μούδιασμα

Σύμφωνα με τις στατιστικές τωρά πρέπει να ήμουν ανίκανος να γράψω καν ένα κείμενο σε αυτό το ανοιαρό πλέον σημείο του μπλογκ... αλλά που να και ακόμη μία φορά, βρίσκω τον εαυτό μου πλήρως σε μία κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.. μία κατάσταση όπου η νηφαλιότητα συγχήζεται με μία ηδωνή να το πω σε κορύφωση μίας ήστατης προγραματισμένης και μη διαίσθησσης εν μέσω άγιων μέρων, όπως θέλουν κάποιοι ψευδά να δικαιολογούν.
Δυσκολέυομαι, μα παρα 'άυτα, γράφω καθώς γνωρίζω σε μία νηφάλια κατάσταση δεν θα είναι έτσι αν και θα προσπαθήσω...

Για σένα,

ενώ για σας,

Future Timeline

πιέννετε στο 2066

που [δαμε]

amerikanies

too young to care, too hard to die

Εγώ, εσύ, εμείς.
Αναπνέω άρα ακόμα υπάρχω.
Βράδυ ακόμα και ξυπνάω στις 4 το πρωί και το πρώτο πράμα που κάνω μες το σκοτάδι να γυρεύω τα κλειδιά στο κομοδείνο, φοράω παντελόνι και μια φανέλλα όποια και νανε.
Τα φώτα παραμένουν ακόμα κλειστά, δεν έχω χρόνο για λεπτομέρειες.
Φορώ παπούτσια και εντός λεπτών έιμαι έξω και γυρεύω το αυτοκίνητο.
Βάζω κλειδιά στην μηχανή. Έφυγα.
ελέγχω την στάθμη της βενζίνης και ελπίζω να μου κανέσει μέχρι να μου περάσει..
περνάω το χωράφι που κάναμε μικροί λαμπρατζιά, υπάρχει φωτιά και 2-3 νεότεροι προσέχουν τα ξύλα. Ο δρόμος γιομάτος πορτοκάλια. Πρέπει να είχαν πορτοκαλοπόλεμο με τους άλλους της πάραπανο γειτονιάς ψες. Θυμάμαι τα δικά μου καρούμπαλα από κάτι τέτοια όντας πιο μικρός. Χαμογελάω.

Η διαδρομή παλιά, γνωστή, συνιθισμένη το αυτοκίνητο σαν να έχει μυαλό από μόνο του... γύρω της Λευκωσίας περνώντας από όλα τα ακριτικά φυλάκια και εντώς της παλιάς πόλης μέχρι τα περίχωρα και τις νέες πλέον 'πολεις' γύρω από την Λευκώσια που πλέον έχει βγεί μέχρι το Δάλι. Αλλά δεν πάω μέχρι εκεί.
Οι δρόμοι ακόμη άδειοι, νεκροί, σκοτεινοί και με την ελπίδα του φως, όπως μ' αρέσει.
μικρά πράγματα που 'χω πεθυμίσει και το Λονδίνο δεν μου προσφέρει..

Με κάνεσε η βενζίνη ευτυχώς, πέρασε μια ώρα, αρκέτη για να μου φύγει η ένταση.. ξανά πίσω και αρχίζει η μέρα..
καλημέρα.

ινσομνιακή βόλτα

ένα περίεργο μούδιασμα στα πόδια..
σήμερα απο το πρωί ξημέρωμα είχα ορέξεις παρόλο που ψες πως παλί δεν κοιμήθηκα.
Βγήκα απο το σπίτι και είπα να πάω βόλτα με το ποδήλατο. Τα ακούστικά στα αφτιά. Είπα να πάω μέχρι το σχολείο. Όταν έφτασα εκεί είπα να πάω μέχρι το πάρκο. Στο πάρκο είπα να πάω στο άλλο πάρκο το μεγάλο, εξάλλου τώρα έπαιζε καλό τραγούδι, εμπήκε ο Cohen πάνω. Εκεί είπα να κάνω το γύρο του πάρκου. Μες τα πευκόδεντρα ανάπνεα καλύτερα και παρόλο που φυσούσε κρύο, τα πνευμόνια πέρναν φωτιά. Πέρασα μέσα απο τα παιχνίδια του πάρκου, πρώτη φορά τα έβλεπα τόσο μόνα, δίχως παιδια. Έφτασα στην άλλη άκρη, όταν πλέον άρχισε το ανήφορο. Ανέβηκα μεχρι την κορφή και βρήκα το στρατόπεδο, πέρασα δίπλα απο εκεί που έβγαινε σκαστός και την σκοπιά που κάποτε φύλαγε ο Mikhail, πέρασα και την υδροφόρα των μόνιμων που μου ΄πε ότι κατούραγε μέσα. Χαμογέλασα.
Ο στρατονόμος στην σκοπιά κάπνιζε.
Τώρα επιτέλους άρχισε η πολυπόθητη κατηφόρα.
Με τα χέρια στον αέρα ένοιοθα τον κόσμο όλο δικό μου!!!
Όταν πια έφτασα σπίτι πονούσα το κωλομέρι μου, η σέλλα εν αγωνιστική...

