Είχα γράψει πάμπολλες φορές για παρακμές, φούσκες ροζ και μια κοινωνία εφάμιλλα παλαβή δίχως γνώση για την ιστορία της. Σκελετός ντόπια συναρμολογημένος με ξένα σχέδια δικεφαλίας.
Την τελευταία εβδομάδα είχαμε την προσοχή του κόσμου όλου. Αλλά όχι όπως εμείς νομίζουμε.
Παρόλο που θέλω να πω ότι μας αξίζει γιατί ήταν κάτι πρόσμενο (παρόλο το δήθεν Αλκινοϊκό σιοκ για μερικούς). Η αυτή κατεύθυνση είναι όμως λανθασμένη. Η κοινωνία, ναι, δέχεται ένα πλήγμα η οποία επηρεάζει όλους ανεξαιρέτως, θα αφήσει ευπαθείς ομάδες ακόμα πιο αδύναμες και γενικά την νέα γενιά με περιορισμένες ελπίδες για το μέλλον. Παρόλο που χρειάζεται αυτή η αλλαγή γιατί για μερικούς θα σημαίνει συμμάζεμα και κατεύναση ορίων, για το σύνολο θα είναι πάντα μία δύσκολη και επώδυνη διαδικασία.
Σίγουρα δεν είναι όμως το χειρότερο που μπορούσε να μας συμβεί ακόμα και αν το βλέπουμε σαν κάτι τέτοιο. Η κοινωνία της Κύπρου έχει δεχθεί πολύ χειρότερα πλήγματα στην ιστορία της. Το ανησυχητικό όμως είναι ότι το κάνουμε σημαντικότερο από ότι είναι;
Ίσως.
Όταν μια κοινωνία μαζικά ξεσπάει, βγαίνει στους δρόμους και επαναστατεί μονάχα για το χρήμα ενώ η μισή της πατρίδα είναι σκλαβωμένη και σχετικά αδιαφορεί, τότε είναι καταδικασμένη.
Θα κατανοήσουμε ποτέ ότι το φταίξιμο στους άλλους, είναι σίγουρα και δικό μας;
Πέθανε ο Θεός; Πέθανε ο άνθρωπος. Πεθαίνει μαζί του και η κοινωνία.
Υπάρχει η ζωή μετά; Δύσκολα. Μονάχα με νέα μυαλά.
6 σχόλια:
Εξαρτάται ποιοι είμαστε "εμείς" και ποιοι είναι "οι άλλοι".
Επίσης εάν πιστεύεις ότι όλος ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους επειδή θα χάσει λεφτά, χάνεις την μεγάλη εικόνα. Υπάρχουν και άνθρωποι που δεν είχαν λεφτά να χάσουν, αλλά είναι στους δρόμους και διαμαρτύρονται. Πώς το εξηγείς αυτό;
Η πρώτη σου πρόταση απλά με επιβεβαιώνει, ότι όλοι φταίμε εκτός από εμάς. Η κοινωνία είναι σύνολο.
Όσον για το άλλο: όχλος.
Εν ωραίο το αίσθημα της επιβεβαίωσης, αλλά δεν μου απαντάς.
Ποιοι είμαστε "εμείς" και ποιοι "οι άλλοι";
Η κοινωνία είναι σύνολο, ένας ζωντανός οργανισμός. Όταν ένας οργανισμός αρρωστήσει υπάρχει και αιτία και αν είναι τυχερός υπάρχει και θεραπεία.
Με τη δική σου λογική, η θεραπεία είναι ο θάνατος - επειδή όλα τα κύτταρα φταίνε...
Όχλος; 200 άτομα από διάφορα μέρη της Κύπρου, που δεν γνωρίζονταν πριν κάτι μέρες και συναντήθηκαν για να διαδηλώσουν είναι ο ορισμός του όχλου;
Αλλά σοβαρά, ποιοι είμαστε "εμείς" και ποιοι είναι "οι άλλοι";
Όχι δεν είναι ωραίο το αίσθημα της επιβεβαίωσης, είναι απλά λύπη.
Και η λύπη κυρίως είναι που δεν γίνομαι κατανοητός, σίγουρα κάτι πους ίσως φταίω και εγώ.
Ναι ο θάνατος μπορεί να είναι και μια νέα αρχή απλά αυτό δεν είναι θάνατος όπως όλοι το βλέπουν.
Τι θέλεις να σου πω για το εμείς και οι άλλοι που επιμένεις;
Να σου πω ότι πιστεύω σε διαφορετικές κατηγορίες ατόμων;
ή για
Την Ευρώπη των άνισων;
Τις διαφορετικές τάξεις που υπάρχουν;
Τους πολιτικούς και τον λαόν;
Δεν τα ξέρεις; Πρέπει να σου τα πω; Αυτά είναι προφανές.
Εγώ όμως σου τονίζω τα προβλήματα της κοινωνίας μας: απληστία, μεγαλομανία, ημιμάθεια, φανατισμός, ευδαιμονία, κέντρον του κόσμου, απενοχοποιημένοι και αθώοι. Η λέξη αθώος σε άλλες γλώσσες σημαίνει και ηλίθιος. Τέλοσπαντον μια παρακμή.
Δεν λέω είμαστε η μόνη κοινωνία που έχουμε αυτά τα προβλήματα, κάθε άλλο. Απλά δεν έχουμε καταλάβει την τύχη μας τα τελευταία χρόνια αυτής της καλοπέρασης, υπερβάλαμε ενώ παρόλο υποφέραμε στο παρελθόν δεν μαθαίνουμε και επαναλαμβάνουμε τα λάθη μας.
Και φυσικά είναι όχλος αφού καλά καλά δεν ξέρουν για το τι διαδήλωναν αν τους ρωτήσεις ξεκάθαρα.
Απλά ήθελα να ξέρω στην πρόταση σου "όλοι φταίνε εκτός από εμάς", σε ποιους αναφέρεται το "όλοι" και σε ποιους το "εμάς", τόσο απλό.
Όλα αυτά που αναφέρεις για να περιγράψεις την κοινωνία μας, περιγράφουν ένα υποσύνολο της, όχι ολόκληρη την κοινωνία. Υπάρχει και η άλλη πλευρά.
Τις τελευταίες μέρες βλέπω κόσμο που διψάει να μάθει τι γίνεται (να πολεμήσει την ημιμάθεια), κόσμο που απαξιώνει τα κομματικά σύμβολα και παραμερίζει τον φανατισμό, κόσμο που προσφέρει από το υστέρημα του για να μπορέσει ο συνάνθρωπος του να έχει τα βασικά.
Όχι απενεχοποιημένοι και αθώοι. Κάθε άλλο. Μετανοημένοι και έτοιμοι να παλέψουν για την κάθαρση. Όχι όλοι, ίσως ούτε το 1/100 του πληθυσμού, αλλά κάθε μέρα αυτοί γίνονται περισσότεροι.
Τα λεφτά δεν είναι το θέμα, δεν ήταν ποτέ. Τα λεφτά τα χάσαμε ήδη.
Και τώρα δεν συζητάμε κατά πόσο πέθανε ο άνθρωπος ... πάει, πέθανε απο καιρό. Τώρα ρωτάμε εάν αναστήνεται. Μας δίνεται μια πραγματική ευκαιρία ανάστασης.
Μα το λες και η ίδια: "τις τελευταίες ημέρες... και γίνονται περισσότεροι" μέσα από αυτό.
Αυτό δεν είναι τραγικό;
Δεν είναι σημάδια μιας κοινωνίας ανώριμης που πρέπει να συμβούν αυτά για να αλλάξουμε;
Και φυσικά δυστυχώς είναι τα λεφτά όσον και αν παρηγοριόμαστε και για αυτό ακριβώς σου λέω βρισκόμαστε σε κατεχόμενη πατρίδα και ο νέος κόσμος δεν επαναστατά αλλά αντιθέτως καθησυχάζεται με την ιδέα της διχοτόμησης.
Κοίταξε η έκφραση του "Πέθανε ο Θεός" είναι του Νίτσε στο βιβλίο του "Gay Science". Ο άνθρωπος πεθαίνει όταν χάνεται η ελπίδα.. όταν χάνονται τα μέτρα.. όταν χάνονται τα ιδανικά.
Η μόνη ανάσταση είναι η αλλαγή του τρόπου σκέψης του μυαλού και αυτό πετυχαίνεται μόνο μέσα από μια "καλή" ολοκληρωμένη παιδεία (και αυτό χρειάζεται χρόνο και πολλή αφοσίωση).
Δημοσίευση σχολίου
πέτε μου τα λλίο: