Δευτέραν πρωί

A friend in needs a friend indeed, a friend with weed is better, a friend with breasts and all the rests, a friend who is dressed in leather...κάπως έτσι ξεκινάει το πρωινό Δευτέρας, με τα headphones στα αφτιά.

Ένα πρωινό που μοιάζει περισσότερο με δειλινό.

Μελαγχολικό, βρεγμένο, μελομένο.

Μια μέρα τυπική. Εκέι στα βιβλία τους, στις θεωρίες τους, στους αριθμούς τους, στα κομπιούτερς τους.. στα συστήματα τους.

Βαριέμαι.

Η ημέρα σήμερα όμως με περιμένει και δουλειά ακόμα περισσότερη. Προετοιμαζόμουν ψυχολογικά το Σαββατοκυρίακο γι'αυτό. Η εργασία: δύο μέρες πανεπιστήμιο, ένα ολόκληρο μάθημα. Σε δυο μέρες πρέπει να βγάλω υπολογισμούς για το κτίσιμο μιας ολόκληρης πολυκατοικίας.

Δύο 24ωρα σχεδόν δίχως ύπνο.

Ευτυχώς εν είμαι μόνος μου αλλά είμαστε σε ομάδα των δύο.

Τζιαι ρωτά με τωρά η 'συνάδελφος': "Πκιάνουν σήμα;"

Έκαμεν τα μαλιά της, κότσο πάνω.

Ήταν καλό.

Έκαμεν με να γελάσω...