η ζωή θέλει αγάπη

Τελευταία μου είπαν:

-Μην πιστεύεις στα παραμύθια.

Καλά η ζωή είναι αφού ένα παραμύθι. Παραμύθι σημαίνει να έχει καλό η κακό τέλος; γιατί σκεφτόμαστε πάντα το τέλος και όχι το ίδιο το παραμύθι; και πιο είναι το καλό τέλος; η πανέμορφή βρήκε τον πεντάμορφό και ζήσαν όλοι αυτόι καλά και εμέις καλύτερα; που ξέρουν εξάλλου για μας; τζιαι ποιος τους είπε ότι γυρέφκουμε πανέμορφη/ο;

Το παραμύθι το δικό μας, ο καθένας μπόρει να το κάμει όσο ωραίο θέλει τζιαι όπως θέλει φτάνει να το θέλει τζιαι να πράττει με (εν μέρη λογική) τζιαι συναίσθημα.. σωστά; ή όι;

-Mην πιστεύεις στην αγάπη.

Καλά αν η ζωή δεν έχει αγάπη, τότε γιατί την ζούμε;

Ζούμε για να πάμε (αν, όπως μας είπαν, είμαστε τυχεροί) σχολείο, πανεπιστήμιο, στρατό, να δημιοργίσουμε μια επαγγελματική αποκατάσταση, μιαν οικογένεια με κοπελλούθκια, να μεγαλώσουμε τα κοπελλόυθκια τζιαι παράλληλα εμείς, να γείνουμε γέροι τζιαι στο τέλος να φύουμε!

Να συμπληρώσουμε την αλυσίδα της τροφής τζιαι να αποτελέσουμε ίσως τζια τροφή για τα σκουλίτζια;

αυτός είναι ο σκοπός μας δηλαδή;

Ένας απώτερος σκοπός ο οπόιος έσιει ως κατάλυξη να αποτελέσουμε τροφή για τα σκουλίτζια…;

Φυσικά τζιαι όι για αυτό πολλές φορές το τέλος δεν έσιει σημασία.

Τζιαι η ζωή εν ένα ταξίδι που θέλει καλοπέραση τζιαι αγάπη.

Άλλοι πολλόι λένε ότι ο σκοπός της ζωής είναι να κάμεις οικογένεια τζιαι παιθκιά, να διωνιστεί το ανθρώπινο είδος. ΜΑΛΑΚΙΕΣ.

Αν ήταν αυτός ο λόγος που υπάρχουμε στη ζωή τότε το μόνο που θα καταφέρναμε είναι απλά να δημιουργούμε περισσότερη τροφή για τα σκουλίτζια όσο μακάβριο, κυνικο τζιαι αν ακούετε.

Άλλοι πάλε λένε ότι ο σκοπός μας είναι για να καταξιοθούμε τζιαι να δημιοργίσουμε επιτυχίες! ωραία, όμορφα δεν λέω αλλά αυτό μας κάνει ευτυχισμένους; είναι πράγματι η ζωή έτσι δική μας; όπως μας αξίζει;

Η ζωή εν αγάπη.

Αγάπη στα πάντα.

Αγάπη στην εργασία σου, αγάπη στο χόμπι σου, αγάπη στους ανθρώπους. Ίσως αγάπη στους ανθρώπους να είναι πολλές φορές δύσκολη στις μέρες μας αλλά είναι το μόνο είδος που μπόρει να υπάρξει ποτέ αμοιβαίο και να σου προσφέρει πίσω όσα εσύ έδωσες. Όταν δεν μπορείς να αγαπήσεις η δεν θέλεις να αγαπήσεις ή δεν πιστεύεις στη αγάπη λόγο κάποιον τελοσπάντον εμπειριων δεν νομίζω ότι μπόρεις και να ζήσεις σωστά..

