και κάποτε όταν ήμασταν μικροί, ανώριμοι και μεθυσμένοι, δεν ζωγραφίζαμε καρδίες αλλά αφιερωμένα γράφαμε σ'αυτούς τους τοίχους:
σαν από όνειρο ξυπνώ
και 'σένα, ναι, γυρέυω
και βλέπω πόσο σ'αγαπώ
και πως για 'σενα, ναι.. πεθαίνω
τώρα πια,
μικροί παλί θα μείνουμε, ανώριμοι και καλύτερα μεθυσμένοι
2 σχόλια:
Exis poli euais8isia!!!
Xilies fores me8ismenoi, na mn 8imoumaste tis vlakies pu kamoume!!!
νεκατωμένη,
έτσι α; τζιαι εγώ προσπαθώ το αντίθετο επειδή στις μέρες μας εν προσόν η αναισθησία..
όσο για το άλλο,
κωμικοτραγικά πάντα,
σε διάλογο σ'ένα μπαρ με το φίλο μου και συγγραφέα σ'αυτό το μπλογκ τον ροτάω: "τι είναι ευτυχία;", δεν απαντάει και μετά συνεχίζω μόνος μου:
- Ευτυχία είναι να ΄σαι με καλή παρέα, καλούς φίλους και ίσως καλή μουσική..
- Εν μαλακίες τούτα, λαλεί μου, αμαν πίνεις... με παρέα καταλαμβαίνεις.. με μουσική καταλαμβαίνεις.. πίνεις για να ξιάσεις...
αλλά εν οι βλακίες στο τέλος τα ωραία της ζωης λέω εγώ;)
Δημοσίευση σχολίου
πέτε μου τα λλίο: