4:32

4 τζιαι 32 το πρωί, στο Νόττινγκ Χιλ του Λονδινου, 
πάνο στο παράθυρο του δωματίου μου κάθουμαι τζιαι γράφω μπλογκ γιατί απλα βαρκούμαι, 
Παρασκευή νύχτα. 
'εν επεία πούποτε. 
οι πως εν είχα επιλογές. εν ειχα ενδιαφέρων επιλογές. 
αντι τουλάχιστον να θκεβάσω επειδή εστιβαχτήκαν τζιαι θωρούμαι τζιαι θορώ τα... 
κάθουμαι τζιαι θορώ ουλα τα ντουκιμαντέρ (που τα αλήθκια εν χάνουν) του BBC..


τζιαι σκέφτουμαι αν ήμουν Κύπρο τι ήταν να κάμνω.. σίουρα σε έτσι φάσεις ινσόμνιας πιάνω το αυτοκίνητο τζιαι δειώ γυρούς, πιένω παλιά λευκωσία τζιαι ελέγχο τους τοίχους αν 'εχτυπίσαν' τίποτε τζιανούρκο άξιο προσοχής... τζιαι αναπολώ τις ωραίες στιγμές.. τις ανέμελες που μετά που 2-3 ουίσκια είχα έμπνευση να ζωγραφίσω τζιαι εγώ, να γκραφιτάρω..- να δημιουργήσω πάνω στον τοίχο οι να μαλακιστώ οπώς κάμνουν κάτι άσχετοι..που γράφουν μαλακίες.. (ας το αφήσουμε για άλλο μπλογκ τούτο)..
μετά ήταν να δόκω σβάρνα ούλα τα φυλάκια της παλιάς λευκώσιας, που το λύδρα πάλλας ως την ομορφίτα του καιμακλιού..να σιερετίσω τους σκοπούς.. μετά αν είχα ορέξεις ήταν να πάω σκαλί να κάτσω πάνω στους βράχους να δω αν προλάβω την ανατόλη τζιαι το γερούι το γνώστο που έτσι ώρες πέρνει γυρόν τον cybar του (cyprus bastard) τζινα τα γνώστα ασπρα κοντα σιυλούθκια με το τρίχωμα το περουκλέ που μιάζουν με πουτλ τάχα...
τζιαι μετά ήταν να πάω κσημερόματα την ώρα που ήταν να πάει τζιαι τζινος δουλειά σπίτι του πατέρα, να τον καλημερίσω, να πιω τον καφέ μου.. τζιαι μετά, επιτέλους, να πάω σπίτι τζιαι για ύπνο..
ωραιές στιγμές.. ελευθερίας..


κάθε σάββατο έσιει την τιμητική του δαμέ παρακάτω, κανένα θκιο καντούνια δηλαδή, εν το Πορτομπέλλο ροουντ... πολύς κόσμος.. παρά πολύς τα Σάββατα. Εν μου αρέσκει ο πολύς ο κόσμος εν πολλύ το παναίρι αλλα ο δρόμος, η αγορά εν ωραία, τζιαι πάντα λαλώ να πιέννω αλλα πάντα εν ξυπνώ γλίορα... εξάλλου αν δεν βρω παρέα εν έχω τζιαι κίνητρο. 
Ουσιαστικά ξεκίνησε πάλε αυτό το τυπικό σαββατοκύριακο.. 
που δίχως ενδιαφέρων παρέα, 
απλα δεν είναι ενδιαφέρων..