως) την REDES τζιαι εν μαζί τους που συνεργαζώμαστε για το τι θα αναλαμβάναμε φέτος να κατασκευάσουμε.
Έχουμε τζιαι κάποια λεφτά ευτυχως που πιο παλιές δωρεές αλλά πάλε φένεται δύσκολο τελευταία να μας σπονσάρουν.

Τα προβλήματα που θα αντιμετοπίσουμε εν αρκετά επειδή ουσιαστικά εν σε ζούγκλα που θα πάμε και υπάρχει κίνδυνος μαλάριας για αυτό πρέπει να πίνουμε χαππούθκια, υπάρχει ο κίνδυνος που gangs μερίκες φορές και τα περιβόητα bus wars αν έρθουμε από Γουατεμάλα, τα άλλα ούλα εν βασικά λεπτομέρειες όπως να μεν τραυματιστείς σαν θα κτίζουμε. το φαίν τζια ξέρω γώ..

Αλλά τούτα ούλα εν λεπτομέρεις για μένα επειδή το πρόβλημα μου εμένα είναι πώς να πάω Ελ Σαλβαδόρ, το αρχικό σχέδιο ήταν να ΜΕΝ πάω μέσω Αμερικής επειδή χρειάζουμε βίζα, ακόμα και για τράνσιτ που εν να κάτσω μέσα στο αεροδρόμιο για 2 ώρες για να πιάσω το κοννέκσιον. Ναι έστειλα ίμειλ τις αμερικάνικης πρεσβείας τζιαι απαντήσαν μου: "you cannot land in USA even for a minute without a visa". Για αυτό είπα 'γάμα τα' εν θα κάτσω να φκάλλω βίζα που έσιει τόση διαδικασία τζιαι να τους δόκω 160 ευρώ για να κάτσω 2 ώρες μες το αεροδρόμιο τους.
Έτσι είπα να έβρω άλλον τρόπο να πάω Ελ Σαλβαδορ.
Οι άλλοι 10 της ομάδας δεν έχουν πρόβλημα επειδή έχουν ήτε Βρεττανικό, Αμερικάνικο ή Ισπανικό διαβατήριο τζιαι δεν θέλουν βίζα για Αμερική, μόνο να συμπληρώσουν ονλάιν μια φόρμα!!!
Εγώ όμως σαν Κυπραίος έσιει ολόκληρη διαδικασία για να πιάσω βίζα, τζιαι πρέπει να δόκω τζιαι 160 ευρωπουλάκια για την αίτηση.
Έψαχνα κάτι πτήσεις που πάν Ελ Σαλβαδορ απο Αγγλία αποφεύγοντας την Αμερική.
Ειλικρινά εφάνηκε σχεδόν αδύνατο, εν ελάχιστες οι πτήσεις που υπάρχουν τζιαι το ταξίδι πολλά πιο περίπλοκο!!
Καταραμένοι Αμερικάνοι, σχεδόν επιβάλλουν σου για να επισκεφτείς την κεντρική Αμερική να πρέπει να περάσεις μέσα που usa.
Ελέγχουν τον κόσμο λαλώ σου..
Ήβρα κάτι πτήσεις με KLM Λονδίνο-Αμστερντάμ-Παναμά-Γουατεμάλα τζια μετά λεοφορείο να παω ελ σαλβαδόρ αλλά εν πανάκριβα. Μετά ήβρα κάτι μέσω Ισπανίας Μαδρίτης αλλά πάλε ήταν ακριβά.
Τζιαι βασικά παρόλο που ήταν να πάω μόνος μου 'επέιστηκα' ότι εν να ήταν δύσκολο ταξίδι για αυτό επερίμενα να μου πει ένας ο Ισπανός που εν μες στην ομάδα να επιέναμε μαζί μέσω Μαδρίτης. Τζιαι σήμερα τελικά που ελέγχαμε τις τιμές επειδή είπαμεν να κλείσουμε τα εισιτήρια ως τη άλλη εφτομάδα εκτοξευτήκαν στα διπλάσια περίπου σε σύγκριση με τις πτήσεις που παν μέσω Αμερικής.
Έτσι αναγκαστικά πρέπει να πάω μέσω Μαϊάμι ή εν θα πάω καθόλου γιατί εν θα καταφέρω να φκάλω βίζα!!!
τζια για να φκάλω βίζα επειδη σε 3 εφτομάδες πάω Κύπρο για το Πάσχα είπα να ζητήσω το interview στην Κύπρο αφού που Αγγλία με Κυπριακό διαβατήριο εν πιο περίπλοκο..
το θέμα ένει ότι εγώ αν καταφέρω να φκάλω βίζα θα γίνει τέλη Απριλίου τζιαι οι τιμές των εισητηρίων θα εκτοξευτόυν....

εγύρισεν μου.....
θέλω πολλά να πάω σε τούτο το ταξίδι γιατί εν μοναδική εμπιρεία τζιαι εμίσησα τους Αμερικάνους με την γραφιοκρατία τους που στέκουντε εμπόδιο για να πραγματοποιηθεί..
παγκόσμια ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ διακίνησης μετά λαλούν σου...
οι άππαρον!

υ.γ.1.: καμιά άλλη χώρα εν θέλει βίζα που τις άλλες που ήταν να πάω, μόνο η Αμερική
υ.γ.2: το πιο γελοίο της υπόθεσης εν ότι για point of contact in USA έβαλλα τον Μικχαήλ, που εν να ελέξουν το μητρώο του εν τζιαμέ που εν έσιει περίπτωση να μου δώκουν βίζα!

Εγκλημα και τιμωρια

Όχι δεν θα μιλήσω για το μυθιστόρημα του Ντοστογιέφκσι αλλά για κατι πιο βασικό και πιο ανθρώπινο.

Η ιστορία δείχνει ότι ο άνθρωπος οργανώνεται σε κοινωνίες βάση ιδεολογίας, κωδικοποιεί την ηθική της σε νόμους και ζει αρμονικά και μπορεί και παράγει το πνεύμα της κάθε εποχής.

Επίσης η ιστορία μας δείχνει ότι οι ιδεολογικές αλλαγές είναι απαρέμφατες και τις περισσότερες φορές έρχονται με βίαιο τρόπο. Η επιβολή του νέου πάνω στον παλιό γίνεται εγκληματικές μεθόδους. Με πολέμους και μαζικές δολοφονίες, τρομοκρατία και ανθρώπινο πόνο.

Κάποιος μεγάλος σε ηλικία μου είπε μια μέρα. "Υπάρχει μια λεπτή γραμμή μεταξύ πατριωτισμού και προδοσίας". Εννοώντας ότι οι ανθρώποι που εγκληματούν για μια ιδεολογία πρέπει να δικάζονται επιεικώς.

Ποιά είναι όμως η διαφορά πατριωτισμού και προδοσίας; Η απάντηση είναι η διαφορά μεταξύ επιτυχίας και αποτυχίας. Αν αποτύχεις να φέρεις την αλλαγή που διδάσκει η ιδεολογία σου τότε είσαι υπόλογος για τα εγκλήματα που έχεις κάνει. Αν πετύχεις όμως την αλλαγή τότε έχεις το δικαίωμα να ζητήσεις άφεση αμαρτιών από τη νέα κοινωνία που θα δομήσεις.

Υποκλίνομαι και επικαλούμε επιείκια στους ανθρώπους που έχουν ιδεολογία, αποτυχάνουν και παραδέχονται το λάθος τους. Αυτούς που αποτυχάνουν και δηλώνουν αμετανόητοι, ούτε με τα σκουλήκια δεν τους συγκρίνω...

Το φως έχει κλείσει

κάποτε διάβασα σ΄ενα τοίχο, 

"ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΤΑ ΠΟΤΕ ΤΩΝ ΜΕΘΥΣΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΤΩΝ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΩΝ, ακόμη ΚΑΙ ΑΝ ΤΑ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ"...

Η γεωγραφία της γυναίκας Vs του άντρα..

Η γεωγραφία της γυναίκας:
- Μεταξύ 18-22 η γυνάικα είναι όπως την Αφρική... ανεξερεύνητη, μισο-άγρια, φυσικά όμορφη με εύφορα δέλτα..
- Μεταξύ 23-30 η γυναίκα είναι όπως την Αμερική... πλέον εξεληγμένη και ανοιχτή για διαπραγματεύσεις, ιδικότερα με υψηλούς χρηματικά επενδυτές..
- Μεταξύ 31-45 η γυναίκα είναι όπως την Ινδία.. θερμόαιμη, άνετη και σίγουρη για την δική της ομορφιά..
- Μεταξύ 46-55 η γυναίκα είναι όπως την Γαλλία.. σιγά, σιγά ηλικιώνεται αλλά παραμένει αισθησιακή, με ανεπτυγμένη αντίληψη για τις τέχνες και πολιτισμό..
- Μεταξύ 56-60 η γυναίκα είναι όπως την Γιουγκοσλαβία... έχασε τον πόλεμο, στοιχειωμένη από λάθη του παρελθόντος και σε κατάσταση αναγκαίας ανακατασκευής..
- Από τα 61 και πάνω η γυναίκα είναι όπως το Αφγανιστάν... όλοι ξέρουν που βρίσκεται, αλλά κανένας δεν θέλει να παέι εκεί.

Η γεωγραφία του άντρα:
- Μεταξύ 15-80 ο άντρας είναι όπως την Λιβυή...
εξουσιάζεται από έναν βίλλο!

* πιο ευγενικά εν να εχαλούσε το ανέκδοτο
Από μετάφραση που έκαμα από τα αγγλικά από ένα ανέκδοτο που μου έστειλε ένας φίλος μου παλαιστήνιος

ένα ψεύτικο ποτό

Σήμερα έγεινε 7 το βράδυ να ξυπνήσω.

Εψές η βραδιά ήταν ατίθαση και το πρωινό με βρήκε μεθυσμένο, έφυγα και τους είπα είμαι καλά, πάω σπίτι.

Ανέτειλε και με βρήκα κάπου σε ένα δρομάκι ξεχασμένο, δεν θυμόμουν πώς να πάω σπίτι.

Μετά, από κάτι περιέργα νοσήματα τελικά τα βρήκα να 'ρθω σπίτι.

Ακόμα μεθυσμένος, απο τις χειρότερες φορές θα ΄ναι.

Δεν θα ξαναπιώ.

Καλά.

Δεν ξεχνιούνται όμως με το ποτό, τίποτα δεν ξεχνιέται με το ποτό.

Έδωσα ξανά ελπίδες και δεν έπρεπαι. Ελπίζω να κατάλαβε ότι τίποτα δεν σήμαινε.

Εξάλου έναν μεθυσμένο ποτέ δεν πρέπει να ακούς, καλύτερα ομώς μεθυσμένο να σε λέν παρά τρελό. Να ξέρεις όμως έσυ παρόλο 'μεθυσμένος' να γίνεσαι άρρωστος με το πολύ ποτό γιατί δεν σε κάνει να ξεχάσεις όπως άλλοι υποστηρίζουν, μα ούτε πιο αυθόρμητο σαν κίβδηλες υποσχέσεις. 

Να θυμάσαι τα πάντα όμως και να έχεις επίγνωση για τα πάντα, να έπινες μονάχα για να δώσεις αφορμή να σε πούνε μεθυσμένο παρά τρελό και ας είναι αυτό που είσαι και κανείς δεν καταλαμβαίνει το γιατί..

Συγχωράτε με για αυτό που είμαι..

Σιγά, σιγά, μου περνάει και η ιμικρανία τώρα πια..

Ακόμη τρέμω όμως.

προσπαθω να γαλυνέψω μα δυσκολεύομαι...

αυτό με βοηθάει, πάντα με βοηθούσε:

ground ZERO, lost in oblivion

lost in oblivion,

a scenario difficult to understand.

something incorporate but still

a case very much ambiguous

I try

I hope, I fear, I cry

Feel

no pain

melancholy within

is it me or others sense?

numb, in a state of purified

insomnia..

Glorious in a time that everything is dead?

I know, i am just fortunate.

I am in fact very fortunate.

Σήμερα είναι τα γενέθλια μου.

Ελπίζω κάποτε να μπορέσω και εγώ κάποτε στην ζωή μου να προσφέρω όσα μου πρόσφεραν οι γονέις μου..

ΣΗΜΕΡΑ ΚΕΡΝΑΑΑΩΩ !!!!!! :)

Τα Χίλια Πρόσωπα του Έθνους

Εν να ασχοληθώ λίο με την πολιτική θεωρία σήμερα. Πολιτικός επιστήμονας δεν είμαι αλλά που τα λίγα που ξέρω νομίζω έβγαλα κάποια συμπεράσματα.

Με τούτα που θέλω να γράψω δεν θέλω να θίξω κανένα. Είναι απλά λογικά συμπεράσματα που ο καθένας πρέπει να δει αντικειμενικά και να καταλάβει τη θέση του στον κόσμο.

Θα ασχοληθώ και γενικά με τα έθνη και ειδικά για την χώρα μας αλλά και τον ευρύτερο χώρο του ελληνικού έθνους.

Προσωπικά έχω προσπαθήσει πολλές φορές να βρω ένα απαρέμφατο ορισμό της λέξης έθνος, έτσι ώστε να μπορέσει να χωρέσει μέσα στο νου μου τι είναι αυτό που για χάρη του τόσοι ανθρώποι αγωνίζονται. Ειλικρινά όσο και αν προσπάθησα δεν τα κατάφερα. Το φάσμα της λέξης "έθνος" είναι τόσο ευρύ που είναι ανεπαρκές να σταθεί από μόνο του σαν πολιτική θεωρία (όι να πέσετε οι εθνικόφρωνες να με φάτε, εξηγώ πάρακατω τι εννοώ).

Ένας χαλαρός ορισμός του τι είναι έθνος, είναι αυτός που δεν βρίσκεται μέσα στα όρια της πολιτικής αλλά στα όρια της ταυτότητας. Δηλάδη είναι μια ιδιότητα που αποδίδεται σε άτομα με ίδια χαρακτηριστικά κουλτούρας, όπως γλώσσα, θρησκεία, ήθη, κληρονομιά, καταγωγή, γεωγραφική θέση, ακόμα και το τι δηλώνει ο καθένας σαν άνθρωπος. Αλλά και πάλι δεν είναι τόσο επαρκής για να διαχωρίσει επακριβώς σε ποιο έθνος ανήκει κάθε άνθρωπος, αν και διαχωρίζει ένα μεγάλο ποσοστό του ανθρώπων.

Κατά τη διάρκεια της ιστορίας της ανθρωπότητας μπορούμε να διακρίνουμε κατηγορίες κρατών. Οι αυτοκρατορίες που έχουν στην επιρροή τους ευρύτερες γεωγραφικές περιοχές και διάσπαρτα ή τοπικά συγκεντρωμένα σε αυτές τα διάφορα έθνη. Τα ομόσπονδα κράτη που βασίζουν τη κατανομή εξουσίας σε διάφορα έθνη. Τα κράτη έθνη που βασίζουν την υπηκοότητα τους σε μια και μόνο εθνότητα.

Εμείς θα ασχοληθούμε με την τελευταία κλάση κρατών, αφού είναι η τάση των τελευταίων δύο αιώνων να σχηματίζονται εθνικά κράτη ανά το παγκόσμιο. Ένα έθνος μπορεί να είναι η βάση για πολλά πολιτεύματα.

Η μοναρχία βασίζεται στο ότι υπάρχει ο βασιλιάς και η άρχουσα τάξη που σύμφωνα με το πρωτόκολο είναι "υπηρέτες" του Θεού και του έθνους. Οι επικριτές αυτής της θεωρίας μπορούν να πουν ότι οι αριστοκράτες εκμετάλευονται το απλό λαό εκμεταλλευόμενοι το εθνικό τους φρόνημα. Αν ένα μοναρχικό κράτος στηρίζεται σε ένα κυρίαρχο και πολλά υπόδουλα έθνη, ονομάζεται αυτοκρατορία.

Ο κορπαρατισμός αποκτά εθνικό χαρακτήρα μέσω του φασισμού, που πιστεύει ότι μια εθνική ομάδα θα ευηερήσει μέσω της παράδοσης της κοινωνίας και του κράτους στην οικονομική αρχή.

Ένα ρεύμα φασισμού ήταν η θεωρία εθνικού σοσιαλισμού (Nationalsozialismus) του Χίτλερ. Η θεωρία αυτή επικεντρώνεται στην σοσιαλιστική μέριμνα της οικονομικής αρχής και εξουσίας έναντι μιας εθνικής κοινωνίας. Σε αυτή τη θεωρία το έθνος πέρνει ένα σκληροπηρυνικό ορισμό που το ταυτίζει με την ανωτερότητα της φυλής δίνοντας και επιστημονικό ορισμό ταυτόχρονα στο έθνος.

Η σύγχρονη δημοκρατία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων βασισμένη στο κοινωνικό συμβόλαιο του Ρουσω μπορεί να έχει εθνικό χαρακτήρα. Η διαφορά της σύγχρονης δημοκρατίας είναι ότι μπορεί να είναι και πιο ευρείας αποδοχής.

Ιδιαίτερη μνεία θέλω να κάνω στο νεο - ναζισμό που είναι μια θεωρία, μετεξέλιξη του ναζισμού και που όσο και αν σας φαίνεται παράξενο υπάρχει στην καθημερινότητα μας και την ελληνική και την κυπριακή. Ο νεο - ναζισμός ρίχνει όλο του το βάρος στο σοσιαλιστικό χαρακτήρα της ιδεολογίας, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα τον εθνικό χαρακτήρα για να μην γίνει η άμεση σύνδεση του με την χιτλερική ιδεολογία. Η φυλετική σημμασία του έθνους σχεδόν δεν αναφέρεται καθόλου. Πολλές φορές ο νεο - ναζισμός καπηλεύεται σύμβολα και ιδέες ανθρώπων από άλλους χώρους για να εκφράσουν την σοσιαλιστική τους ιδεολογία και μιλούν για ανθρώπινα δικαιώματα και δημοκρατία.

Μετά τη εισαγωγή στο έθνος και την πολιτική του θεωρία θέλω να επεκταθώ ειδικά στο ελληνικό έθνος και την σύγχρονη ύπαρξή του.

Το ελληνικό έθνος και η ελληνική ταυτότητα είναι μια από τις αρχαιότερες ταυτότητες της ανθρωπότητας αν πάρουμε τις ιδιότητες γλώσσα και γεωγραφική θέση. Η κουλτούρα του ελληνικού έθνος και η θρησκεία του άλλαξε πολλές φορές στη διάρκεια των χρόνων και δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη σε ένα τέτοιο ορισμό. Η γλώσσα υπέστησε αλλαγές αλλά σε αυτή υπάρχει μια χρονική συνέχεια και δεν λαμβάνεται υπόψη σαν αλλαγή.

Το ελληνικό κράτος έθνος ιδρύθηκε το 1829 σαν αποτέλεσμα της ελληνικής επανάστασης του 1821 εναντίων της οθωμανικής αυτοκρατορίας και της πίεσης της Αγγλίας, Γαλλίας. Ρωσσίας για ίδρυση τέτοιου κράτους ακολουθώντας τα συμφέροντά τους από την δυναμική που δημιουργήθηκε.

Η επανάσταση του 1821 οργανώθηκε από την Φιλική Εταιρεία πάνω στη βάση του κινήματος του διαφωτισμού. Έλληνες διαφωτιστές όπως ο Ρήγας Φεραίος επηρεασμένοι από την Γαλλική και Αμερικανική επανάσταση οραματίζονταν ένα ομόσπονδο βαλκανικό υπέρ-κράτος εκδημοκρατισμένο που να έχει λόγο στα παγκόσμια δρώμενα. Η επανασταση του 1821 ξεκίνησε με αυτό το όραμα. Τα εσωτερικά και εξωτερικά συμφέροντα όμως έφεραν τους Έλληνες να συγκρουστούν σε εμφύλιο το 1823 και με τη ραδιουργία των μεγάλων δυνάμεων τελικά το 1829 δώθηκε εθνικό κράτος με μοναρχικό πολίτευμα και δοτό βασιλιά στην Ελλάδα. Η Έλλαδα ήταν ένα κρατίδιο κατασκευασμένο και ελεγχόμενο από ξένα συμφέροντα σε πλήρη αντιδιαστολή με τις βλέψεις των φιλικών.

Ένας ακόμα σταθμός της ελληνικής ιστορίας ήταν η περίοδος βαλκανικών, πρώτου παγκοσμίου και μικρασιατικής καταστροφής. Σε αυτό το διάστημα ολοκληρώθηκε θεωρητικά και η ιδέα της Μεγάλης Ελλάδας, ιδέας που επηρεάζει μέχρι σήμερα τη σκέψη του σύγχρονου Έλληνα. Οι Έλληνες με πολιτικό αρχηγό τον Βενιζέλο αντιλήφθηκαν τη πτώση της οθωμανικής αυτοκρατορίας και τον διαχωρισμό της σε έθνη και έσπευσαν να πάρουν όσο πιο πολλά μπορούσαν μιας και μέσα στη Μικρά Ασία υπήρχαν Έλληνες σε Κων/πολη Σμύρνη και Πόντο. Αφού πήραν ένα καλό μερίδιο στα βαλκάνια πήγαν για την Μ. Ασία. Τα εξωτερικά συμφέροντα και πάλι βρέθηκαν στο δρόμο τους με αποτέλεσμα τον ξεριζωμό του ελληνισμού από την Πόντο και Σμύρνη. Άρα η ιδέα της μεγάλης εθνικής Ελλάδας συρρίκνωσε τον ελληνισμό. Ακόμα ένα σημείο σε αντιδιαστολή διεκδικήσεων και αποτελέσματος.

Μετά το 1923 τα εκατομύρια των προσφύγων της Μ. Ασίας στην Ελλάδα δημιούργησαν πολιτικό-κοινωνικό πρόβλημα. Αυτή η κατάσταση και η τάση της εποχής οδήγησαν την Ελλάδα σε φασιστικό καθεστώς με τη δικτατορία του Μεταξά.

Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος και η κατοχή άλωσαν την Ελλάδα όπου κατά τη διάρκεια της κατοχής είχε για βιτρίνα ένα καθεστώς κάποιων "χαφιέδων" και δοσίλογων. Η εξάπλωση του κομμουνισμού και κομμουνιστική αντίσταση έδωσε τεράστια δυναμική σε ένα κομμουνιστικό αντεθνικό κίνημα στη Ελλάδα. Με το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου έχουμε την Ελλάδα τη μόνη χώρα των βαλκανίων που εμπίπτει στη δυτική σφαίρα επιρροής. Το αποτέλεσμα των δύο τάσεων ήταν εμφύλιος πόλεμος και πλήρη υποστήριξη - υποθήκη της ελληνικής εθνικής ταυτότητας στο δυτικό ρεαλισμό και στο ΝΑΤΟ. Στο μεταξύ το πολίτευμα στην Έλλάδα είναι βασιλευόμενη δημοκρατία.

Το 1967 μετά από τις προσπάθειες της Ελλάδας να αποκτήσει ένα βαθμό ανεξαρτησίας από τη δύση σε συνδιασμό με το ψυχρό πόλεμο και το κυπριακό γίνεται πραξικόπημα πλήρως υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ και εγκαθίδρυση καθεστώτος Χούντας με σύνθημα Πατρίδα - Θρησκεία - Οικογένεια δίνοντας έτσι ένα μιλιταριστικό χαρακτήρα στον ορισμό του έθνους.

Μετά την αποτυχία της Χούντας στη Κύπρο το 1974 το πολίτευμα πέφτει. Οι Έλληνες επηρεασμένοι από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου αποφασίζουν το πολίτευμά τους να είναι κοινοβουλευτική Δημοκρατία χωρίς βασιλιά για πρώτη φορά. Ο εθνικός χαρακτήρας υποβιβάζεται στο κομματικό επίπεδο. Η αριστερή και εθνική ιδεολογία είναι και οι δύο παρούσες στην Ελλάδα του σήμερα. Η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαική Ένωση έφερε τη Ελλάδα να είναι μέλος αυτής της ευρωπαικής οργάνωσης που προσπαθεί να αποκτήσει δομές κράτους.

Τώρα στην Κύπρο μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο η Αγγλική αποικειοκρατία έπρεπει να τερματιστεί. Οι ανθρώποι επηρεασμένοι από την ιδέα της Μεγάλης Ελλάδας στις αρχές του 20ου αιώνα ήθελαν ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Δυστυχώς όμως δεν έμαθαν από τα προηγούμενα λάθη της Ελλάδας με αποτέλεσμα να δωθεί στην Κύπρο το 1960 ένα ομόσπονδο κράτος υπό την κηδεμονία Ελλάδας Τουρκίας, πάλι σε αντιδιαστολή με το εθνικό ενιαίο ελληνικό κράτος. Το πολιτικό μοντέλο που δόθηκε στη Κύπρο ήταν εκ φύσεως προβληματικό και σε συνδιασμό με εξωτερικές επιρροές είχε σαν αποτέλεσμα την τουρκοκυπριακή ανταρσία και αποχώρηση των Τουρκοκυπριών από την κυβέρνηση. Το πραξικόπημα του 1974 έφερε αναπόφευκτα την εισβολή και τη ντε φάκτο διχοτόμηση της Κύπρου μέχρι σήμερα.

Η ένταξη της Κύπρου στη Ευρωπαική Ένωση δίνει ένα νεό αέρα στο κυπριακό πρόβλημα. Η αίτηση ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαική Ένωση φέρνει στο προσκήνιο νέα δεδομένα όσο αφορά το ελληνικό έθνος και το ελληνικό έθνος στη Κύπρο. Η προσκόλληση των ανθρώπων στις παλιές ιδέες σε συνδιασμό με τις νέες γεννούν ή μάλλον αναγεννούν πολιτικές θεωρίες.

Για να καταλάβεται τι εννοώ πρέπει να καταλάβουμε ότι το έθνος μέσα στη Ευρωπαική Ένωση ταυτίζεται με τον ορισμό της ευρωπαικής ολοκλήρωση. Η ευρωπαική ολοκλήρωση συνδιάζει στοιχεία από σοσιαλισμό, νεο φιλελευθερισμό, πολυεθνικό κορπορατισμό και από μια νέα έννοια εθνικισμού που δεν έχει ακόμα ξεκάθαρο ορισμό. Αυτή όλη η τριβή ιδεών ευελπιστεί στη αποκρυστάλλωση μιας θεωρίας για ένα σύγχρονο ευρωπαικό υπερκράτος.

Αυτές οι θεωρίες γίνονται πράξη σήμερα και στην Κύπρο. Η προοπτική λύσης του κυπριακού στη βάση διζωνικής δικοινωντικής ομοσπονδίας ωθεί τους Κύπριους να πάρουν πολιτικές αποφάσεις βασισμένες στις τάσεις της Ευρωπαικής Ένωσης. Έτσι έχουμε το ΑΚΕΛ να μιλά για την Ευρώπη των λαών έχοντας υποψη σοσιαλιστικά και πιο αριστερά ακόμα μοντέλα πολιτικής και το ΔΗΣΥ να εκτρέπεται από την εθνική ιδεολογική του βάση και να εκφράζει ένα υβρίδιο νεοφιλελευθερισμού και πολυεθνικού κορπορατισμου διατηρώντας ταυτόχρονα μια βιτρίνα έθνους. Αυτό γίνεται σαν συμβιβασμός του παλιού εθνικού του χαρακτήρα με τα δεδομένα στο κυπριακό και στην Ευρώπη σήμερα.

Η εμφάνιση του ΕΥΡΩΚΟ και κινημάτων όπως το ΕΛΑΜ και το φοιτητικό Μέτωπο είναι για το γραφόντα η έκφραση διαφόρων επιπέδων της ίδια ιδεολογίας. Το ΕΥΡΩΚΟ περιλαμβάνει δυνάμεις αποσχισμένες από το ΔΗΣΥ μετά το δημοψήφισμα του 2004 για το σχέδιο Ανάν. Αυτό σημαίνει ότι η ερμηνεία που δίνουν στην Κύπρο μέσα στην Ευρώπη είναι αντί-ομοσπονδιακή και κλίνει περισσότερο προς ένα πιο σοσιαλιστικό μοντέλο κάτω από την περηφάνια της εθνικής ταυτότητας. Το Μέτωπο έχει σχεδόν ταυτόσημες απόψεις. Μιλά για ελευθερία, ανθρώπινα δικαιώματα και για ένα πιο σοσιαλιστικό αντί-ομοσπονδιακό μοντέλο ενώ παράλληλα οι παραστάσεις τους οδηγούν αβίαστα στο συμπέρασμα ότι έχουμε να κάνουμε με εθνικά υπερήφανους ανθρώπους. Το ΕΛΑΜ τώρα σαν κίνημα δηλώνει εθνικιστικό και απαιτά εθνικό κράτος και ξεκαθάρισμα της Κύπρου από μειονότητες που δεν μπορούν να αφομοιωθούν. Παράλληλα εκφράζει και αυτό ιδέες για κοινωνική δικαιοσύνη και κράτος ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αυτά τα τρία κινήματα που ξεφύτρωσαν τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο έχουν ένα νεο - εθνικοσοσιαλιστικό (νεο-ναζι) χαρακτήρα δίνοντας έμφαση πότε στο σοσιαλισμό και πότε στο έθνος. Ο γραφών είναι πεπεισμένος ότι ανθρώποι πίσω από αυτά τα κινήματα συνειδητά εφαρμόζουν ναζιστικές και νεοναζιστικές τακτικές για να εκμεταλλευτούν αυτή τη περίοδο αλλαγής και να αποκτήσουν δυναμική. Τρανό παράδειγμα οι στρατιωτικές πορείες του ΕΛΑΜ στη Λευκωσία και τα πανοιμοιότυπα συνθήματα με αυτα του Χίτλερ στη δεκαετία του 30 εναντίων των μεταναστών. Σε κάποιες ανακοινώσεις με ΕΛΑΜική επιρροή φαίνεται μια τάση φυλετικής διάκρισης ανθρώπων. Το ίδιο και από τα άτομα του Μετώπου. Σε μια αφίσα προεκλογική του Μετώπου είδα την φράση του Ελύτη που μελωποίησε ο Θεοδωράκης "...για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή...". Εδώ φαίνεται η νεοναζιστική τάση καπηλείας ατόμων άλλων ιδεολογικών παρατάξεων όπως ο Θεοδωράκης που είναι δηλωμένος ακομμάτιστος αριστερός.

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι οι Κύπριοι δεν χωνεύουν τα νέα μονοπάτια που έχει μπει η Κύπρος και δεν κατανοούν το μέλλον που ξεδιπλώνεται μπροστά μας. Η προσκόληση στον εθνικό προσδιορισμό άλλων εποχών σε συνδιασμό με την ευρωπαικη προοπτική οδηγούν τον Κύπριο στα συμπεράσματα που έβγαλε κάποτε κάποιος Αδόλφος Χίτλερ κομμένα και ραμμένα φυσικά στα σύγχρονα δεδομένα. Αυτές οι θεωρίες έχουν περάσει ανεπιστρεπτεί. Αλίμονο αν ακολουθήσουμε και εφαρμόσουμε τέτοιες ιδέες στο νησί που λέγεται Κύπρος. Η Ευρώπη δεν ανέχεται νεό φασιστικές θεωρίες που απομονώνουν τους ανθρώπους και τους φέρνουν σε σύγκρουση με άλλους λαούς.

Οι διάφορες ερμηνείες του έθνους στην ιστορία και η προσκόλληση του Έλληνα σε αυτές έφεραν τον Έλληνα και την Έλλαδα να είναι έρμαιο ξένων συμφερόντων χωρίς να έχει πραγματικό λόγο στα τεκτενόμενα γύρω του. Αυτό είναι ένας τομέας αυτοκριτικής που πρέπει να γίνει από τον καθένα όσο επίπονο και αν είναι αυτό. Διερχόμαστε μια περίοδο αλλαγής και είναι σημαντικό να ξεκαθαρίσει μέσα μας πως βλεπουμε τους εαυτούς μας και την κοινωνία μας για να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη. Πρέπει να εκμεταλευτούμε αυτή τη περίοδο για να κερδίσουμε όσα πιο πολλά μπορούμε σαν ανθρώποι πρώτα και μετά σαν Έλληνες.

Το έθνος έχει ανάγκη από ένα προσδιορισμό που θα του δίνει δυναμική και ισχύ στο νέο αιώνα. Για το γραφών το έθνος πρέπει να υποδηλώνει ταυτότητα, καταγωγή και πολιτισμό και να μην χρησιμοποιείται από κανένα για την άσκηση πολιτικής επιρροής.

Θα συμφωνούσα πλήρως με αυτά που λένε τα τρία κινήματα πιο πάνω αν δεν υπήρχε πρώτο η εθνικιστική μελωδία μέσα στα λεγόμενά τους. Και δεύτερο λόγω των παγκόσμιων τάσεων και καταστάσεων, των διαχρονικών υποχωρήσεων και λαθών και την πολιτική θέση της Κύπρου αυτή τη στιγμή, προς το παρών συμβιβάζομαι με μια διζωνική δικοινωτική ομοσπονδία που δίνει πολιτική υπόσταση στις κοινότητες (μια υποβαθμισμένη έννοια του έθνους) στη χώρα μου, έχοντας στο πίσω μέρος του νου μου μια εικόνα της ευρωπαικής ολοκλήρωσης που καθιστα τα έθνη όπως τα έχω ορίσει στην προηγούμενη παράγραφο.

Δηλαδή αν σε κάποια φάση τα δεδομένα αλλάξουν (που είναι και πολυ πιθανόν μεσοπρόθεσμα - ανάλυση σε άλλο ποστ) είμαι πάντα έτοιμος να διεκδικήσω ξανά την Κύπρο σαν ενιαίο κράτος. Δηλαδή η διζωνική δικοινωτική είναι ένα ενδιάμεσο βήμα προς την επανάκτηση της Κύπρου από τους νόμιμους κληρονόμους της...

Επίδοξος Πρίγκηπας

Πάλι μόνος στο δωμάτιο και είναι οι καιροί δύσκολοι για πρίγκηπες. Δύσκολοι καιροί για επίδοξους πρίγκηπες.

Χιλιάδες οι σκέψεις. Οι περισσότερες ξανά ανακαλυμένες. Και εγώ ακόμα ένας περιπλανητής που γυρεύει το δική του αυθεντική αρχή (principia). Και πιστέψτε όταν σας λέω, πως αν την βρω θα δώσω όλο μου το είναι για να την κάνω δική μου.

Κάποιοι λένε πως ο καιρός μας είναι δύσκολος για πρίγκηπες. Και εγώ λέω ότι οι όλοι οι καιροί είναι δύσκολοι για πρίγκηπες και όλοι οι καιροί είναι δύσκολοι για επίδοξους πρίγκηπες αλλά οι δικοί μας ακόμα πιο δύσκολοι.

Γιατί ένας που δεν κληρονόμησε πριγκηπάτο αλλά η ψυχή του καίει για δόξα πρέπει να φύγει από σπίτι και να περιπλανηθεί. Να βρει βασιλιά να τον εμπιστευτεί και να τον χρίσει ιππότη του. Και σαν ιππότης να περιπλανηθεί σφάζοντας δράκους και λύνοντας τα μάγια πανίσχυρων μάγων για την δόξα του δικού του βασιλιά και τη δόξα τη δική.

Και μέχρι οι πράξεις του να είναι αυθεντικά δικές του. Μέχρι να ξορκίσει με το δικό του αίμα όλες της κατάρες της δικής του φτώχιας. Μέχρι οι ανθρώποι να τον αναγνωρίσουν σαν δικό τους πρίγκηπα αυτός είναι υποχρεωμένος να προσπαθεί και να εκφράζει τις δικές του αρέτες, τη δική του ανιδιοτέλεια.

Και σήμερα; Πού είναι οι βασιλιάδες σήμερα; Ποιός σε χρίζει ιππότη σήμερα; Και ακόμα και αν χριστείς, οι μάγοι έχουν μεταμορφώσει τους δράκους σε μοναξιά και οι ίδιοι έχουν βρει το πιο πανίσχυρο ξόρκι. Αυτό που τους αφήνει απρόσωπους.

Ποιά αρετή και ποιά ανιδιοτέλεια σε θέλουν νικητή μπροστά σε τέτοιους εχθρούς; Αυτός που θα βρει κάτι δικό του, αυθεντικό να γεμίσει και να νικησει έστω και μια στιγμή μοναξιάς, αυτός έχει το δικαίωμα να λέγεται πρίγκηπας.

Ακόμα μερικές ώρες προστίθονται στη μοναξιά μιας ζωής. Ακόμα μερικές ώρες προστίθονται στην μοναξιά της ανθρωπότητας. Το μέτρημα έχει χαθεί εδώ και χρόνια, δεν αξίζει πλέον. Ίσως είναι η μόνη πτυχή του εγώ, συλλογικού και ατομικού, που έχει παραδοθεί στο απέλπιδο που εσύ απεγνωσμένα προσπαθείς να το δεχτείς σαν συνήθειο.

Μετά τις πρώτες στιγμές το δωμάτιο απογειώνεται. Οι τοίχοι του γεμίζουν ανοικτά, ακούρτινα παράθυρα. Τίποτε δεν εμποδίζει το φως, τον αέρα, την μουσική να μπούνε μέσα. Και πότε το φως να καίει τα μάτια και πότε ο κρύος αέρας να σε κουλουριάζει στην γωνία. Το χειρότερο όμως είναι η άρυθμη μουσική...

Υπάρχουν και εκείνες οι σπάνιες στιγμές που το φως φωτίζει, ο αέρας είναι αύρα ανοιξιάτικη και η μουσική παίρνει ρυθμό απ' το σφυγμό σου και ίσως είναι αυτό που κάνει το απέλπιδο συνήθειο. Μα αυτές οι στιγμές είναι ανεπαίσθητες...

Και οι σκεψεις είναι χιλιάδες, μα είναι όλες ξανα ανακαλυμένες....

O επίδοξος

Καλώς ορίζω τον νέο συντελεστή του βλογίου, εν ονόματι ο επίδοξος.
Οι απόψεις του ωραίες και αντικοιμενικές εξ όσο γνωρίζω, γνώστης ιστορίας και άλλων πολλών διαφόρων θεμάτων, με πρωτότυπη και προοδευτική ιδεολογία.

Ελπίζω και πιστεύω τα άρθρα του να ενισχύσουν το βλόγιο και να είναι επίδοξα όπως και το όνομα του!
Καλώς όρισες επίδοξε!

για τις γυναίτζιες

να ζήσουν οι γεναίτζιες σήμερα τζιαι κάθημερα, που εγιορτάζαν εχτές
η γυναίκα ίσως είναι το πιο ιερό πλάσμα στον κόσμο, όπως τζιαι το πιο επικίνδυνο.

εγεννήσαν μας, εμεγαλώσαν μας, προσέχουν μας, ερωτεφκούμαστεν, αγαπούμε, πονούμε, πληγωνόμαστε, ταλαιπωρούμε, βασανίζουμε, αναζητούμε ανασφάλειες τζια στο τέλος καταλήγουμε να συν - ζιούμε ή να αναπωλούμε για τούτο, σε τούτο το πλανήτη γη.

ο άντρας δίχα την γυναίκα νομίζω ήταν να 'ταν καράβι δίχα παννί σε ένα ωκεανό, στάσιμο, αλλά με ούριο άνεμο..

το τραγούδι τούτο αφιερώνω στην μάνα μου, που ποττέ δεν της είπα χρόνια πολλά. Πρέπει να έσιει 10 μέρες να της μιλήσω τουλάχιστο, τζιαι σήμερα που με έπιασε τηλέφωνο, μετα που 5 χαμένες κλίσεις της τζιαι τελικά απάντησα το, εθύμωσα της γιατί με πιάνει τζιαι ενοχλά με τζια έκλεισα της το. Τελικά είμα πολλά μαλάκας γιος.
Για σένα μάνα να σε καλά, παρόλο που εν έχω τα κότσια να σου το πω... η μόνη γυναίκα που ίσως αληθινά μας αγαπά...