Εγώ, εσύ, εμείς.
Αναπνέω άρα ακόμα υπάρχω.
Βράδυ ακόμα και ξυπνάω στις 4 το πρωί και το πρώτο πράμα που κάνω μες το σκοτάδι να γυρεύω τα κλειδιά στο κομοδείνο, φοράω παντελόνι και μια φανέλλα όποια και νανε.
Τα φώτα παραμένουν ακόμα κλειστά, δεν έχω χρόνο για λεπτομέρειες.
Φορώ παπούτσια και εντός λεπτών έιμαι έξω και γυρεύω το αυτοκίνητο.
Βάζω κλειδιά στην μηχανή. Έφυγα.
ελέγχω την στάθμη της βενζίνης και ελπίζω να μου κανέσει μέχρι να μου περάσει..
περνάω το χωράφι που κάναμε μικροί λαμπρατζιά, υπάρχει φωτιά και 2-3 νεότεροι προσέχουν τα ξύλα. Ο δρόμος γιομάτος πορτοκάλια. Πρέπει να είχαν πορτοκαλοπόλεμο με τους άλλους της πάραπανο γειτονιάς ψες. Θυμάμαι τα δικά μου καρούμπαλα από κάτι τέτοια όντας πιο μικρός. Χαμογελάω.
Η διαδρομή παλιά, γνωστή, συνιθισμένη το αυτοκίνητο σαν να έχει μυαλό από μόνο του... γύρω της Λευκωσίας περνώντας από όλα τα ακριτικά φυλάκια και εντώς της παλιάς πόλης μέχρι τα περίχωρα και τις νέες πλέον 'πολεις' γύρω από την Λευκώσια που πλέον έχει βγεί μέχρι το Δάλι. Αλλά δεν πάω μέχρι εκεί.
Οι δρόμοι ακόμη άδειοι, νεκροί, σκοτεινοί και με την ελπίδα του φως, όπως μ' αρέσει.
μικρά πράγματα που 'χω πεθυμίσει και το Λονδίνο δεν μου προσφέρει..
Με κάνεσε η βενζίνη ευτυχώς, πέρασε μια ώρα, αρκέτη για να μου φύγει η ένταση.. ξανά πίσω και αρχίζει η μέρα..
καλημέρα.
5 σχόλια:
χαράς την όρεξη σου να κάμνεις γυρούς η ώρα 4 το πρωί σαν είσαι μες το κρεβάτι! μαζοχισμός..
τις καλημέρες μου ντήαρ!
Χαράς την όρεξη σου εν λέει τίποτε! Εγώ αν ξυπνήσω ή ώρα 4 νευριάζω γιατί σκέφτουμαι ότι 2-2.5 ώρες ύπνου μου εμείναν!
sweet trip down memory lane?????
ράνια τζιαι πρασινάδα,
όι έννεν μαζοχισμός, εν ανάγκη, εν που τα πιο ωραία πράματα..
she,
όι εν sweet trip down surreal reality..
εν ωραίες οι βόλτες με το αυτοκίνητο, οποιαδήποτε ώρα
:-)
Δημοσίευση σχολίου
πέτε μου τα λλίο: