Σήμερα καθώς επήεννα στο κολλέγιο, εσταματήσαμε θκιο μορμόνισες μέσα στο πάρκο του Χάυδ μπροστά από το άγαλμα του Αλβέρτου.
Νεαρές, χαμογελαστές, ενθουσιασμένες με μια ταπελλούα πάνω από την καρδιά τους που να γράφει "The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints". Άβαφτες με μακρυά φορέματα που επαραπέμπαν σε μια υπερσυντηρητική κοινωνική δομή.
Ερωτήσαμε, αν πιστεύω στο Θεό.
Εγώ απάντησα ότι είμαι Χριστιανός ορθόδοξος.
Τζίνες εχαρήκαν (ή εκαμαν ότι εχαρηκαν) και είπαν μου "Wonderful".
Η επόμενη ερώτηση τους ήταν αν πιστεύω ότι ο Θεός είναι η αλήθεια.
Εζήτησα διευκρίνιση πάνω στην ερώτηση και όταν την πήρα, απάντησα, αυτά είναι πολυ φιλοσοφικά θέματα, δεν με ενδιαφερει. Just believe and live, have a nice day.
Εκκλήσιες ποτζιεί, εκκλησίες ποδά, ούλλοι προσπαθουν να σου πουν πως να ζήσεις την ζωή σου με τον φόβο της μη κοινωνικής αποδοχής και τον φόβο της αιώνιας κόλασης.
Ήθελα να τους πω ότι παρόλο που είμαι Χριστιανός, εγώ επιλέγω πως να εκφράσω την πίστη μου ή αν θα την εκφράσω καν. Εγώ επιλέγω αν θα είμαι κοντά η μακριά στο Θεό. Είναι ένα δικαίωμα που μου το έδωσε ο Θεός ο ίδιος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
πέτε μου τα λλίο: