Ella enciende una vela en muestra del camino*

πως περνά έτσι γρήγορα ο χρόνος.. - τυπικό αλλά αλήθεια

εχτές τέλειωσαν τα μαθήματα της φετινής χρονιάς, τώρα μένουν οι εξετάσεις τζιαι κάτι πρότζιεκτς μέχρι τέλη του Ιούνη.. - ασχετό αλλά αυτό αποτελούσε αφορμή για την εψεσινή έξοδο.

Μαζευτήκαμε για πάρτι στο σπίτι του Ισπανού. Το σπίτι αυτό σίγουρα άνοικε σε κάποιο καλλιτέχνη παλίοτερα πριν να το νοικιάσει ο φίλος Ισπανός μαζί με τον Νορβηγό και την Βραζιλιάνα. 

Κάθε δωμάτιο ήταν τόσο διαφορετικό σε χρώματα και χαρακτήρα που αποτελόυσε έργο τέχνης. Από τα έπιπλα, όπως τα κρεβάτια που δεν ήταν φτιαγμένα με το παραδοσιακό σχήμα του ορθωγόνιου, μέχρι και τις ζωγραφιές στους τόιχους και τα τταβάνια.. δημιουργούσαν μια ατμόσφαιρα εντελώς εξωπραγματική ειδικά και με τον κατάλληλο φωτισμό..

Το σαλόνι όμώς ήταν το αποκορύφωμα, ψηλοττάβανο με στέγη τρίγωνη και δοκούς λεπτούς να ενώνουν τις γωνιές του δωματίου σε χρώμα ασημί, περισσότερο για ομορφιά τοποθετημένοι έτσι.

Ο καθένας μας σχεδόν έφαιρνε και απο ένα ποτό, κυρίως κρασί. Τα άσπρα τα άνοιγαν και τα έριχνα μέσα σε μια κούππα άσπρη με μήλα, μπανάνες και μανταρίνια, ενώ τα σκούρα σε μια κόκκινη με φράουλες, κεράσια, πορτοκάλια και ανανά.. 

Τα τραγούδια ήταν κυρίως ισπανόφωνα και η σάλσα έπαιρνε και έφαιρνε, βάλθηκε και η κολομβιάνα να μου μάθει τα βήματα. Μετά από 2-3 άσπρα και 1-2 κόκκινα άρχισα να τα καταφέρνω θέλω να πιστέυω..

μετά για να είμαι ειλικρινής δεν πολυθυμάμε τι έγεινε γιατί αποκοιμήθηκα εκεί την νύχτα και βρήκα τον εαυτό μου να ξυπνάει στη πολυθρόνα του ισπανού.. παράξενο αλλά δεν είχα ζάλη, δεν είναι ότι είχα μεθύσει (πολύ) και έμεινα εκεί αλλά η κούραση της εβδομάδας (και όχι μόνο)  με είχε τελικά κυριεύσει..! σηκώστηκα χαράματα όμως και ήρθα σπίτι. η κολομβιάνα ακόμα κοιμώταν.

νοιόθω ξαφνικά πολύ ήρεμος μετά το εχτεσινό.. 

όμως με εξάρσεις θυμού..

θυμήθηκα, άλλοι προσπαθούν να αποφύγουν την φυλακή και εμέις παραπονιούμαστε για μαλακίες, ελπίζω να παν όλα καλά..

* άναψε το κερί και μου έδειξε τον δρόμο