Χριστούγεννα μαζί σου

Πρέπει να γράψω την έκθεση, τζιαι μόνο την έκθεση δεν έχω όρεξη να κάμω.

Φέτος δεν θα πάω Κύπρο για Χριστούγεννα, εν η πρώτη φορά που εν θα πάω Κύπρο για Χριστούγεννα τζιαι πρωτοχρονιά. Εν παράξενο επειδή συνήθως τις γιορτές τις παιρνώ οικογενειακά αλλά φέτος όχι. Αρχικά άκουσα πολλούς συμμαθητές μου να λένε πως δεν θα πάνε και αυτοί λόγω εξετάσεων αμέσως μετά τις γιορτές. Αλλά αμ δε, φαίνεται να έχουν αλλάξει γνώμη τελευταία στιγμή, όπως πρόσφατα έχω μάθει και τελικά λίγο πολύ όλοι κλέισαν εισητήρια για πίσω. Εμένα οικονομικά δεν με παίρνει και οι τιμές που έχουν παέι τώρα πια τα εισιτήρια δεν με παίρνει... για αυτό μάλλον με βλέπω εδω πέρα.

Κάτι θα βρω όμως, που πιστεύω να κάνω τα χριστούγεννα και την πρωτοχρονιά, δεν είναι αυτό που με απασχολεί. Για τα χριστούγεννα έχω κάτι υπόψη μου ενώ την πρωτοχρονιά πάντα ήθελα να την περάσω μια φορά να γυρίζει ο χρόνος και να είμαι σε μια πλατεία γεμάτη κόσμο και να μετραμε 3 - 2 - 1.. και τι καλλύτερο κάτω από το μπιγκ μπεν στο λονδίνο. Θα δίξει τι θα γίνει.

Αυτό που αναπολώ,  είναι τους φίλους και τα έξω μας, στα μπαράκια τα δικά μας στην παλιά λευκωσία, τις ατελείωτες φιλοσοφικές συζητήσεις με τον Μάικ και το ουισκάκι μας τα άγρια βράδια που μας κάνει απλά να ξεχνούμε τα πάντα... αύτο μου έχει πραγματικά λειψει πολύ. Και πολύ απλά να πείνεις ουίσκι μόνος σου δεν είναι το ίδιο.

 υ.γ. ακόμα δεν σκέφτηκα το δώρο που θέλω από τον άγιο βασίλη.
 καμιά ιδέα;
τώρα που το σκέφτομαι μπορεί και να μην ήμουν και τόσο καλο παιδί φέτος :)

 τα ξαναλέμε.

i believe i can fly

have a nice day!

αποχαυνωση

ώρες τρελές και ψεύτικες,
του δαίμονα η αρχή και το τέλος
τι είναι αλήθεια και τι ΄ναι ψέμα
μονάχα εσύ δεν ξέρεις

ειδύλλια ξωτικά στην ζούγκλα της δικής σου
χόρεψε μου να ονειρευτώ
στου κόσμου δανεικού μιας στάλας παραδείσου

μέρες που είναι και δεν έχω τι να κάνω
το κενό μονάχα μεγαλώνει και εδω τι γράφω δεν ξέρω

ένα ξέρω ότι δεν ξέρω το αύριο
αλλά όπως και να το κάνω
αφού,
χωρίς εσένα η ζωή θα είναι..
ζαμπόν δίχως λιπαρά
σε ενα κόσμο δίχως μαλαγάνες

Μετά- Ελ-Σαλβαδόρ

Χαιρετώωωω!!

Και ναι μετά από 2 μήνες στην ζούγκλα της Κεντρικής Αμερικής, επιβιώνοντας πύθωνες ταραντούλες, δηλητηριώδεις τεράστιους βατράχους, κουνούπια, πολλά κουνούπια, πάρα πολλά κουνούπια, μαλάριες, ντάγκι πυρετό τζιαι κυρίως ντόπιους επικίνδυνους που κουβαλούν πιστόλια, σιηπέττους τζιαι μασιέρες όπου παν.. είμαι ξανά πίσω στο αγαπητό μπλογκ.

Ξέρω ότι είχα υποσχεθεί να γράφω ημερολόγιο, αλλά ίντερνετ στο Ελ Σαλβαδόρ - πιστέψετε με - θεωρείται μεγάλη πολυτέλεια. Και όταν τυχόν έβρισκα υπολογιστή και ίντερνετ σίγουρα σε ελληνική γραμματοσειρά δεν έβρισκα με τίποτε. Βασικά ούτε καν στα αγγλικά δεν έβρισκες υπολογιστές και τα λίγα ισπανικά μου στο Ελ Σαλβαδόρ αποδείχθηκαν σωτήρια!!

Οι ιστορίες εν πάμπολλες που το ταξίδι και θα τις γράφω όποτε τις θυμούμαι..

Το θετικό είναι ότι καταφέραμε τον στόχο μας ως ομάδα. Εργαστήκαμε σε 27 σπίτια, όλα του χωριού, και ελπίζουμε ότι οι κάτοικοι τώρα ζουν κάτω από καλύτερες συνθήκες.

Τελικά, το πρότζεκτ, το οποίο μάθαμε 2 μέρες πριν, ήταν να ενισχύσουμε αντισεισμικά τα σπίτια - τις καλύβες δηλαδή των κατοίκων ενός χωριού στο κέντρο της ζούγκλας. Τα σπίτια αυτά είχαν κτιστεί από μια φιλανθρωπική οργάνωση με την οποία συνεργαστήκαμε 7 χρόνια πριν. Είναι απλά, με 3 δωμάτια, και τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν ήταν μπαμπού-κάλαμα, άχερο και τσιμέντο. Τα σπίτια αυτά δεν είχαν σχεδιαστεί καλά και ο σκελετός τους ήταν αδύνατος για σεισμούς. Το Ελ Σαλβαδόρ είναι μια σεισμογενής περιοχή με πολλά ενεργά ηφαίστεια, και αναμένεται ένας μεγάλος σεισμός κάθε 10 χρόνια. Ο τελευταίος ήταν πριν 11 χρόνια, οπότε για μας αυτό το πρότζιεκτ είχε προτεραιότητα..

Τώρα, πώς καταφέραμε να ενδυναμώσουμε αντισεισμικά τα σπίτια; Τα σχέδια μας βασίστηκαν στα σχέδια μιας μεγάλης βρετανικής εταιρείας πολιτικών μηχανικών, στα οποία είχε συμμετάσχει ένας μηχανικός από το πανεπιστήμιο μου. Αυτός ο μηχανικός αποφοίτησε πριν 4 χρόνια και είχε συμμετάσχει σε αυτό το πρότζιεκτ όταν βρισκόταν στο πανεπιστήμιο 5 χρόνια πριν. Από τότε, ευαισθητοποιημένος από την κατάσταση εκεί, συμβάλλει και είναι ενεργός σε αυτό το πρότζιεκτ που πραγματοποιείται κάθε χρόνο. Ο Σεμπάστιαν, αυτός ο έμπειρος μηχανικός, ήταν μαζί μας τις πρώτες 4 εβδομάδες, καθοδηγώντας το γκρουπ των 11 ατόμων, για να μας δείξει πώς έπρεπε να κατασκευάσουμε αυτό το αντισεισμικό καλούπι και τη σωστή μέθοδο ώστε να λειτουργήσει. Βασικά το σχέδιο ήταν ότι σε κάθε δωμάτιο έπρεπε να τοποθετήσουμε χοντρούς δοκούς από συμπαγές ξύλο στην κάθε εσωτερική πλευρά, ενώ με κάποιο ιδιαίτερο τρόπο ενώνονται όλοι μεταξύ τους με ατσάλινες πλάκες, συγκρατώντας όλο τον σκελετό του σπιτιού, κάνοντάς τον πιο δυνατό και εύκαμπτο, έτσι ώστε να μπορεί να αντισταθεί καλύτερα στις δυνάμεις που προκαλούνται από σεισμό.

Το να κτίζεται όλο αυτό σε κάθε σπίτι ήταν στην αρχή μεγάλη δυσκολία, μέχρι να μάθουμε την μέθοδο, αφού για το πρώτο σπίτι μας πήρε μια ολόκληρη εβδομάδα. Το καλό είναι ότι μέχρι το τέλος καταφέραμε να κτίζουμε 1 - 1.5 σπίτια την ημέρα με την βοήθεια των ντόπιων. Οι ντόπιοι βοηθούσαν πολύ στο κουβαλημα, αφού οι δοκοί ήταν αρκετά βαριοί. Πραγματικά, δεν έχω ξαναδεί στη ζωή μου τόσο δυνατούς ανθρώπους να κουβαλούν για τόση ώρα βάρη μέχρι και 80-90 κιλά, ώστε να μεταφέρουν τα υλικά στα σπίτια τους, τα οποία ίσως βρίσκονταν στις πιο απίθανες πλαγιές, διασχίζοντας μέσα από το δάσος τα πιο δύσβατα μέρη που έχω δει ποτέ. Για παράδειγμα, εμείς χρειαζόμασταν 2 άτομα για να κουβαλήσουμε 1 δοκό, ενώ μερικοί ντόπιοι κουβαλούσαν 3 μόνοι τους. Κάποια από τα πιο απομακρυσμένα σπίτια απαιτούσαν μια - ενάμιση ώρα περπατήματος, και κάθε σπίτι χρειαζόταν 12-13 δοκούς. Τα άλλα υλικά, όπως τα τρυπάνια και οι ατσάλινες πλάκες, ήταν πιο ελαφρύ φορτίο, το οποίο συνήθως αναλαμβάναμε εμείς.

Όμως, το κτίσιμο δεν ήταν κάτι που θα μπορούσαμε απλώς να το αφήσουμε στα χέρια τους. Έπρεπε να τους διδάξουμε πώς θα γινόταν σωστά, αφού απαιτούσε δεξιοτεχνία: πώς θα τρυπούσαν οι τοίχοι μέσα από την ατσάλινη πλάκα και πώς θα τρυπούσαν και οι δοκοί, ώστε οι βίδες να τα ενώνουν όλα μεταξύ τους. Με περηφάνια μπορώ να πω πλέον ότι το τρυπάνι έχει γίνει προέκταση του χεριού μου... χαχα!

Σιγά-σιγά, παρά τη δύσκολη δουλειά καθημερινά από τις 6:30 το πρωί, απολαμβάναμε κάθε στιγμή αυτής της εμπειρίας. Και αυτό γιατί μαθαίνεις να εκτιμάς τα λίγα. Εκεί, οι άνθρωποι είναι τόσο χαρούμενοι με τα ελάχιστα που έχουν και είναι έτοιμοι να σου προσφέρουν τα πάντα. Τα φρούτα που τρώγαμε καθημερινά ήταν απίστευτα: φρούτα που δεν είχα δει ποτέ μου. Ένα είχε γεύση παγωτού βανίλιας, άλλα είχαν σχήμα αστεριού, οι ανανάδες ήταν τόσο πορτοκαλιοί και πλούσιοι σε γεύση, όχι σαν τους κίτρινους γεμάτους ορμόνες που βρίσκεις στα σουπερμάρκετ. Το αποκορύφωμα όμως ήταν όταν οι ντόπιοι, κατά τη διάρκεια του διαλείμματός τους, σκαρφάλωναν με τόση ευκολία, σαν πίθηκοι, σε 30 μέτρα πανύψηλες φοινικιές για να μας φέρουν καρύδες, κάτι πραγματικά δροσιστικό!

Ζούσαμε σε μία καλύβα από τσίγκους 12 άτομα, ενώ τρεχούμενο νερό δεν είχαμε και μπάνιο κάναμε με τους κουβάδες. Οι ντόπιοι φρόντιζαν να έχουμε πάντα νερό κουβαλώντας μας τα ξημερώματα από τον ποταμό όταν δεν υπήρχε νερό, αλλά αυτό δεν αποτελούσε μεγάλο πρόβλημα αφού καθημερινά είχε τροπικές βροχοπτώσεις και το νερό το σύλλεγαν με ευκολία. Ηλεκτρισμό είχαμε για περιορισμένο χρονικό διάστημα, ενώ μερικά σπίτια στα οποία δουλεύαμε δεν είχαν τίποτα. Μεγάλο θέμα ήταν το φαγητό, πρώτη φορά στην ζωή μου έτρωγα τόσο πολύ παρόλο που έχασα και 6 κιλά μέσα σε 2 μήνες. Το φαγητό που μας μαγείρευαν ήταν τουλάχιστο 10 φορές καλύτερο από αυτό που έτρωγαν οι ίδιοι και πολύ περισσότερο σε ποσότητα. Εκεί εκτιμάς πραγματικά τι σημαίνει να τρως όλο το φαγητό σου, όχι πως ποτέ υπήρχε πρόβλημα μετά από μιας μέρας δύσκολης δουλειάς. Η κουζίνα τους, η αλήθεια είναι, λίγο πικάντικη και αποτελείται από πολύ άλας και το στομάχι σου θέλει 1-2 εβδομάδες να την συνηθίσει... στη πορεία όμως μαθαίνεις να το λατρεύεις ιδίως όταν πεινάς.

Τα σαββατοκύριακα φροντίζαμε να πηγαίνουμε σε διαφορετικά μέρη του Ελ Σαλβαδόρ. Επισκεφτήκαμε μνημεία από τον πρόσφατο εμφύλιο πόλεμο που είχαν, καταρράκτες, παραλίες στον Ειρηνικό Ωκεανό, πυραμίδες των Μάγια, αρκετά ηφαίστεια, γραφικά χωριά και πολλά μάρκετς απ' όπου αγόρασα αρκετά σουβενίρ.

Όταν τέλειωσε η δουλειά, η οποία διήρκησε 7 εβδομάδες, ταξιδέψαμε για 12 ημέρες στην Κόστα Ρίκα. Το ταξίδι με λεωφορείο διήρκεσε 18 ώρες, καθώς ταξιδέψαμε μέσα από Ονδούρα και Νικαράγουα μέχρι να φτάσουμε στο Σαν Χοσέ, την πρωτεύουσα της Κόστα Ρίκα. Η Κόστα Ρίκα είναι η μόνη χώρα της Κεντρικής Αμερικής που διαφέρει, καθώς οικονομικά βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση από τις υπόλοιπες, επειδή η οικονομία της εξαρτάται κυρίως από τον τουρισμό. Στην Κόστα Ρίκα γνωρίσαμε πολλούς Αμερικανούς σέρφερς, ενώ γενικά η χώρα είναι πιο ακριβή και τουριστική.

Η αλήθεια είναι ότι αυτό το ταξίδι ήταν μία αποκάλυψη για μένα. Καταλαβαίνεις πως σε έναν κόσμο όπου τα έχεις όλα, οι διάφορες, σχεδόν ηλίθιες, ανησυχίες είναι μια πολυτέλεια σε άλλα μέρη του κόσμου όπου οι άνθρωποι αγωνίζονται για την επιβίωση και η μόνη τους έγνοια είναι αν θα επιβιώσουν μέχρι την επόμενη ημέρα. Θυμάμαι ένα από τα πιο θλιβερά γεγονότα: ένα μικρό κοριτσάκι, σε μια διπλανή καλύβα εκεί που μέναμε, απεβίωσε από αρρώστια ένα πρωί, μετά από ψηλό πυρετό που κράτησε 2 εβδομάδες. Ο θάνατος είναι τόσο παρών στη ζωή τους, αλλά παρ' όλα αυτά τους βλέπεις τόσο χαρούμενους για τα λίγα που έχουν. Από τις πιο συγκινητικές στιγμές ήταν όταν μας έβλεπαν να φεύγουμε και μας ευχαριστούσαν τόσο πολύ για τα ελάχιστα που είχαμε κάνει γι' αυτούς.

Συνειδητοποιώ επίσης τη μεγάλη αδικία μεταξύ των πολύ πλουσίων που ζούνε στην πρωτεύουσα του Ελ Σαλβαδόρ και των πάμφτωχων που ζουν στα χωριά και δεν έχουν τι να φάνε. Ενώ, πολλές φορές, μεγάλες εταιρίες με αμερικάνικα, κυρίως, συμφέροντα καταστρέφουν και διατηρούν βολικά για αυτές το μεγάλο χάσμα μεταξύ φτωχών και πλουσίων.

Επίσης, συνειδητοποιώ ότι η Κύπρος δεν είναι τελικά ο ομφαλός της γης, αφού σε κάποια μέρη του κόσμου δεν έχουν ξανακούσει για την ύπαρξή της.

Πραγματικά, μια μοναδική εμπειρία, και ελπίζω ότι στο μέλλον θα μπορέσω να ξαναεπισκεφτώ εκείνα τα μέρη και τους ανθρώπους τους. Ελπίζω το πρότζιεκτ που ξεκίνησε πριν περίπου 10 χρόνια να παραμείνει ζωντανό και να δυναμώσει.

Κατά τα άλλα, γύρισα στην Κύπρο και έχω ακόμα ένα μήνα διακοπές. Ακούω για τα κατορθώματά μας, την ανικανότητα των πολιτικών και άλλων, και διερωτώμαι: η πραγματική ζούγκλα είναι εκεί έξω στα τροπικά δάση ή μήπως μέσα στις καρδιές μας;

η καλύβα που εμείς μέναμε,

η θέα απο τη καλύβα μας,

η λίμνη που είναι κρατήρας ηφαιστείου,

υ.γ. που εν η she να της δώσω τους μαγνήτες της;;

Πανεπιστήμιο pause

Σήμερα μόλις τέλειωσα το πανεπιστήμιο για φέτος, μετά από εξετάσεις μια εβδομάδα κτίσματος και μια εβδομάδα σχεδιασμού τώρα το τέλος.
Πέμπτη φεύγω για Ελ Σαλβαδόρ για 2 μήνες, προηγείται ένα ταξιδάκι Παρίσι για χαλάρωμα το ΣΚΔ. Όσο για το Ελ Σαλβαδόρ εφοδιάστηκα και ελπίζω να είμαι έτοιμος για την ζούγκλα της Κεντρική Αμερικής όπου θα με φιλοξενά για 2 μήνες και θα κτίζουμαι πηγάδια, υδραγογεία, αειφόρα αποχυτευτικά κομποστοπίοισης και διορθώνοντας τις καλύβες των κατοίκων για καλύτερη αντιμετόπιση των σεισμών που πλίττουν την περιοχή συχνά.
Επικοινωνία με τον έξω κόσμο υπολόγίζω να έχω τα ΣΚ.. νομίζω θα αρχίσω ένα ημερολόγιο εδώ να βλέπω και την πρόοδο!!

Οι εμπειρίες ας αρχίσουν!!:)

αναγέννηση

υπάρχει ανάγκη για αναγέννηση..

όλα πάνε λάθος..
όλα διαφορετικά..
όλα χαλασμένα..
όλα αρνητικά
όλα τέλοσπαντον όπως δεν πρέπει.

καιρός για μια αναγέννηση είναι πλέον ανάγκη.
χρειάζετε μια νέα αρχή στα πάντα
αλλά ιδίως...,
σε μένα.

θα πάω και θα χαθώ στου πουθενά την ζούγκλα
οι ετοιμασίες άρχισαν και τώρα τελειώνουν,

συμβαίνει να πεθυμάς αυτά που αφήνεις πίσω,
και εγώ σ'αυτό θέλω να πιστεύω, ωραία δικαιολογία μου φαντάζει αλλά δεν πείθει

εξάλλου άμαν μου αρέσει..
δεν υπάρχει ούτε λόγος προφανός πλέον να 'ρθω πίσω.

come undone = has fallen apart, has lost control over 

              him/herself - his/her life.

Θεο - λογία

Σήμερα καθώς επήεννα στο κολλέγιο, εσταματήσαμε θκιο μορμόνισες μέσα στο πάρκο του Χάυδ μπροστά από το άγαλμα του Αλβέρτου.

Νεαρές, χαμογελαστές, ενθουσιασμένες με μια ταπελλούα πάνω από την καρδιά τους που να γράφει "The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints". Άβαφτες με μακρυά φορέματα που επαραπέμπαν σε μια υπερσυντηρητική κοινωνική δομή.

Ερωτήσαμε, αν πιστεύω στο Θεό.

Εγώ απάντησα ότι είμαι Χριστιανός ορθόδοξος.

Τζίνες εχαρήκαν (ή εκαμαν ότι εχαρηκαν) και είπαν μου "Wonderful".

Η επόμενη ερώτηση τους ήταν αν πιστεύω ότι ο Θεός είναι η αλήθεια.

Εζήτησα διευκρίνιση πάνω στην ερώτηση και όταν την πήρα, απάντησα, αυτά είναι πολυ φιλοσοφικά θέματα, δεν με ενδιαφερει. Just believe and live, have a nice day.

Εκκλήσιες ποτζιεί, εκκλησίες ποδά, ούλλοι προσπαθουν να σου πουν πως να ζήσεις την ζωή σου με τον φόβο της μη κοινωνικής αποδοχής και τον φόβο της αιώνιας κόλασης.

Ήθελα να τους πω ότι παρόλο που είμαι Χριστιανός, εγώ επιλέγω πως να εκφράσω την πίστη μου ή αν θα την εκφράσω καν. Εγώ επιλέγω αν θα είμαι κοντά η μακριά στο Θεό. Είναι ένα δικαίωμα που μου το έδωσε ο Θεός ο ίδιος.

Touch me

Come on, come on, come on, come on,

Now, I'm gonna love you
Till the heavens stop the rain
I'm gonna love you
Till the stars fall from the sky for you and I

Come on, come on, come on, come on
Now touch me, baby..

l'amour fou

όμορφα...

Πάλε πολιτικά - Έχουν το οι μέρες

Άκουω τούτους του ΕΥΡΩ.ΚΟ, του Ε.ΛΑ.Μ, του Μετώπου και άλλα παρόμοια να λεν ότι η λύση στη χώρα μου δεν είναι η ομοσπονδία και ότι η ομοσπονδία είναι διχοτομική και ρατσιστική. Λένε ότι δεν κάνει καλο στην Κύπρο γιατί η μειοψηφία θα ελέγχει την πλειοψηφία και ότι είναι αντίθετη στο ευρωπαικό κεκτημένο και δίκαιο.

Μετά όμως τους ακούω να λένε ότι πάνω από όλα είναι ο ελληνισμός, ότι Τούρκος καλός μόνο νεκρός, ότι πας μη έλλην βάρβαρος και ότι οι αριστεροί είναι και αυτοί Τούρκοι, και αναρωτιέμαι:

Πως γίνεται να διακυρήττεις ότι ένα κράτος που είναι χωρισμένο σε κομάτια με το νόμο είναι κακό, ενώ από την άλλη συνειδητά να χωρίζεις την κοινωνία του κράτους σε ιδεολογικά κομάτια; Εκ πρώτης όψεως υπάρχει μια αντίφαση.

Η αντίφαση ξεπερνιέται όταν καταλάβουμε ότι αυτοι οι ανθρώποι θέλουν να δημιουργήσουν πολίτες δύο και τριών κατηγοριών βασισμένοι σε εθνικότητες και πολιτικές ιδεολογίες.

Θέλουν ουσιαστικά να χωρίσουν με το έτσι θέλω τους ανθρώπους σε Έλληνες, δεξιούς, αριστερούς και Τούρκους και να κρατήσουν για πάντα υπό τις διαταγές τους τις μειοψηφίες, αφου από την μια επικαλούνται την δημοκρατική απόλυτη πλειοψηφία, ενώ από την άλλη επικαλούνται τα χαρακτηριστικά του καθενός τους.

Ξεχνουν όμως δύο πράγματα:

1) Σε ένα σύγχρονο ευρωπαικό κράτος ο καθένας είναι αυτός που είναι.
2) Κανένας δεν έχει δικαίωμα να σου πει ποιος είσαι και τι κάνεις στη ζωή σου.

Εχώ και εγώ έθνος, έχω και εγώ ιδεολογία έχω και εγώ βλέψεις για το μέλλον αλλά το πρώτο που θέλω είναι η ευημερία η δική μου να ταυτίζεται με την ευημερία των ανθρώπων γύρω μου. Και πάνω από όλα δεν ανέχομαι να μου λεν ποιος είμαι και ποια είναι η θέση μου σε αυτό τον κόσμο.

Αλλά όποιος και να είμαι, σίγουρα είμαι ακόμα μια φορά μαλάκας να βλέπω τους ανθρώπους να προσπαθεί ο ένας να επιβληθει στον άλλο σε μια αιώνια σύγκρουση συμφερόντων, δύναμης και εξουσίας. Ακόμα και αν ένα οποιοδήποτε έθνος/ιδεολογία επικρατησει σε ολόκληρη τη γη, πάλι θα βρεθούν λόγοι και αιρέσεις για να υπάρχουν συγκρούσεις.

Ευρωπαική Κύπρος - Μεσαιωνική κυπριακή νοοτροπία...

Κυπριακο και διαλεκτικη του υλισμου

Ο εθνικισμός είναι εφεύρημα της άρχουσας τάξης για να συσπειρώσει μια κοινωνική μάζα έναντίων μιας άλλης κοινωνικής μάζας. Η ανταγωνιστική αυτή τριβή οδηγεί την άρχουσα τάξη στο να αναλαμβάνει την ηγεσία και να απολαμβάνει αιωνίως τα ωφελήματα και τον κόπο της μάζας.

Στην Κύπρο η αστική τάξη, καλιέργησε τον τουρκικό και ελληνικό εθνικισμό, διαχωρίζοντας το νησί. 37 χρόνια μετά βλέπουμε τους αντιπροσώπους του έθνους να απολαμβάνουν φοβερά υπερωφηλήματα έναντι του λαού και στις δύο κοινότητες.

Κατά συνέπεια εξυπηρετούνται και τα συμφέροντα του πρώην αποικοιοκράτη που έδωσε αυτονομία αλλά εξακολουθεί να απολαμβάνει οικονομικά ωφέλη από την πρώην αποικεία του. Τακτική διαίρει και βασίλευε...

Η λύση του κυπριακού μέσα από ένα περίπλοκο σχέδιο διαχωρισμού/επανένωσης γίνεται για να εξυπηρετηθούν για ακόμα μια φορά τα μεγάλα οικονομικά αστικά συμφέροντα, χωρίς να χρειάζεται να ανατραπεί από τη βάση του το υπάρχων σύστημα εκμετάλλευσης.

Η πραγματική λύση του κυπριακού θα έρθει από μια παγκύπρια προσπάθεια όλων των ταυτοτήτων/εθνοτήτων του νησιού εναντίων της υπάρχουσας αστικής τάξης. Αυτό θα επανενώσει και γεωγραφικά και κοινωνικά και ηθικά τον τόπο.

Εν συντομία: η άρχουσα τάξη της Κύπρου διαχώρισε την Κύπρο για να αποκτήσει την εξουσία. Αφού την απόκτησε, προσπαθεί να την επανενώσει όπως τη βολεύει.

Καημένε κοσμάκη, ψηφοφόρε...

ΥΓ: Δεν μπήκα σε ιστορικές λεπτομέρειες, γιατί θα μακρυγορούσα..

Το στυλ της Αλίκης

Ειλικρινά σπάζει μου την.

Πόσα χρόνια ακόμα εν να πάει τούτο το ναζιάρικο στυλ της γατούλας;

Τούτο το ανάλαφρο, γλυκοκάπως ύφος που θυμίζει (μάλλον ορίζει) χαζογκόμενα;

Που περιμένει τον μάγκα της να έρθει που το ηλιοβασίλεμα και να την "ανεβάσει" (μάλλον να την ρίξει) εκεί που την αξίζει;

Εντάξει, εισήγαγε το η Βουγιουκλάκη το 50 και το 60. Εγίνηκε μόδα, εμιμηθήκαν το οι γυναίκες, επαίξαμε, εγελάσαμε, κανεί.

Αντι αυτού εξεκινήσαν και μιμούνται το και οι κόρες τους για να υποφέρουμε εμείς σήμερα.

Έλεος, οι εποχές αλλάζουν, τα στερεότυπα αλλάζουν!

Κυπριακέ γυναικείε πληθυσμέ grow up επιτέλους! Η ζωή δεν έμεινε στο 60 και η ζωή δεν είναι κινηματογράφος.

9 στους 10 άνδρες συμφώνουν ότι εκατάντησε πρήκτικο...

ΥΓ: Για εκείνους (εκείνες περισσότερο) που μπορεί να θικτούν, εν χωρίς παρεξήγηση που τα γράφω. Απλά θέλω να ξεσπάσω...

μούδιασμα

Σύμφωνα με τις στατιστικές τωρά πρέπει να ήμουν ανίκανος να γράψω καν ένα κείμενο σε αυτό το ανοιαρό πλέον σημείο του μπλογκ... αλλά που να και ακόμη μία φορά, βρίσκω τον εαυτό μου πλήρως σε μία κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.. μία κατάσταση όπου η νηφαλιότητα συγχήζεται με μία ηδωνή να το πω σε κορύφωση μίας ήστατης προγραματισμένης και μη διαίσθησσης εν μέσω άγιων μέρων, όπως θέλουν κάποιοι ψευδά να δικαιολογούν.
Δυσκολέυομαι, μα παρα 'άυτα, γράφω καθώς γνωρίζω σε μία νηφάλια κατάσταση δεν θα είναι έτσι αν και θα προσπαθήσω...

Για σένα,

ενώ για σας,

Future Timeline

πιέννετε στο 2066

που [δαμε]

amerikanies

too young to care, too hard to die

Εγώ, εσύ, εμείς.
Αναπνέω άρα ακόμα υπάρχω.
Βράδυ ακόμα και ξυπνάω στις 4 το πρωί και το πρώτο πράμα που κάνω μες το σκοτάδι να γυρεύω τα κλειδιά στο κομοδείνο, φοράω παντελόνι και μια φανέλλα όποια και νανε.
Τα φώτα παραμένουν ακόμα κλειστά, δεν έχω χρόνο για λεπτομέρειες.
Φορώ παπούτσια και εντός λεπτών έιμαι έξω και γυρεύω το αυτοκίνητο.
Βάζω κλειδιά στην μηχανή. Έφυγα.
ελέγχω την στάθμη της βενζίνης και ελπίζω να μου κανέσει μέχρι να μου περάσει..
περνάω το χωράφι που κάναμε μικροί λαμπρατζιά, υπάρχει φωτιά και 2-3 νεότεροι προσέχουν τα ξύλα. Ο δρόμος γιομάτος πορτοκάλια. Πρέπει να είχαν πορτοκαλοπόλεμο με τους άλλους της πάραπανο γειτονιάς ψες. Θυμάμαι τα δικά μου καρούμπαλα από κάτι τέτοια όντας πιο μικρός. Χαμογελάω.

Η διαδρομή παλιά, γνωστή, συνιθισμένη το αυτοκίνητο σαν να έχει μυαλό από μόνο του... γύρω της Λευκωσίας περνώντας από όλα τα ακριτικά φυλάκια και εντώς της παλιάς πόλης μέχρι τα περίχωρα και τις νέες πλέον 'πολεις' γύρω από την Λευκώσια που πλέον έχει βγεί μέχρι το Δάλι. Αλλά δεν πάω μέχρι εκεί.
Οι δρόμοι ακόμη άδειοι, νεκροί, σκοτεινοί και με την ελπίδα του φως, όπως μ' αρέσει.
μικρά πράγματα που 'χω πεθυμίσει και το Λονδίνο δεν μου προσφέρει..

Με κάνεσε η βενζίνη ευτυχώς, πέρασε μια ώρα, αρκέτη για να μου φύγει η ένταση.. ξανά πίσω και αρχίζει η μέρα..
καλημέρα.

ινσομνιακή βόλτα

ένα περίεργο μούδιασμα στα πόδια..
σήμερα απο το πρωί ξημέρωμα είχα ορέξεις παρόλο που ψες πως παλί δεν κοιμήθηκα.
Βγήκα απο το σπίτι και είπα να πάω βόλτα με το ποδήλατο. Τα ακούστικά στα αφτιά. Είπα να πάω μέχρι το σχολείο. Όταν έφτασα εκεί είπα να πάω μέχρι το πάρκο. Στο πάρκο είπα να πάω στο άλλο πάρκο το μεγάλο, εξάλλου τώρα έπαιζε καλό τραγούδι, εμπήκε ο Cohen πάνω. Εκεί είπα να κάνω το γύρο του πάρκου. Μες τα πευκόδεντρα ανάπνεα καλύτερα και παρόλο που φυσούσε κρύο, τα πνευμόνια πέρναν φωτιά. Πέρασα μέσα απο τα παιχνίδια του πάρκου, πρώτη φορά τα έβλεπα τόσο μόνα, δίχως παιδια. Έφτασα στην άλλη άκρη, όταν πλέον άρχισε το ανήφορο. Ανέβηκα μεχρι την κορφή και βρήκα το στρατόπεδο, πέρασα δίπλα απο εκεί που έβγαινε σκαστός και την σκοπιά που κάποτε φύλαγε ο Mikhail, πέρασα και την υδροφόρα των μόνιμων που μου ΄πε ότι κατούραγε μέσα. Χαμογέλασα.
Ο στρατονόμος στην σκοπιά κάπνιζε.
Τώρα επιτέλους άρχισε η πολυπόθητη κατηφόρα.
Με τα χέρια στον αέρα ένοιοθα τον κόσμο όλο δικό μου!!!
Όταν πια έφτασα σπίτι πονούσα το κωλομέρι μου, η σέλλα εν αγωνιστική...

η ζωή θέλει αγάπη

Τελευταία μου είπαν:

-Μην πιστεύεις στα παραμύθια.

Καλά η ζωή είναι αφού ένα παραμύθι. Παραμύθι σημαίνει να έχει καλό η κακό τέλος; γιατί σκεφτόμαστε πάντα το τέλος και όχι το ίδιο το παραμύθι; και πιο είναι το καλό τέλος; η πανέμορφή βρήκε τον πεντάμορφό και ζήσαν όλοι αυτόι καλά και εμέις καλύτερα; που ξέρουν εξάλλου για μας; τζιαι ποιος τους είπε ότι γυρέφκουμε πανέμορφη/ο;

Το παραμύθι το δικό μας, ο καθένας μπόρει να το κάμει όσο ωραίο θέλει τζιαι όπως θέλει φτάνει να το θέλει τζιαι να πράττει με (εν μέρη λογική) τζιαι συναίσθημα.. σωστά; ή όι;

-Mην πιστεύεις στην αγάπη.

Καλά αν η ζωή δεν έχει αγάπη, τότε γιατί την ζούμε;

Ζούμε για να πάμε (αν, όπως μας είπαν, είμαστε τυχεροί) σχολείο, πανεπιστήμιο, στρατό, να δημιοργίσουμε μια επαγγελματική αποκατάσταση, μιαν οικογένεια με κοπελλούθκια, να μεγαλώσουμε τα κοπελλόυθκια τζιαι παράλληλα εμείς, να γείνουμε γέροι τζιαι στο τέλος να φύουμε!

Να συμπληρώσουμε την αλυσίδα της τροφής τζιαι να αποτελέσουμε ίσως τζια τροφή για τα σκουλίτζια;

αυτός είναι ο σκοπός μας δηλαδή;

Ένας απώτερος σκοπός ο οπόιος έσιει ως κατάλυξη να αποτελέσουμε τροφή για τα σκουλίτζια…;

Φυσικά τζιαι όι για αυτό πολλές φορές το τέλος δεν έσιει σημασία.

Τζιαι η ζωή εν ένα ταξίδι που θέλει καλοπέραση τζιαι αγάπη.

Άλλοι πολλόι λένε ότι ο σκοπός της ζωής είναι να κάμεις οικογένεια τζιαι παιθκιά, να διωνιστεί το ανθρώπινο είδος. ΜΑΛΑΚΙΕΣ.

Αν ήταν αυτός ο λόγος που υπάρχουμε στη ζωή τότε το μόνο που θα καταφέρναμε είναι απλά να δημιουργούμε περισσότερη τροφή για τα σκουλίτζια όσο μακάβριο, κυνικο τζιαι αν ακούετε.

Άλλοι πάλε λένε ότι ο σκοπός μας είναι για να καταξιοθούμε τζιαι να δημιοργίσουμε επιτυχίες! ωραία, όμορφα δεν λέω αλλά αυτό μας κάνει ευτυχισμένους; είναι πράγματι η ζωή έτσι δική μας; όπως μας αξίζει;

Η ζωή εν αγάπη.

Αγάπη στα πάντα.

Αγάπη στην εργασία σου, αγάπη στο χόμπι σου, αγάπη στους ανθρώπους. Ίσως αγάπη στους ανθρώπους να είναι πολλές φορές δύσκολη στις μέρες μας αλλά είναι το μόνο είδος που μπόρει να υπάρξει ποτέ αμοιβαίο και να σου προσφέρει πίσω όσα εσύ έδωσες. Όταν δεν μπορείς να αγαπήσεις η δεν θέλεις να αγαπήσεις ή δεν πιστεύεις στη αγάπη λόγο κάποιον τελοσπάντον εμπειριων δεν νομίζω ότι μπόρεις και να ζήσεις σωστά..

Τώρα ίσως τι είναι αγάπη. Για  να είμαι ειλικρινής αγάπη δεν ξέρω και εγώ ακριβώς τι σημαίνει, ίσως αγάπη για τον καθένας μας να είναι διαφορετική. Αγάπη ίσως είναι να λείτουργας, να υπάρχεις περισσότερο σαν άνθρωπος, με συναισθήματα παρά σαν μια μηχανή, σαν ένα πιόνι της κοινωνίας. Αγάπη είναι να μπόρεις να εκφράσεις τα συναισθήματα σου, το πάθος σου δίχως ανιδιοτέλειες, δίχως ενδοιασμούς, δίχως εγωισμούς…

αγαπώ άρα είμαι ζωντανος – αλάιβ εντ αλλαουντ ττου λαβ!
έτω λαλεί το τζιαι ο eddie:

Και αυτοί που σ' αγαπάνε και αυτοί που σε μισούν

- Είναι ευλογία να μπορείς να αντιλαμβάνεσαι τις παραστάσεις άλλων ανθρώπων.

Μπορείς να νιώσεις την γνώση τους. Να κάνεις την γνώση σφαίρα.

- Είναι δύσκολο να μπορείς να αντιλαμβάνεσαι τις παραστάσεις άλλων ανθρώπων.

Μπορείς να νιώσεις την υποταγή τους σε ένα κόσμο που δεν είναι δικός τους.

- Είναι κατάρα να μπορείς να αντιλαμβάνεσαι τις παραστάσεις άλλων ανθρώπων.

Μπορείς να νιώσεις το ψέμα τους να πνίγει τον λαιμό σου.

Και αν ο προορισμός είναι όλη η γνώση, το αίσθημα δεν αντέχεται. Όλοι πονάνε και όλοι θέλουν να σε κάνουν να πονάς.

Όλοι και αυτοί που σε αγαπάνε και αυτοί που σ' μισούν, θέλουν δικό τους ένα κομμάτι της ψυχής σου.

Δεν πειράζει όμως. Μια μέρα θα βρω και αληθινό αίσθημα.

Και αν δεν βρω πάλι δεν πειράζει. Με φτάνει μόνο που έζησα...

give me some skin..

Πολλές Καλημέρες..!

ψεύτικη βροχή

Ανάμεσα σε νεκρούς και ζωντανούς μου λες ότι τρέχεις,
στην βροχή ταξιδεύεις και σαν άνεμος σκορπάς..
φτερουγίζει και φιλιά ονειρεύεται.
Μια νύχτα σαν όλες, υγρή σαν καμία.
Βρέχει και είσαι έξω, τα μαλλιά σου βρεγμένα, τα ρούχα σου μουσκεμένα, κάθεσαι παράπερα με το κεφάλι στα σκέλια, η βροχή σε ηρεμάει και τα δάκρυα.. στάλες ειν τα δάκρυα που αναμιγνύοντε και γείνοντε ένα.. δεν είναι απο λύπη μα ούτε απο χαρά.
κοιτάζεις το πρόσωπο στο νερό που ρέει, βλέπεις εσένα, σε κοιτάζω και σου γνέφω, είναι πια ώρα.
ξύπνα, αύριο θα ΄ναι ξανά όλα όπως χθες και μεθαύριο...

Άνοιξη

Πως καταλαμβαίνεις ότι εν τζιαιρός εξετάσεων;

οι κυπραίοι φκάλλουν την ούλη μέρα μες το λάιμπραρι τζιαι κλέουντε μέσω φέισμπουκ..

ένιγουεις εγώ ακόμα να το συνειδητοποιήσω ότι ο λόγος που έκλεισε το πανεπιστήμιο εν επειδή έσιει εξετάσεις σε λλίο τζιαιρό.. εγώ πάντως κάμνω διακοπές ακόμα..

μπόρω να πω ότι η περασμένη εβδομάδα όμως αν και από ακαδημαικής πλευράς ήταν χάλια, από κάθε άλλη όμως πλευρά ήταν απλά υπέροχη με ωραίες εκπλήξεις :)

μεθάυριο πάω Κύπρο για το Πάσχα τζιαι φκάλλουμαι ούλοι πελλό πότε εν να προλάβω να θκεβάσω.. αλλά το πόιντ ένει νομίζω ότι αν θέλεις ούλα γείνουντε! εξάλλου καλοτζιαίρι εν θα έρτω αφού εν να γυρίζω την κεντρική Αμερική και Καραϊβική παριστάνοντας τον ακτιβιστή! 

Επεθύμισα φλαούνες τζιαι τσουρέκκια!

Αα τζιαι κάτι τελευταίο.. άμαν είσαι σίγουρος για κάτι το σύμπαν συνομοτεί με το μέρος σου.. ενώ αν προσπαθείς για κάτι τότε το σύμπαν συνομοτεί τζιαι γείνουντε ούλα εναντίων σου.. τζιαι που τζιαμέ που εν το περιμένεις μένεις με το στόμα ανοιχτός..

μιας τζιαι εν άνοιξη βάλτο πάνω τούτο!

Το οριο της ανθρώπινης διάνοιας (2)

Συνεχιζω απο εκει που εμεινα. Ας παρουμε την προταση: "Στην φιλοσοφια δεν υπαρχουν δογματα" Μηπως αυτη η προταση δεν ειναι η ιδια δογμα; Απο την στιγμη που υπαρχει και καποιος διεκδικει την αληθεια της, τοτε δεν μπορει παρα να ειναι ενα αξιωμα(*) λογικης σκεψης. Ναι αλλα αυτη η προταση ερχεται σε πληρη αντιφαση με το γεγονος οτι διεκδικειται η αληθεια της προτασης χωρις περαιτερω επιχειρηματα. Γιατι αν δεν υπαρχουν δογματα προφανως και η προταση αυτη δεν μπορει να θεωρηθει σαν αληθης. Ναι αλλα η αληθεια της διεκδικειται και αρα ειναι αληθης. Δηλαδη απο την μια υπαρχει και απο την αλλη δεν υπαρχει. Πραγμα που ειναι ατοπο. Φυσικα υποθεσαμε οτι καθε επιχειρημα πρεπει να ειναι συνεπες μεσα στην λογικη(**). Δεν μπορουμε κατ ουδενα λογο να ξεφυγουμε απο την λογικη. Αν δεν λαβουμε υπ οψη την λογικη τοτε μιλουμε για μονιμως παραλογα ασυνεπες συστηματα και δεν εχει καν νοημα να συζητουμε για μαθηματικα και φιλοσοφια. Ουσιαστικα καμια επιστημη δεν θα αναπτυσσοταν. Ακομα και τα ζωα εχουν μεσα τους μια εννοια ενστικτωδους λογικης. Για να αποφυγουμε αυτο το παραδοξο. Θετουμε ως ακρογωνιαια αρχη της φιλοσοφιας (και των μαθηματικων) οτι πρεπει να υπαρχουν αναποδεικτες προτασεις που ονομαζονται αξιωματα πανω στα οποια να μπορουμε να με λογικη να επιχειρηματολογησουμε. Μπορουμε να αξιωνουμε την φυση των αξιωματων. Μπορουμε να φτιαχνουμε πολλες αντιθετες θεωριες. Μπορουμε να δινουμε διαφορετικες ερμηνειες μεσα μας σαν ανθρωποι στα διαφορα αξιωματα φτιαχνοντας ετσι ενα φασμα απο συγγενη δογματα και αιρεσεις. Αλλα: Ολο μα ολο αναιξερετως το φασμα των φιλοσοφικων δογματων αποτελειται απο αξιωματα. Και ολο το φασμα της φιλοσοφιας υπακουει στην λογικη συνεπεια. Μια αλλη οχι τοσο προφανες αλλα εξισου σημαντικη παρατηρηση ειναι οτι τα αξιωματα και τα θεωρηματα μιας θεωριας (μαθηματικης η φιλοσοφικης) ειναι απειρως αριθμησιμα πραγμα που ενισχυει στην διακριτοτητα της λογικης σκεψης. Στην ουσια δεν μπορεις να χρησιμοποιησεις λογικη χωρις να υπαρχει αξιωμα. Η λογικη και κατεπεκταση σκεψη ειναι διακριτη, οσο ευρυ και να ειναι το φασμα της και η εννοια του απειρου υπαρχει σαν απαριθμημενη εννοια. Δεν εχει σημμασια ποιο ειναι το "σωστο" δογμα. Δεν εχει σημμασια πως "διαστρεβλωνει" το καθε δογμα μεσα του καποιος. Σημμασια εχει το αξιωμα οτι δεν μπορεις να ξεφυγεις απο την αξιωματικη θεμελιωση ενος δογματος. Αυτο ειναι ενα οριο στην ανθρωπινη διανοια. Η αναγκη του να γινει υποθεση για να μπορεις να επιχειρηματολογησεις και ειναι πληρως συνεπες σαν οριο. Ισως σε καποιο αλλο πλανητη η σε μια μελλοντικη μετεξελιξη καποιου ειδους να καταφερουν να ξεφυγουν και να δουν περα απο αυτο τον κοσμο. Ο ανθρωπος δεν μπορει. Οποιος αμφισβητει αυτα που λεω ας μου δωσει ιδεες που δεν αντιφασκουν (δεν ειναι αξιωματα) και "αποδεικνυουν" τον κοσμο της φιλοσοφιας. Μια διαφορετικη, μη αξιωματικη, θεωρηση του κοσμου της φιλοσοφιας θα με πεισει οτι στην φιλοσοφια δεν υπαρχουν αξιωματα. Αλλα αφου καποιος δεν μπορει να ξεφυγει απο την λογικη δεν μπορει να ξεφυγει και απο την αξιωματοποιηση της σκεψης. Μαλλον θα υπαρχει και νουμερο 3... Ορισμοι: (*) Αξιωμα ειναι η προταση που θεωρειται αληθης, χωρις περαιτερω εξηγησεις. (**) Λογικη συνεπεια εχουμε οταν μεσα σε ενα συστημα μετα απο πεπερασμενα βηματα, αποδεικνυεται οτι μια προταση η η αρνηση της ειναι αληθης.

ε λοτ λάικ λαβ

ανοίω την κουρτίνα, ουρανός δίχως άστρα, δίχως φεγκάρι, θαμπός, όπως τον ψεύτικον, σαν ένας καμβάς που εσιενώστηκε πάνω το λερωμένο νέρο του δοχείου που χρησιμοποιείς για να καθαρίζεις τα πινέλλα..

στο Λονδίνο ποττέ εννεν κατασκότεινα τζιαι έσιει νύχτες σαν την αποψισινή που βαθκιά στον ορίζωντα η θαμπάδα γίνεται πιο γκρίζα, βισσινιά, κότσιηνη.... σαννά τζιαι ο ήλιος εξίασε να δύσει..

τούτες οι αυπνίες πρέπει να σταματήσουν κάποτε..

μόλις είδα το a lot like love, ξανά. 

πολλά ωραία ταίνια, 

χαλαρή, 

με ψέματα, αλλά ωραία ψέματα :) 

Το οριο της ανθρώπινης διάνοιας (1)

Είχα μια συζήτηση με τον νηπενθές τουτες τες μέρες σχετικά με την φύση των διαφόρων ιδεολογιών. Στο νου του νηπενθές όλοι οι -ισμοί είναι κατώτεροι του ανθρώπου. Εγω επιχειρηματολογούσα ότι το επιχείρημα του ήταν λογικά άτοπο. Δεν βρήκαμε άκρη και ομολογώ ότι ακόμα να καταλάβω πλήρως το αντίθετο επιχείρημα.

Μετά από λίγη σκέψη σκέφτηκα ότι το πρόβλημα είναι στο τρόπο που ο άνθρωπος προσεγγίζει την ίδια την φιλοσοφία σαν "επιστήμη"(η λέξη επιστήμη σε εισαγωγικά γιατί η φιλοσοφία δεν είναι απλά μια επιστήμη). Έτσι για να βάλω τον δικό μου κόσμο σε τάξη μέσα στο νου σας, αποφάσισα να γράψω αυτό το ποστ σαν ένα εισαγωγικό μέρος της απάντησης μου στο επιχείρημα.

Ένας μεγάλος γνωστός μαθηματικός που το όνομα του μου διαφεύγει είπε:

"Η φυσική λογοδοτά στα μαθηματικά και τα μαθηματικά λογοδοτούν στο Θεό..."

Ίσως αυτή η φράση περιλαμβάνει όλη την αλήθεια για την ανθρώπινη διανόηση.

Δύο είναι οι κύριες "επιστήμες" στο νου του ανθρώπου. Τα μαθηματικά και η φιλοσοφία. Όλες οι άλλες επιστήμες είναι εμπειρικά στιγμιότυπα αυτών των δύο.

Τα μαθηματικά και η φιλοσοφία είναι η δυαδική αναπαράσταση του ιδίου πράγματος. Το ένα ανάγεται στο άλλο δίνοντας μια τέλεια ισότητα.

Η βασική δομή των μαθηματικών και αντίστοιχα της φιλοσοφίας είναι η ιδέα. Η λογική χρησιμεύει σαν την γόμμα μεταξύ των βασικών δομών/ιδέων για να κτιστούν πιο περίπλοκες δομές/ιδέες.

Στα μαθηματικά υποτίθεται η ύπαρξη ιδεών που είναι βασικές και δεν επιδέχονται περαιτέρω ανάλυσης σαν αξιώματα. Γύρω από τα αξιώματα με την λογική αποδεικνύονται τα θεωρήματα που είναι συνεπές ως προς τα αξιώματα.

Για παράδειγμα τα βασικά αξιώματα της πρόσθεσης είναι οι αριθμοί (κάθε αριθμός αποτελεί ένα αξίωμα) και το αποτέλεσμα του κάθε αριθμού όταν σε αυτό προστεθεί ένα. Με αυτά τα άπειρα αξιώματα μπορούν να αποδεικτούν οι ιδιότητες των αριθμητικών πράξεων.

Στη φιλοσοφία το σύνολο των αξιωμάτων μαζί με τα λογικά συμπεράσματα του ονομάζεται δόγμα. Ένα δόγμα για να μπορεί να εφαρμοστεί με επιτυχία από τον άνθρωπο πρέπει να είναι συνεπές και ολοκληρωμένο. Συνέπεια έχουμε όταν δεν υπάρχουν λογικές αντιφάσεις μεταξύ των συμπερασμάτων, ενώ ολοκλήρωση έχουμε όταν το δόγμα μπορεί να προβλέψουν κάθε πτυχή της ανθρώπινης φύσης (αυτό το σημείο είναι συζήτηση για τους αιώνες).

Αυτά για σήμερα για να μην σας κουράσω. Και έτσι για να παιξω και λίγο με το μυαλό σας μέχρι την επόμενη φορά, σκεφτείτε ότι η περιγραφή μου μπορεί και αυτή να χαρακτηριστεί σαν δόγμα αφού χρησιμοποιώ αξιώματα για να βγάλω λογικά συμπεράσματα.

ένταση

τι γίνεται όταν ο ύπνος δεν σε παίρνει;
υπάρχει ένταση στο σώμα, οι φλέβες στα χέρια ερεθισμένες, ανάσες βαριές και αναπνοές αναγκαίες.
η μουσική είναι οι κτύποι της καρδιάς, το μπάσο κάνει το δάπεδο να δονείται... οι πατούσες αγωγοί της ατμόσφαιρας και σαν κύμα μετακινείται στο κορμί.. ένας ηλεκτρισμός κάνωντας την κίνηση σου αδιάκοπα εθιστική, γυμνή..

μέχρι τελικής πτώσεως, σου λέω είμαι εδώ

καληνύχτα.

Ella enciende una vela en muestra del camino*

πως περνά έτσι γρήγορα ο χρόνος.. - τυπικό αλλά αλήθεια

εχτές τέλειωσαν τα μαθήματα της φετινής χρονιάς, τώρα μένουν οι εξετάσεις τζιαι κάτι πρότζιεκτς μέχρι τέλη του Ιούνη.. - ασχετό αλλά αυτό αποτελούσε αφορμή για την εψεσινή έξοδο.

Μαζευτήκαμε για πάρτι στο σπίτι του Ισπανού. Το σπίτι αυτό σίγουρα άνοικε σε κάποιο καλλιτέχνη παλίοτερα πριν να το νοικιάσει ο φίλος Ισπανός μαζί με τον Νορβηγό και την Βραζιλιάνα. 

Κάθε δωμάτιο ήταν τόσο διαφορετικό σε χρώματα και χαρακτήρα που αποτελόυσε έργο τέχνης. Από τα έπιπλα, όπως τα κρεβάτια που δεν ήταν φτιαγμένα με το παραδοσιακό σχήμα του ορθωγόνιου, μέχρι και τις ζωγραφιές στους τόιχους και τα τταβάνια.. δημιουργούσαν μια ατμόσφαιρα εντελώς εξωπραγματική ειδικά και με τον κατάλληλο φωτισμό..

Το σαλόνι όμώς ήταν το αποκορύφωμα, ψηλοττάβανο με στέγη τρίγωνη και δοκούς λεπτούς να ενώνουν τις γωνιές του δωματίου σε χρώμα ασημί, περισσότερο για ομορφιά τοποθετημένοι έτσι.

Ο καθένας μας σχεδόν έφαιρνε και απο ένα ποτό, κυρίως κρασί. Τα άσπρα τα άνοιγαν και τα έριχνα μέσα σε μια κούππα άσπρη με μήλα, μπανάνες και μανταρίνια, ενώ τα σκούρα σε μια κόκκινη με φράουλες, κεράσια, πορτοκάλια και ανανά.. 

Τα τραγούδια ήταν κυρίως ισπανόφωνα και η σάλσα έπαιρνε και έφαιρνε, βάλθηκε και η κολομβιάνα να μου μάθει τα βήματα. Μετά από 2-3 άσπρα και 1-2 κόκκινα άρχισα να τα καταφέρνω θέλω να πιστέυω..

μετά για να είμαι ειλικρινής δεν πολυθυμάμε τι έγεινε γιατί αποκοιμήθηκα εκεί την νύχτα και βρήκα τον εαυτό μου να ξυπνάει στη πολυθρόνα του ισπανού.. παράξενο αλλά δεν είχα ζάλη, δεν είναι ότι είχα μεθύσει (πολύ) και έμεινα εκεί αλλά η κούραση της εβδομάδας (και όχι μόνο)  με είχε τελικά κυριεύσει..! σηκώστηκα χαράματα όμως και ήρθα σπίτι. η κολομβιάνα ακόμα κοιμώταν.

νοιόθω ξαφνικά πολύ ήρεμος μετά το εχτεσινό.. 

όμως με εξάρσεις θυμού..

θυμήθηκα, άλλοι προσπαθούν να αποφύγουν την φυλακή και εμέις παραπονιούμαστε για μαλακίες, ελπίζω να παν όλα καλά..

* άναψε το κερί και μου έδειξε τον δρόμο

Νηπενθή

από τη συλλογή Νηπενθή του Κώστα Καρυωτάκη

νηπενθή να ερτείς πόψε στ' ονειρά μου

χρειάζουμαι το.

επεθύμησα σε, τζιαι ο λόγος εν ανύπαρκτος, εν να να μου πεις τούτα τα πράματα έτσι ένει.

να εχώ να σε θορώ να βουράς πάς το τζιήμαν μπροστά.. τζιαι εγώ να σε θαυμάζω.. να χαμογελώ.

το δειλινό να τα κάμνει ούλα μωβ τζιαι η σκϊά μου να φτάνει την δική σου τώρα πκιον..

να σταματάς βουλιάζοντας στη άμμο τζιαι να μου ψυθιρίζεις που μακριά..

να σε ακούω όμως καθαρά.. 

- έλα.. έλα να μου κρατάς το σιέριν..

Σ΄αρέσει να λες είσαι ωραίος

Χαράζει.
ηλιαχτίδες μου στραβώνουν τα μάτια.
κλείνω την κουρτίνα και παραμένω στα σκοτεινά.

κοιτάζω τον καθρέφτη βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό μα αγέλαστο, αδιάφορα το αποφεύγω και νευριάζω.

ξαναβηθίζομαι εκεί που μ'αρέσει.
αρχίζει δίχα σκέψη, δίχα συνέχεια

βάζω την βελόνα να παίξει, περνούν τα δευτερόλεπτα φωνάζει 'πάμε; πάμε; ΠΑΜΕ; ΠΑΜΕ; ... ΠΑΜΕ' και ξανά το ίδιο το κομμάτι για 'κόμα 3-4 φορές μπας και ξυπνήσω.. αλλά αμ δε.. δεν είναι που ξυπνάνε..

προχθές βγήκα ήμουν με φίλους καρδιακούς, μπασμένα πάντα δικούς σου αλλά μονάχα υποταγμένοι σε κάτι μοιραίους κριτές..
έλεγα τώρα είσαι καλά. είσαι με άτομα δικά σου.
πάλε ψέματα ελέγα.
πάλι μοναχός μου ήμουν.

αεικίνητος, καθόμουν στο πεζούλι, εκεί στην πλατεία σάββατο απόγευμα ο τύπος στην γωνειά τραγουδουσε το blue eyes και όλα πάγωναν.. τα περιστέρια άφειναν πούπουλα στο κενό νεκρά δίχως βάρος, δίχως προορισμό.. τα χρώματα θόλωναν και οι μυρουδιές ενός κινέζικου φαγητού μου έκαιγε τα ρουθούνια..
λαχτάρα δίχως πάθος.

εγώ είμαι εδώ και εσύ εκεί.

Σατραπεία a la Informatica

Μόλις παράλαβα δυο email που με πληροφορούν ότι η δουλειά μου έγινε αποδεκτή για παρουσίαση σε συνέδριο θεωρητικής επιστήμης υπολογιστών.

Πρώτη αντίδραση: Γιουπιιιιιιιι.... Γιαπα νταπα ντου... Γιειιιιιιιιι.... Γιες γ@μωτο...

Πρώτη σκέψη: Σκληρή δουλειά, αλλά εκαταφέραμε τα.

Δεύτερη σκέψη: Ωραία όλα αυτά, αλλά δεν επαναπαυόμαστε. Έχουμε πολλή δρόμο ακόμα.

Σιγά σιγά πάμε στην τρίτη και στην τέταρτη σκέψη.

Στα 6 πρωτοπήγα σχολίο για να μάθω να διαβάζω, να γράφω και να μετρώ. Θυμάμαι το "Να Λόλα ένα μήλο", το αλφαβητάρι και τις πολύχρωμες κάρτες με τους αριθμούς μέχρι το 10. Μικρός και ενθουσιασμένος που πήγα στο σχολίο με τους "μεγάλους".

Μέχρι τα 9 μου μπορούσα να μαζέψω τις σκέψεις μου και να τις γράψω στο χαρτί και έπαιζα στα δάκτυλά μου τις 4 βασικές πράξεις της αριθμητικής. Στα 11 έριξα φως σε πιο σκοτεινές γωνιές της αριθμητικής και ξεκίνησε η πρώτη τριβη με θέματα όπως η ιστορία και η επιστήμη.

Απο τα 12 μέχρι τα 15 οι τομείς της γνώσης άρχισαν να ξεκαθαρίζουν μέσα μου. Από την αριθμητική προχώρησα στα μαθηματικά και οικειοποιήθηκα με έννοιες όπως αρχαία ελληνικά, φυσική και βιολογία. Ο 16ος και ο 17ος χρόνος της ζωής μου διεπόταν από την φιλοσοφία του πρέπει να διαβάσεις για να μπεις στο πανεπιστήμιο, για να πιάσεις πτυχίο, για να βρεις δουλειά, για να βγάζεις λεφτά, για να ζεις καλύτερα από τους άλλους.

Ατομικίστικη θεωρία, προσωπικής επιφανειακής καταξίωσης την οποία σήμερα αναθεωρώ γιατί το τίμημα της είναι πολύ μεγάλο. Θέλω να ενστερνίζομαι τον Καβάφη που είπε για τον Δημάρατο στην Σατραπεία:

"...Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι’ άλλα κλαίει,

τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών,

τα δύσκολα και τ’ ανεκτίμητα Εύγε..." (*)

Δεν κάνει να θέλεις τα λεφτά και την καλοπέραση. Τα ανεκτίμητα εύγε να θέλεις και αν αυτά σου φέρουν και λεφτά, καλοδεχούμενα...

Από τα 18 μέχρι τα 20 το απόλυτο γνωσιακό κενό και η πρώτη μου αληθινή εμπειρία αντιμέτωπος με την σκληρότητα της κοινωνίας. Ακόμα δεν ξέρω σε ποια τσέπη πήγαν τα δύο χρόνια στο στρατό. Ακόμα δεν ξέρω αν ο κόπος που έκανα θα με ανταμείψει αργότερα. Ας ελπίσουμε ότι μια μέρα θα πω ότι δεν πήγαν χαμένα.

Μετά προπτυχιακό μέχρι τα 23. Φοιτητική ζωή, διάβασμα, έξω, μεταμεσονύχτια πιλόττα, φλερτ, έρωτας και φυσικά ακαδημαϊκό πνεύμα. Να μην δέχεσαι τίποτα ότι ισχύει αν δεν το έχεις καταλάβεις πλήρως πρώτα. Στα 24 ξενιτιά και μεταπτυχιακό-ειδίκευση τάχα. Με το momentum του μεταπτυχιακού έρχεται και ο τίτλος του υποψήφιου διδάκτορα.

Ακαδημαϊκό πνεύματος σε πλήρη ένταση, απομόνωση, διάβασμα για ώρες και κατανόηση περίπλοκων μαθηματικών μοντέλων και ιδεών, νέες ιδέες, πειραματισμοί, συζητήσεις, παρουσιάσεις, δοκιμή και αποτυχία, απογοήτευση και ξανά από την αρχή. Ώσπου έρχεται μια νύχτα σαν και αυτή.

Και συνειδητοποιείς ότι όλη σου τη ζωή δούλευες για κάτι νύχτες σαν και αυτές. Το ταλέντο, οι γνώσεις, ο κόπος, η απογοήτευση, η εμπειρία τόσων χρόνων, όλα εκτονώνονται σε τέτοιες στιγμές. Στιγμές που μια αυθεντική ιδέα σου αποκρυσταλλώνεται, εκφράζεται και γίνεται αποδεκτή από τους γύρω σου με κάθε επισημότητα.

Για μένα ναι είναι ένα ανεκτίμητο εύγε από τους σύγχρονους σοφιστές και θα έχω το προνόμιο να πάω στο συνέδριο (αγορά) να παρουσιάσω τις ιδέες μου. Θέλω να πιστεύω ότι ακόμα δεν άφησα τον εαυτό μου να ενδώσει. Αν και πιστεύω ότι μια φρικτή μέρα θα τον αφήσω...

(*)

Η Σατραπεία

Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος

για τα ωραία και μεγάλα έργα

η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα

ενθάρρυνσι κι επιτυχία να σε αρνείται.

να σ’ εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες,

και μικροπρέπειες κι αδιαφορίες.

Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις

(η μέρα που αφέθηκες κι ενδίδεις),

και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,

και πιαίνεις στον μονάρχην Αρταξέρξη

που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,

και σε προσφέρει σατραπείες και τέτοια.

Και συ τα δέχεσαι με απελπισία

αυτά τα πράγματα που δεν τα θέλεις.

Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι’ άλλα κλαίει.

τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών,

τα δύσκολα και τ’ ανεκτίμητα Εύγε.

την Αγορά το Θέατρο και τους Στεφάνους.

Αυτά πού θα σ’ τα δώσει ο Αρταξέρξης,

αυτά πού θα τα βρεις στη σατραπεία.

και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις.

Κ. Π. Καβάφης

Σενάρια αναγέννησης και τα παιδιά του μέλλοντος

Ζούμε σε ένα κόσμο φτιαγμένο για μας ή για εκείνους.
Οι 'εκείνοι' όμως ποιοι καν είναι; για τον καθένα μας ίσως διαφορετικοί.

Ζούμε σε ένα κόσμο όπου το περιβάλλουν όχι μολλύνεται αλλά πλέον καταστρέφεται.
Φαίνεται, σαν να η ίδια γη μας έχει βαρεθεί, αγανακτήσει και θέλει να μας ρουφίξει.
Το είχε κάνει και θα το ξανακάνει!

Απλοιστίες ανθρώπων που νομίζουν θα βαδίζουν για πάντα τα χώμα της, θεοποιούντε και γίνουντε αρχηγοί ενός όχλου.
Αμ δε, λανθάνοντε! για αυτούς το τέλος μόλις έχει αρχίσει.

Ο πλανήτης γη μόλις έχει αρχίσει να αντιδρά για ακόμη μια φορά.
Η ανικανότητα μας να ζούμε και να συμβιώνουμε σ'αυτά τα εδάφη, τα τελευταία χιλιάδες τόσα χρόνια που μας άφησε μοναχούς, αποδικνύει την δραστικότητα για πιο έμμεσα έργα.

Σαν ένας γίγαντας πλέον ο Άτλας στην ράχη του να κουβαλά την γη, κουράστηκε πλέον, βαρέθηκε τις φωνές, τις φωτιές, τις αναθυμιάσεις, του πόνεσαν τα χέρια.
Θέλει, τώρα, να βάλει την υδρόγειο κάτω και να μοιράσει ξανά τις περιοχές και θάλασσες δημιουργώντας έτσι νέους κόσμους, νέες αρχές.

Η γη θα λέγε κάποιος άρχισε ήδη να μοιράζετε.
Στην Ιαπωνία και Σουμάτρα είδαμε τελευταία, δύο απο τους μεγαλύτερους σεισμούς που μετρηθήκαν ποτέ στην μοντέρνα ιστορία. Σενάρια λένε ότι και το Αιγαίο άρχισε να σιγοβράζει και τα υπεδάφη του να κουνιούντε σε ανησυχητικούς ρυθμούς.
Ξυπνάει το μεγάλο ηφαίστειο της Θήρας;
Καιρός του είναι λένε, αφού οι προηγούμενες του γραμμένες 'ονειρόξεις'  συνέβησαν γύρω στο 300 μΧ και 1100 μΧ. Μα αυτό το 'ξύπνημα' λένε θα είναι πολύ μεγαλύτερο δημιουργώντας τεράστια παλιροιακά κύματα - όπως έχουν γίνει και στο παρελθόν.
Μα αυτά τα γεγονότα στις αντίθετες πλεύρες του πλανήτη μας, συνδέοντε και δεν είναι απλά τυχαία γεγονότα, αλλά το έναυσμα της μοιρασιάς του κόσμου και οι τεκτονικές πλάκες να δώσουν νέες οροσειρές, παραλίες, κοιλάδες. Νομίζετε πως σας κοροιδεύω; Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να βρείτε το επίκεντρο του σεισμόυ στην Ιαπωνία και να περάσετε μια μακρινή βελόνα σε μια κούφια υδρόγειο, θα δείτε ότι θα βγει ακριβώς στο κέντρο της Σαντορίνης, το κέντρο του ηφάιστειου της Θήρας. Αυτό δίχνει ότι ένα υπόγειο ρήγμα με αρχή τον πυρήνα της γής ενώνει αυτές τις δυο περιοχές δημιοργώντας έτσι νέα στρώματα μάγματος και ολισθήσεις των τεκτονικών πλακών.

Μα γιατί όμως όλα αυτά;
Ας τελειώσω όπως ξεκίνησα.
Υπάρχουν κάποιοι υπαιτιοί. Σαφώς οι ίδιοι εμείς.
Εμέις που καίμε τα παιδιά μας. Δεν κάνουμε τίποτα για ένα αειφόρο μέλλον.
Τα παιδια είναι ίσως η μόνη μας ελπίδα μα και αυτά τα έχουμε καταστρέψει, φανατίζωντας τα, περιορίζουμε και χαράζουμε ένα μέλλον δικό μας, για αυτά, δίχως ελπίδα και αύριο.
Η γη βαρέθηκε την ματαιόδοξη ανέλπειδη κατάντια μας, θέλει πλέον να δώσει ευκαιρία στα παιδιά...

Τα κανονικα παιδια γεννιούνται κανονικά,
                                  μεγαλώνουν κανονικά,
                                     ονειρεύονται κανονικά,
                                       ερωτεύονται κανονικά,
                                         και
                                          πεθαίνουν κανονικά!

σκληρές εικόνες από ένα ακόμα πιο σκληρό κόσμο,

Εγώ γεννήθηκα παιδί, παίδι θα παραμείνω και παιδί θελώ να φύγω!

Δεν γαμμιέστε όλοι εσείς που βαλθήκατε να μας αλλάξετε...

Ελ Σαλβαδόρ Πρότζιεκτ

Εν είμαι καλά.
Εγύρισεν μου.
Επέιρεν με που κάτω.

Ας τα αρκέψω όμως, που την αρχή.
Στο πανεπιστήμιο, στο τμήμα των πολιτκών μηχανικών, υπάρχει μια ομάδα που πηγαίνει κάθε χρόνο για ενάμισι με 2 μήνες, εδώ και 10 χρόνια περίπου, ακτιβιστηκά σε περιοχές του Ελ Σαλβαδορ να βοηθήσει κτίζωντας υποδομές, σπίτια, σχολεία κ.α για τους σεισμόπληκτους - θεομηνόπληκτους και μια χώρα που πέρασε μεγάλο εμφύλιο πόλεμο.
Πληροφορίες [δαμε] τζιαι [δαμέ].
Φέτος εδιαλέχτηκα τζιαι εγώ σε τούτη την ομάδα των 11 ατόμων. Είμαι ο μόνος Κυπραίος τζιαι ο μόνος που την χρονία μου, οι παραπάνω εν δοκτοράες ή ποστ ντοκ.
Ένιγουεις που την αρχή μόλις εδιαλέχτηκε η ομάδα προσπαθούσε να μαζέψουμε λεφτα. Ήτε διοργανώνουμε events όπως γιούνιον nights - πάρτυ βασικά ή ότιδηποτε άλλο.. ήταν να κάμουμε τζιαι naked centerfold τζιαι να μας δώκουν 500 λίρες για την εφημερίδα του πανεπιστημίου αλλά τελικά εν έγεινε.. ακόμα.. Ή μαζέφκουμε λεφτά που εταιρίες 'ευαισθητοποιημένες'.  Έχουμε τζιαι κάποια λεφτά ευτυχώς που πιο παλιές δωρεές αλλά πρέπει να συνεισφέρουμε τζιαι εμέις έτσι ώστε το προτζιεκτ να μπορεί να συνεχίσει τζιαι στο μέλλον τζιαι φαίνεται πολλά δύσκολο τελευταία να μας σπονσάρουν.
Τα χρήματα θέλουμεν τα γιατί τζιαι τα υλικά σαν τσιμέντο, εργαλεία εμείς τα παρέχουμε τζιαι στοιχίζουν.
Συνεργαζόμαστε με έναν NGO-non governmental organisation (όπως την Unicef αλλα για κεντρική Αμερική που εν υπεύθυνη για έτσι πράματα κυρίως) την REDES τζιαι εν μαζί τους που συνεργαζώμαστε για το τι θα αναλαμβάναμε φέτος να κατασκευάσουμε.
Έχουμε τζιαι κάποια λεφτά ευτυχως που πιο παλιές δωρεές αλλά πάλε φένεται δύσκολο τελευταία να μας σπονσάρουν.

Τα προβλήματα που θα αντιμετοπίσουμε εν αρκετά επειδή ουσιαστικά εν σε ζούγκλα που θα πάμε και υπάρχει κίνδυνος μαλάριας για αυτό πρέπει να πίνουμε χαππούθκια, υπάρχει ο κίνδυνος που gangs μερίκες φορές και τα περιβόητα bus wars αν έρθουμε από Γουατεμάλα, τα άλλα ούλα εν βασικά λεπτομέρειες όπως να μεν τραυματιστείς σαν θα κτίζουμε. το φαίν τζια ξέρω γώ..

Αλλά τούτα ούλα εν λεπτομέρεις για μένα επειδή το πρόβλημα μου εμένα είναι πώς να πάω Ελ Σαλβαδόρ, το αρχικό σχέδιο ήταν να ΜΕΝ πάω μέσω Αμερικής επειδή χρειάζουμε βίζα, ακόμα και για τράνσιτ που εν να κάτσω μέσα στο αεροδρόμιο για 2 ώρες για να πιάσω το κοννέκσιον. Ναι έστειλα ίμειλ τις αμερικάνικης πρεσβείας τζιαι απαντήσαν μου: "you cannot land in USA even for a minute without a visa". Για αυτό είπα 'γάμα τα' εν θα κάτσω να φκάλλω βίζα που έσιει τόση διαδικασία τζιαι να τους δόκω 160 ευρώ για να κάτσω 2 ώρες μες το αεροδρόμιο τους.
Έτσι είπα να έβρω άλλον τρόπο να πάω Ελ Σαλβαδορ.
Οι άλλοι 10 της ομάδας δεν έχουν πρόβλημα επειδή έχουν ήτε Βρεττανικό, Αμερικάνικο ή Ισπανικό διαβατήριο τζιαι δεν θέλουν βίζα για Αμερική, μόνο να συμπληρώσουν ονλάιν μια φόρμα!!!
Εγώ όμως σαν Κυπραίος έσιει ολόκληρη διαδικασία για να πιάσω βίζα, τζιαι πρέπει να δόκω τζιαι 160 ευρωπουλάκια για την αίτηση.
Έψαχνα κάτι πτήσεις που πάν Ελ Σαλβαδορ απο Αγγλία αποφεύγοντας την Αμερική.
Ειλικρινά εφάνηκε σχεδόν αδύνατο, εν ελάχιστες οι πτήσεις που υπάρχουν τζιαι το ταξίδι πολλά πιο περίπλοκο!!
Καταραμένοι Αμερικάνοι, σχεδόν επιβάλλουν σου για να επισκεφτείς την κεντρική Αμερική να πρέπει να περάσεις μέσα που usa.
Ελέγχουν τον κόσμο λαλώ σου..
Ήβρα κάτι πτήσεις με KLM Λονδίνο-Αμστερντάμ-Παναμά-Γουατεμάλα τζια μετά λεοφορείο να παω ελ σαλβαδόρ αλλά εν πανάκριβα. Μετά ήβρα κάτι μέσω Ισπανίας Μαδρίτης αλλά πάλε ήταν ακριβά.
Τζιαι βασικά παρόλο που ήταν να πάω μόνος μου 'επέιστηκα' ότι εν να ήταν δύσκολο ταξίδι για αυτό επερίμενα να μου πει ένας ο Ισπανός που εν μες στην ομάδα να επιέναμε μαζί μέσω Μαδρίτης. Τζιαι σήμερα τελικά που ελέγχαμε τις τιμές επειδή είπαμεν να κλείσουμε τα εισιτήρια ως τη άλλη εφτομάδα εκτοξευτήκαν στα διπλάσια περίπου σε σύγκριση με τις πτήσεις που παν μέσω Αμερικής.
Έτσι αναγκαστικά πρέπει να πάω μέσω Μαϊάμι ή εν θα πάω καθόλου γιατί εν θα καταφέρω να φκάλω βίζα!!!
τζια για να φκάλω βίζα επειδη σε 3 εφτομάδες πάω Κύπρο για το Πάσχα είπα να ζητήσω το interview στην Κύπρο αφού που Αγγλία με Κυπριακό διαβατήριο εν πιο περίπλοκο..
το θέμα ένει ότι εγώ αν καταφέρω να φκάλω βίζα θα γίνει τέλη Απριλίου τζιαι οι τιμές των εισητηρίων θα εκτοξευτόυν....

εγύρισεν μου.....
θέλω πολλά να πάω σε τούτο το ταξίδι γιατί εν μοναδική εμπιρεία τζιαι εμίσησα τους Αμερικάνους με την γραφιοκρατία τους που στέκουντε εμπόδιο για να πραγματοποιηθεί..
παγκόσμια ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ διακίνησης μετά λαλούν σου...
οι άππαρον!

υ.γ.1.: καμιά άλλη χώρα εν θέλει βίζα που τις άλλες που ήταν να πάω, μόνο η Αμερική
υ.γ.2: το πιο γελοίο της υπόθεσης εν ότι για point of contact in USA έβαλλα τον Μικχαήλ, που εν να ελέξουν το μητρώο του εν τζιαμέ που εν έσιει περίπτωση να μου δώκουν βίζα!

Εγκλημα και τιμωρια

Όχι δεν θα μιλήσω για το μυθιστόρημα του Ντοστογιέφκσι αλλά για κατι πιο βασικό και πιο ανθρώπινο.

Η ιστορία δείχνει ότι ο άνθρωπος οργανώνεται σε κοινωνίες βάση ιδεολογίας, κωδικοποιεί την ηθική της σε νόμους και ζει αρμονικά και μπορεί και παράγει το πνεύμα της κάθε εποχής.

Επίσης η ιστορία μας δείχνει ότι οι ιδεολογικές αλλαγές είναι απαρέμφατες και τις περισσότερες φορές έρχονται με βίαιο τρόπο. Η επιβολή του νέου πάνω στον παλιό γίνεται εγκληματικές μεθόδους. Με πολέμους και μαζικές δολοφονίες, τρομοκρατία και ανθρώπινο πόνο.

Κάποιος μεγάλος σε ηλικία μου είπε μια μέρα. "Υπάρχει μια λεπτή γραμμή μεταξύ πατριωτισμού και προδοσίας". Εννοώντας ότι οι ανθρώποι που εγκληματούν για μια ιδεολογία πρέπει να δικάζονται επιεικώς.

Ποιά είναι όμως η διαφορά πατριωτισμού και προδοσίας; Η απάντηση είναι η διαφορά μεταξύ επιτυχίας και αποτυχίας. Αν αποτύχεις να φέρεις την αλλαγή που διδάσκει η ιδεολογία σου τότε είσαι υπόλογος για τα εγκλήματα που έχεις κάνει. Αν πετύχεις όμως την αλλαγή τότε έχεις το δικαίωμα να ζητήσεις άφεση αμαρτιών από τη νέα κοινωνία που θα δομήσεις.

Υποκλίνομαι και επικαλούμε επιείκια στους ανθρώπους που έχουν ιδεολογία, αποτυχάνουν και παραδέχονται το λάθος τους. Αυτούς που αποτυχάνουν και δηλώνουν αμετανόητοι, ούτε με τα σκουλήκια δεν τους συγκρίνω...

Το φως έχει κλείσει

κάποτε διάβασα σ΄ενα τοίχο, 

"ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΤΑ ΠΟΤΕ ΤΩΝ ΜΕΘΥΣΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΤΩΝ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΩΝ, ακόμη ΚΑΙ ΑΝ ΤΑ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ"...

Η γεωγραφία της γυναίκας Vs του άντρα..

Η γεωγραφία της γυναίκας:
- Μεταξύ 18-22 η γυνάικα είναι όπως την Αφρική... ανεξερεύνητη, μισο-άγρια, φυσικά όμορφη με εύφορα δέλτα..
- Μεταξύ 23-30 η γυναίκα είναι όπως την Αμερική... πλέον εξεληγμένη και ανοιχτή για διαπραγματεύσεις, ιδικότερα με υψηλούς χρηματικά επενδυτές..
- Μεταξύ 31-45 η γυναίκα είναι όπως την Ινδία.. θερμόαιμη, άνετη και σίγουρη για την δική της ομορφιά..
- Μεταξύ 46-55 η γυναίκα είναι όπως την Γαλλία.. σιγά, σιγά ηλικιώνεται αλλά παραμένει αισθησιακή, με ανεπτυγμένη αντίληψη για τις τέχνες και πολιτισμό..
- Μεταξύ 56-60 η γυναίκα είναι όπως την Γιουγκοσλαβία... έχασε τον πόλεμο, στοιχειωμένη από λάθη του παρελθόντος και σε κατάσταση αναγκαίας ανακατασκευής..
- Από τα 61 και πάνω η γυναίκα είναι όπως το Αφγανιστάν... όλοι ξέρουν που βρίσκεται, αλλά κανένας δεν θέλει να παέι εκεί.

Η γεωγραφία του άντρα:
- Μεταξύ 15-80 ο άντρας είναι όπως την Λιβυή...
εξουσιάζεται από έναν βίλλο!

* πιο ευγενικά εν να εχαλούσε το ανέκδοτο
Από μετάφραση που έκαμα από τα αγγλικά από ένα ανέκδοτο που μου έστειλε ένας φίλος μου παλαιστήνιος

ένα ψεύτικο ποτό

Σήμερα έγεινε 7 το βράδυ να ξυπνήσω.

Εψές η βραδιά ήταν ατίθαση και το πρωινό με βρήκε μεθυσμένο, έφυγα και τους είπα είμαι καλά, πάω σπίτι.

Ανέτειλε και με βρήκα κάπου σε ένα δρομάκι ξεχασμένο, δεν θυμόμουν πώς να πάω σπίτι.

Μετά, από κάτι περιέργα νοσήματα τελικά τα βρήκα να 'ρθω σπίτι.

Ακόμα μεθυσμένος, απο τις χειρότερες φορές θα ΄ναι.

Δεν θα ξαναπιώ.

Καλά.

Δεν ξεχνιούνται όμως με το ποτό, τίποτα δεν ξεχνιέται με το ποτό.

Έδωσα ξανά ελπίδες και δεν έπρεπαι. Ελπίζω να κατάλαβε ότι τίποτα δεν σήμαινε.

Εξάλου έναν μεθυσμένο ποτέ δεν πρέπει να ακούς, καλύτερα ομώς μεθυσμένο να σε λέν παρά τρελό. Να ξέρεις όμως έσυ παρόλο 'μεθυσμένος' να γίνεσαι άρρωστος με το πολύ ποτό γιατί δεν σε κάνει να ξεχάσεις όπως άλλοι υποστηρίζουν, μα ούτε πιο αυθόρμητο σαν κίβδηλες υποσχέσεις. 

Να θυμάσαι τα πάντα όμως και να έχεις επίγνωση για τα πάντα, να έπινες μονάχα για να δώσεις αφορμή να σε πούνε μεθυσμένο παρά τρελό και ας είναι αυτό που είσαι και κανείς δεν καταλαμβαίνει το γιατί..

Συγχωράτε με για αυτό που είμαι..

Σιγά, σιγά, μου περνάει και η ιμικρανία τώρα πια..

Ακόμη τρέμω όμως.

προσπαθω να γαλυνέψω μα δυσκολεύομαι...

αυτό με βοηθάει, πάντα με βοηθούσε:

ground ZERO, lost in oblivion

lost in oblivion,

a scenario difficult to understand.

something incorporate but still

a case very much ambiguous

I try

I hope, I fear, I cry

Feel

no pain

melancholy within

is it me or others sense?

numb, in a state of purified

insomnia..

Glorious in a time that everything is dead?

I know, i am just fortunate.

I am in fact very fortunate.

Σήμερα είναι τα γενέθλια μου.

Ελπίζω κάποτε να μπορέσω και εγώ κάποτε στην ζωή μου να προσφέρω όσα μου πρόσφεραν οι γονέις μου..

ΣΗΜΕΡΑ ΚΕΡΝΑΑΑΩΩ !!!!!! :)

Τα Χίλια Πρόσωπα του Έθνους

Εν να ασχοληθώ λίο με την πολιτική θεωρία σήμερα. Πολιτικός επιστήμονας δεν είμαι αλλά που τα λίγα που ξέρω νομίζω έβγαλα κάποια συμπεράσματα.

Με τούτα που θέλω να γράψω δεν θέλω να θίξω κανένα. Είναι απλά λογικά συμπεράσματα που ο καθένας πρέπει να δει αντικειμενικά και να καταλάβει τη θέση του στον κόσμο.

Θα ασχοληθώ και γενικά με τα έθνη και ειδικά για την χώρα μας αλλά και τον ευρύτερο χώρο του ελληνικού έθνους.

Προσωπικά έχω προσπαθήσει πολλές φορές να βρω ένα απαρέμφατο ορισμό της λέξης έθνος, έτσι ώστε να μπορέσει να χωρέσει μέσα στο νου μου τι είναι αυτό που για χάρη του τόσοι ανθρώποι αγωνίζονται. Ειλικρινά όσο και αν προσπάθησα δεν τα κατάφερα. Το φάσμα της λέξης "έθνος" είναι τόσο ευρύ που είναι ανεπαρκές να σταθεί από μόνο του σαν πολιτική θεωρία (όι να πέσετε οι εθνικόφρωνες να με φάτε, εξηγώ πάρακατω τι εννοώ).

Ένας χαλαρός ορισμός του τι είναι έθνος, είναι αυτός που δεν βρίσκεται μέσα στα όρια της πολιτικής αλλά στα όρια της ταυτότητας. Δηλάδη είναι μια ιδιότητα που αποδίδεται σε άτομα με ίδια χαρακτηριστικά κουλτούρας, όπως γλώσσα, θρησκεία, ήθη, κληρονομιά, καταγωγή, γεωγραφική θέση, ακόμα και το τι δηλώνει ο καθένας σαν άνθρωπος. Αλλά και πάλι δεν είναι τόσο επαρκής για να διαχωρίσει επακριβώς σε ποιο έθνος ανήκει κάθε άνθρωπος, αν και διαχωρίζει ένα μεγάλο ποσοστό του ανθρώπων.

Κατά τη διάρκεια της ιστορίας της ανθρωπότητας μπορούμε να διακρίνουμε κατηγορίες κρατών. Οι αυτοκρατορίες που έχουν στην επιρροή τους ευρύτερες γεωγραφικές περιοχές και διάσπαρτα ή τοπικά συγκεντρωμένα σε αυτές τα διάφορα έθνη. Τα ομόσπονδα κράτη που βασίζουν τη κατανομή εξουσίας σε διάφορα έθνη. Τα κράτη έθνη που βασίζουν την υπηκοότητα τους σε μια και μόνο εθνότητα.

Εμείς θα ασχοληθούμε με την τελευταία κλάση κρατών, αφού είναι η τάση των τελευταίων δύο αιώνων να σχηματίζονται εθνικά κράτη ανά το παγκόσμιο. Ένα έθνος μπορεί να είναι η βάση για πολλά πολιτεύματα.

Η μοναρχία βασίζεται στο ότι υπάρχει ο βασιλιάς και η άρχουσα τάξη που σύμφωνα με το πρωτόκολο είναι "υπηρέτες" του Θεού και του έθνους. Οι επικριτές αυτής της θεωρίας μπορούν να πουν ότι οι αριστοκράτες εκμετάλευονται το απλό λαό εκμεταλλευόμενοι το εθνικό τους φρόνημα. Αν ένα μοναρχικό κράτος στηρίζεται σε ένα κυρίαρχο και πολλά υπόδουλα έθνη, ονομάζεται αυτοκρατορία.

Ο κορπαρατισμός αποκτά εθνικό χαρακτήρα μέσω του φασισμού, που πιστεύει ότι μια εθνική ομάδα θα ευηερήσει μέσω της παράδοσης της κοινωνίας και του κράτους στην οικονομική αρχή.

Ένα ρεύμα φασισμού ήταν η θεωρία εθνικού σοσιαλισμού (Nationalsozialismus) του Χίτλερ. Η θεωρία αυτή επικεντρώνεται στην σοσιαλιστική μέριμνα της οικονομικής αρχής και εξουσίας έναντι μιας εθνικής κοινωνίας. Σε αυτή τη θεωρία το έθνος πέρνει ένα σκληροπηρυνικό ορισμό που το ταυτίζει με την ανωτερότητα της φυλής δίνοντας και επιστημονικό ορισμό ταυτόχρονα στο έθνος.

Η σύγχρονη δημοκρατία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων βασισμένη στο κοινωνικό συμβόλαιο του Ρουσω μπορεί να έχει εθνικό χαρακτήρα. Η διαφορά της σύγχρονης δημοκρατίας είναι ότι μπορεί να είναι και πιο ευρείας αποδοχής.

Ιδιαίτερη μνεία θέλω να κάνω στο νεο - ναζισμό που είναι μια θεωρία, μετεξέλιξη του ναζισμού και που όσο και αν σας φαίνεται παράξενο υπάρχει στην καθημερινότητα μας και την ελληνική και την κυπριακή. Ο νεο - ναζισμός ρίχνει όλο του το βάρος στο σοσιαλιστικό χαρακτήρα της ιδεολογίας, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα τον εθνικό χαρακτήρα για να μην γίνει η άμεση σύνδεση του με την χιτλερική ιδεολογία. Η φυλετική σημμασία του έθνους σχεδόν δεν αναφέρεται καθόλου. Πολλές φορές ο νεο - ναζισμός καπηλεύεται σύμβολα και ιδέες ανθρώπων από άλλους χώρους για να εκφράσουν την σοσιαλιστική τους ιδεολογία και μιλούν για ανθρώπινα δικαιώματα και δημοκρατία.

Μετά τη εισαγωγή στο έθνος και την πολιτική του θεωρία θέλω να επεκταθώ ειδικά στο ελληνικό έθνος και την σύγχρονη ύπαρξή του.

Το ελληνικό έθνος και η ελληνική ταυτότητα είναι μια από τις αρχαιότερες ταυτότητες της ανθρωπότητας αν πάρουμε τις ιδιότητες γλώσσα και γεωγραφική θέση. Η κουλτούρα του ελληνικού έθνος και η θρησκεία του άλλαξε πολλές φορές στη διάρκεια των χρόνων και δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη σε ένα τέτοιο ορισμό. Η γλώσσα υπέστησε αλλαγές αλλά σε αυτή υπάρχει μια χρονική συνέχεια και δεν λαμβάνεται υπόψη σαν αλλαγή.

Το ελληνικό κράτος έθνος ιδρύθηκε το 1829 σαν αποτέλεσμα της ελληνικής επανάστασης του 1821 εναντίων της οθωμανικής αυτοκρατορίας και της πίεσης της Αγγλίας, Γαλλίας. Ρωσσίας για ίδρυση τέτοιου κράτους ακολουθώντας τα συμφέροντά τους από την δυναμική που δημιουργήθηκε.

Η επανάσταση του 1821 οργανώθηκε από την Φιλική Εταιρεία πάνω στη βάση του κινήματος του διαφωτισμού. Έλληνες διαφωτιστές όπως ο Ρήγας Φεραίος επηρεασμένοι από την Γαλλική και Αμερικανική επανάσταση οραματίζονταν ένα ομόσπονδο βαλκανικό υπέρ-κράτος εκδημοκρατισμένο που να έχει λόγο στα παγκόσμια δρώμενα. Η επανασταση του 1821 ξεκίνησε με αυτό το όραμα. Τα εσωτερικά και εξωτερικά συμφέροντα όμως έφεραν τους Έλληνες να συγκρουστούν σε εμφύλιο το 1823 και με τη ραδιουργία των μεγάλων δυνάμεων τελικά το 1829 δώθηκε εθνικό κράτος με μοναρχικό πολίτευμα και δοτό βασιλιά στην Ελλάδα. Η Έλλαδα ήταν ένα κρατίδιο κατασκευασμένο και ελεγχόμενο από ξένα συμφέροντα σε πλήρη αντιδιαστολή με τις βλέψεις των φιλικών.

Ένας ακόμα σταθμός της ελληνικής ιστορίας ήταν η περίοδος βαλκανικών, πρώτου παγκοσμίου και μικρασιατικής καταστροφής. Σε αυτό το διάστημα ολοκληρώθηκε θεωρητικά και η ιδέα της Μεγάλης Ελλάδας, ιδέας που επηρεάζει μέχρι σήμερα τη σκέψη του σύγχρονου Έλληνα. Οι Έλληνες με πολιτικό αρχηγό τον Βενιζέλο αντιλήφθηκαν τη πτώση της οθωμανικής αυτοκρατορίας και τον διαχωρισμό της σε έθνη και έσπευσαν να πάρουν όσο πιο πολλά μπορούσαν μιας και μέσα στη Μικρά Ασία υπήρχαν Έλληνες σε Κων/πολη Σμύρνη και Πόντο. Αφού πήραν ένα καλό μερίδιο στα βαλκάνια πήγαν για την Μ. Ασία. Τα εξωτερικά συμφέροντα και πάλι βρέθηκαν στο δρόμο τους με αποτέλεσμα τον ξεριζωμό του ελληνισμού από την Πόντο και Σμύρνη. Άρα η ιδέα της μεγάλης εθνικής Ελλάδας συρρίκνωσε τον ελληνισμό. Ακόμα ένα σημείο σε αντιδιαστολή διεκδικήσεων και αποτελέσματος.

Μετά το 1923 τα εκατομύρια των προσφύγων της Μ. Ασίας στην Ελλάδα δημιούργησαν πολιτικό-κοινωνικό πρόβλημα. Αυτή η κατάσταση και η τάση της εποχής οδήγησαν την Ελλάδα σε φασιστικό καθεστώς με τη δικτατορία του Μεταξά.

Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος και η κατοχή άλωσαν την Ελλάδα όπου κατά τη διάρκεια της κατοχής είχε για βιτρίνα ένα καθεστώς κάποιων "χαφιέδων" και δοσίλογων. Η εξάπλωση του κομμουνισμού και κομμουνιστική αντίσταση έδωσε τεράστια δυναμική σε ένα κομμουνιστικό αντεθνικό κίνημα στη Ελλάδα. Με το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου έχουμε την Ελλάδα τη μόνη χώρα των βαλκανίων που εμπίπτει στη δυτική σφαίρα επιρροής. Το αποτέλεσμα των δύο τάσεων ήταν εμφύλιος πόλεμος και πλήρη υποστήριξη - υποθήκη της ελληνικής εθνικής ταυτότητας στο δυτικό ρεαλισμό και στο ΝΑΤΟ. Στο μεταξύ το πολίτευμα στην Έλλάδα είναι βασιλευόμενη δημοκρατία.

Το 1967 μετά από τις προσπάθειες της Ελλάδας να αποκτήσει ένα βαθμό ανεξαρτησίας από τη δύση σε συνδιασμό με το ψυχρό πόλεμο και το κυπριακό γίνεται πραξικόπημα πλήρως υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ και εγκαθίδρυση καθεστώτος Χούντας με σύνθημα Πατρίδα - Θρησκεία - Οικογένεια δίνοντας έτσι ένα μιλιταριστικό χαρακτήρα στον ορισμό του έθνους.

Μετά την αποτυχία της Χούντας στη Κύπρο το 1974 το πολίτευμα πέφτει. Οι Έλληνες επηρεασμένοι από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου αποφασίζουν το πολίτευμά τους να είναι κοινοβουλευτική Δημοκρατία χωρίς βασιλιά για πρώτη φορά. Ο εθνικός χαρακτήρας υποβιβάζεται στο κομματικό επίπεδο. Η αριστερή και εθνική ιδεολογία είναι και οι δύο παρούσες στην Ελλάδα του σήμερα. Η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαική Ένωση έφερε τη Ελλάδα να είναι μέλος αυτής της ευρωπαικής οργάνωσης που προσπαθεί να αποκτήσει δομές κράτους.

Τώρα στην Κύπρο μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο η Αγγλική αποικειοκρατία έπρεπει να τερματιστεί. Οι ανθρώποι επηρεασμένοι από την ιδέα της Μεγάλης Ελλάδας στις αρχές του 20ου αιώνα ήθελαν ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Δυστυχώς όμως δεν έμαθαν από τα προηγούμενα λάθη της Ελλάδας με αποτέλεσμα να δωθεί στην Κύπρο το 1960 ένα ομόσπονδο κράτος υπό την κηδεμονία Ελλάδας Τουρκίας, πάλι σε αντιδιαστολή με το εθνικό ενιαίο ελληνικό κράτος. Το πολιτικό μοντέλο που δόθηκε στη Κύπρο ήταν εκ φύσεως προβληματικό και σε συνδιασμό με εξωτερικές επιρροές είχε σαν αποτέλεσμα την τουρκοκυπριακή ανταρσία και αποχώρηση των Τουρκοκυπριών από την κυβέρνηση. Το πραξικόπημα του 1974 έφερε αναπόφευκτα την εισβολή και τη ντε φάκτο διχοτόμηση της Κύπρου μέχρι σήμερα.

Η ένταξη της Κύπρου στη Ευρωπαική Ένωση δίνει ένα νεό αέρα στο κυπριακό πρόβλημα. Η αίτηση ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαική Ένωση φέρνει στο προσκήνιο νέα δεδομένα όσο αφορά το ελληνικό έθνος και το ελληνικό έθνος στη Κύπρο. Η προσκόλληση των ανθρώπων στις παλιές ιδέες σε συνδιασμό με τις νέες γεννούν ή μάλλον αναγεννούν πολιτικές θεωρίες.

Για να καταλάβεται τι εννοώ πρέπει να καταλάβουμε ότι το έθνος μέσα στη Ευρωπαική Ένωση ταυτίζεται με τον ορισμό της ευρωπαικής ολοκλήρωση. Η ευρωπαική ολοκλήρωση συνδιάζει στοιχεία από σοσιαλισμό, νεο φιλελευθερισμό, πολυεθνικό κορπορατισμό και από μια νέα έννοια εθνικισμού που δεν έχει ακόμα ξεκάθαρο ορισμό. Αυτή όλη η τριβή ιδεών ευελπιστεί στη αποκρυστάλλωση μιας θεωρίας για ένα σύγχρονο ευρωπαικό υπερκράτος.

Αυτές οι θεωρίες γίνονται πράξη σήμερα και στην Κύπρο. Η προοπτική λύσης του κυπριακού στη βάση διζωνικής δικοινωντικής ομοσπονδίας ωθεί τους Κύπριους να πάρουν πολιτικές αποφάσεις βασισμένες στις τάσεις της Ευρωπαικής Ένωσης. Έτσι έχουμε το ΑΚΕΛ να μιλά για την Ευρώπη των λαών έχοντας υποψη σοσιαλιστικά και πιο αριστερά ακόμα μοντέλα πολιτικής και το ΔΗΣΥ να εκτρέπεται από την εθνική ιδεολογική του βάση και να εκφράζει ένα υβρίδιο νεοφιλελευθερισμού και πολυεθνικού κορπορατισμου διατηρώντας ταυτόχρονα μια βιτρίνα έθνους. Αυτό γίνεται σαν συμβιβασμός του παλιού εθνικού του χαρακτήρα με τα δεδομένα στο κυπριακό και στην Ευρώπη σήμερα.

Η εμφάνιση του ΕΥΡΩΚΟ και κινημάτων όπως το ΕΛΑΜ και το φοιτητικό Μέτωπο είναι για το γραφόντα η έκφραση διαφόρων επιπέδων της ίδια ιδεολογίας. Το ΕΥΡΩΚΟ περιλαμβάνει δυνάμεις αποσχισμένες από το ΔΗΣΥ μετά το δημοψήφισμα του 2004 για το σχέδιο Ανάν. Αυτό σημαίνει ότι η ερμηνεία που δίνουν στην Κύπρο μέσα στην Ευρώπη είναι αντί-ομοσπονδιακή και κλίνει περισσότερο προς ένα πιο σοσιαλιστικό μοντέλο κάτω από την περηφάνια της εθνικής ταυτότητας. Το Μέτωπο έχει σχεδόν ταυτόσημες απόψεις. Μιλά για ελευθερία, ανθρώπινα δικαιώματα και για ένα πιο σοσιαλιστικό αντί-ομοσπονδιακό μοντέλο ενώ παράλληλα οι παραστάσεις τους οδηγούν αβίαστα στο συμπέρασμα ότι έχουμε να κάνουμε με εθνικά υπερήφανους ανθρώπους. Το ΕΛΑΜ τώρα σαν κίνημα δηλώνει εθνικιστικό και απαιτά εθνικό κράτος και ξεκαθάρισμα της Κύπρου από μειονότητες που δεν μπορούν να αφομοιωθούν. Παράλληλα εκφράζει και αυτό ιδέες για κοινωνική δικαιοσύνη και κράτος ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αυτά τα τρία κινήματα που ξεφύτρωσαν τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο έχουν ένα νεο - εθνικοσοσιαλιστικό (νεο-ναζι) χαρακτήρα δίνοντας έμφαση πότε στο σοσιαλισμό και πότε στο έθνος. Ο γραφών είναι πεπεισμένος ότι ανθρώποι πίσω από αυτά τα κινήματα συνειδητά εφαρμόζουν ναζιστικές και νεοναζιστικές τακτικές για να εκμεταλλευτούν αυτή τη περίοδο αλλαγής και να αποκτήσουν δυναμική. Τρανό παράδειγμα οι στρατιωτικές πορείες του ΕΛΑΜ στη Λευκωσία και τα πανοιμοιότυπα συνθήματα με αυτα του Χίτλερ στη δεκαετία του 30 εναντίων των μεταναστών. Σε κάποιες ανακοινώσεις με ΕΛΑΜική επιρροή φαίνεται μια τάση φυλετικής διάκρισης ανθρώπων. Το ίδιο και από τα άτομα του Μετώπου. Σε μια αφίσα προεκλογική του Μετώπου είδα την φράση του Ελύτη που μελωποίησε ο Θεοδωράκης "...για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή...". Εδώ φαίνεται η νεοναζιστική τάση καπηλείας ατόμων άλλων ιδεολογικών παρατάξεων όπως ο Θεοδωράκης που είναι δηλωμένος ακομμάτιστος αριστερός.

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι οι Κύπριοι δεν χωνεύουν τα νέα μονοπάτια που έχει μπει η Κύπρος και δεν κατανοούν το μέλλον που ξεδιπλώνεται μπροστά μας. Η προσκόληση στον εθνικό προσδιορισμό άλλων εποχών σε συνδιασμό με την ευρωπαικη προοπτική οδηγούν τον Κύπριο στα συμπεράσματα που έβγαλε κάποτε κάποιος Αδόλφος Χίτλερ κομμένα και ραμμένα φυσικά στα σύγχρονα δεδομένα. Αυτές οι θεωρίες έχουν περάσει ανεπιστρεπτεί. Αλίμονο αν ακολουθήσουμε και εφαρμόσουμε τέτοιες ιδέες στο νησί που λέγεται Κύπρος. Η Ευρώπη δεν ανέχεται νεό φασιστικές θεωρίες που απομονώνουν τους ανθρώπους και τους φέρνουν σε σύγκρουση με άλλους λαούς.

Οι διάφορες ερμηνείες του έθνους στην ιστορία και η προσκόλληση του Έλληνα σε αυτές έφεραν τον Έλληνα και την Έλλαδα να είναι έρμαιο ξένων συμφερόντων χωρίς να έχει πραγματικό λόγο στα τεκτενόμενα γύρω του. Αυτό είναι ένας τομέας αυτοκριτικής που πρέπει να γίνει από τον καθένα όσο επίπονο και αν είναι αυτό. Διερχόμαστε μια περίοδο αλλαγής και είναι σημαντικό να ξεκαθαρίσει μέσα μας πως βλεπουμε τους εαυτούς μας και την κοινωνία μας για να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη. Πρέπει να εκμεταλευτούμε αυτή τη περίοδο για να κερδίσουμε όσα πιο πολλά μπορούμε σαν ανθρώποι πρώτα και μετά σαν Έλληνες.

Το έθνος έχει ανάγκη από ένα προσδιορισμό που θα του δίνει δυναμική και ισχύ στο νέο αιώνα. Για το γραφών το έθνος πρέπει να υποδηλώνει ταυτότητα, καταγωγή και πολιτισμό και να μην χρησιμοποιείται από κανένα για την άσκηση πολιτικής επιρροής.

Θα συμφωνούσα πλήρως με αυτά που λένε τα τρία κινήματα πιο πάνω αν δεν υπήρχε πρώτο η εθνικιστική μελωδία μέσα στα λεγόμενά τους. Και δεύτερο λόγω των παγκόσμιων τάσεων και καταστάσεων, των διαχρονικών υποχωρήσεων και λαθών και την πολιτική θέση της Κύπρου αυτή τη στιγμή, προς το παρών συμβιβάζομαι με μια διζωνική δικοινωτική ομοσπονδία που δίνει πολιτική υπόσταση στις κοινότητες (μια υποβαθμισμένη έννοια του έθνους) στη χώρα μου, έχοντας στο πίσω μέρος του νου μου μια εικόνα της ευρωπαικής ολοκλήρωσης που καθιστα τα έθνη όπως τα έχω ορίσει στην προηγούμενη παράγραφο.

Δηλαδή αν σε κάποια φάση τα δεδομένα αλλάξουν (που είναι και πολυ πιθανόν μεσοπρόθεσμα - ανάλυση σε άλλο ποστ) είμαι πάντα έτοιμος να διεκδικήσω ξανά την Κύπρο σαν ενιαίο κράτος. Δηλαδή η διζωνική δικοινωτική είναι ένα ενδιάμεσο βήμα προς την επανάκτηση της Κύπρου από τους νόμιμους κληρονόμους της...