Τώρα ίσως τι είναι αγάπη. Για  να είμαι ειλικρινής αγάπη δεν ξέρω και εγώ ακριβώς τι σημαίνει, ίσως αγάπη για τον καθένας μας να είναι διαφορετική. Αγάπη ίσως είναι να λείτουργας, να υπάρχεις περισσότερο σαν άνθρωπος, με συναισθήματα παρά σαν μια μηχανή, σαν ένα πιόνι της κοινωνίας. Αγάπη είναι να μπόρεις να εκφράσεις τα συναισθήματα σου, το πάθος σου δίχως ανιδιοτέλειες, δίχως ενδοιασμούς, δίχως εγωισμούς…

αγαπώ άρα είμαι ζωντανος – αλάιβ εντ αλλαουντ ττου λαβ!
έτω λαλεί το τζιαι ο eddie:

Και αυτοί που σ' αγαπάνε και αυτοί που σε μισούν

- Είναι ευλογία να μπορείς να αντιλαμβάνεσαι τις παραστάσεις άλλων ανθρώπων.

Μπορείς να νιώσεις την γνώση τους. Να κάνεις την γνώση σφαίρα.

- Είναι δύσκολο να μπορείς να αντιλαμβάνεσαι τις παραστάσεις άλλων ανθρώπων.

Μπορείς να νιώσεις την υποταγή τους σε ένα κόσμο που δεν είναι δικός τους.

- Είναι κατάρα να μπορείς να αντιλαμβάνεσαι τις παραστάσεις άλλων ανθρώπων.

Μπορείς να νιώσεις το ψέμα τους να πνίγει τον λαιμό σου.

Και αν ο προορισμός είναι όλη η γνώση, το αίσθημα δεν αντέχεται. Όλοι πονάνε και όλοι θέλουν να σε κάνουν να πονάς.

Όλοι και αυτοί που σε αγαπάνε και αυτοί που σ' μισούν, θέλουν δικό τους ένα κομμάτι της ψυχής σου.

Δεν πειράζει όμως. Μια μέρα θα βρω και αληθινό αίσθημα.

Και αν δεν βρω πάλι δεν πειράζει. Με φτάνει μόνο που έζησα...

give me some skin..

Πολλές Καλημέρες..!

ψεύτικη βροχή

Ανάμεσα σε νεκρούς και ζωντανούς μου λες ότι τρέχεις,
στην βροχή ταξιδεύεις και σαν άνεμος σκορπάς..
φτερουγίζει και φιλιά ονειρεύεται.
Μια νύχτα σαν όλες, υγρή σαν καμία.
Βρέχει και είσαι έξω, τα μαλλιά σου βρεγμένα, τα ρούχα σου μουσκεμένα, κάθεσαι παράπερα με το κεφάλι στα σκέλια, η βροχή σε ηρεμάει και τα δάκρυα.. στάλες ειν τα δάκρυα που αναμιγνύοντε και γείνοντε ένα.. δεν είναι απο λύπη μα ούτε απο χαρά.
κοιτάζεις το πρόσωπο στο νερό που ρέει, βλέπεις εσένα, σε κοιτάζω και σου γνέφω, είναι πια ώρα.
ξύπνα, αύριο θα ΄ναι ξανά όλα όπως χθες και μεθαύριο...

Άνοιξη

Πως καταλαμβαίνεις ότι εν τζιαιρός εξετάσεων;

οι κυπραίοι φκάλλουν την ούλη μέρα μες το λάιμπραρι τζιαι κλέουντε μέσω φέισμπουκ..

ένιγουεις εγώ ακόμα να το συνειδητοποιήσω ότι ο λόγος που έκλεισε το πανεπιστήμιο εν επειδή έσιει εξετάσεις σε λλίο τζιαιρό.. εγώ πάντως κάμνω διακοπές ακόμα..

μπόρω να πω ότι η περασμένη εβδομάδα όμως αν και από ακαδημαικής πλευράς ήταν χάλια, από κάθε άλλη όμως πλευρά ήταν απλά υπέροχη με ωραίες εκπλήξεις :)

μεθάυριο πάω Κύπρο για το Πάσχα τζιαι φκάλλουμαι ούλοι πελλό πότε εν να προλάβω να θκεβάσω.. αλλά το πόιντ ένει νομίζω ότι αν θέλεις ούλα γείνουντε! εξάλλου καλοτζιαίρι εν θα έρτω αφού εν να γυρίζω την κεντρική Αμερική και Καραϊβική παριστάνοντας τον ακτιβιστή! 

Επεθύμισα φλαούνες τζιαι τσουρέκκια!

Αα τζιαι κάτι τελευταίο.. άμαν είσαι σίγουρος για κάτι το σύμπαν συνομοτεί με το μέρος σου.. ενώ αν προσπαθείς για κάτι τότε το σύμπαν συνομοτεί τζιαι γείνουντε ούλα εναντίων σου.. τζιαι που τζιαμέ που εν το περιμένεις μένεις με το στόμα ανοιχτός..

μιας τζιαι εν άνοιξη βάλτο πάνω τούτο!