ινσομνιακή βόλτα

ένα περίεργο μούδιασμα στα πόδια..
σήμερα απο το πρωί ξημέρωμα είχα ορέξεις παρόλο που ψες πως παλί δεν κοιμήθηκα.
Βγήκα απο το σπίτι και είπα να πάω βόλτα με το ποδήλατο. Τα ακούστικά στα αφτιά. Είπα να πάω μέχρι το σχολείο. Όταν έφτασα εκεί είπα να πάω μέχρι το πάρκο. Στο πάρκο είπα να πάω στο άλλο πάρκο το μεγάλο, εξάλλου τώρα έπαιζε καλό τραγούδι, εμπήκε ο Cohen πάνω. Εκεί είπα να κάνω το γύρο του πάρκου. Μες τα πευκόδεντρα ανάπνεα καλύτερα και παρόλο που φυσούσε κρύο, τα πνευμόνια πέρναν φωτιά. Πέρασα μέσα απο τα παιχνίδια του πάρκου, πρώτη φορά τα έβλεπα τόσο μόνα, δίχως παιδια. Έφτασα στην άλλη άκρη, όταν πλέον άρχισε το ανήφορο. Ανέβηκα μεχρι την κορφή και βρήκα το στρατόπεδο, πέρασα δίπλα απο εκεί που έβγαινε σκαστός και την σκοπιά που κάποτε φύλαγε ο Mikhail, πέρασα και την υδροφόρα των μόνιμων που μου ΄πε ότι κατούραγε μέσα. Χαμογέλασα.
Ο στρατονόμος στην σκοπιά κάπνιζε.
Τώρα επιτέλους άρχισε η πολυπόθητη κατηφόρα.
Με τα χέρια στον αέρα ένοιοθα τον κόσμο όλο δικό μου!!!
Όταν πια έφτασα σπίτι πονούσα το κωλομέρι μου, η σέλλα εν αγωνιστική...